Rechtbank Breda, 29-02-2012, ECLI:NL:RBBRE:2012:643 ECLI:NL:RBBRE:2012:644 BW0430, 11/5077

Procedurenummer: AWB 11/5077

Uitspraakdatum: 29 februari 2012

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1. Beslissing

De rechtbank:

2. Gronden

2.2. In de aangifte is een bedrag ad € 1.596 in aanmerking genomen als uitgaven voor de kosten van levensonderhoud van belanghebbendes zoon [zoon] in de zin van artikel 6.13 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet LJN IB2001). Bij de navorderingsaanslag van 18 september 2010 heeft de inspecteur de voormelde aftrekpost niet geaccepteerd en het belastbare inkomen uit werk en woning verhoogd tot € 64.692.

2.3. Belanghebbende tekent op 25 oktober 2010 bezwaar aan tegen de navorderingsaanslag. De inspecteur heeft dit bezwaar op 22 februari 2011 ongegrond verklaard en de navorderingsaanslag gehandhaafd. Belanghebbende heeft daartegen bij brief van 3 april 2011, bij de rechtbank ‘s-Gravenhage binnengekomen op 5 augustus 2011, beroep ingesteld. Dit beroepschrift is door de rechtbank ‘s-Gravenhage doorgezonden naar de rechtbank Breda alwaar het op 28 september 2011 is binnengekomen.

2.4. Op 16 april 2011 is de inspecteur gedeeltelijk tegemoetgekomen aan belanghebbendes bezwaren door uitgaven voor levensonderhoud te accepteren tot een bedrag van € 798. Het belastbare inkomen uit werk en woning is dientengevolge ambtshalve verminderd tot € 63.894. Gelet op het feit dat de inspecteur eerst na het door belanghebbende ingestelde beroep tegemoet is gekomen aan belanghebbendes grieven, is het beroep reeds om deze reden gegrond.

2.5. In geschil is het antwoord op de vraag of het bedrag van € 1.596 kan worden aangemerkt als uitgaven voor het levensonderhoud van belanghebbendes zoon. Belanghebbende beantwoordt deze vraag bevestigend, de inspecteur is de tegenovergestelde mening toegedaan.

2.8. In het vraag- en antwoordbesluit van de Staatssecretaris van Financiën van 14 februari 2008, nr. CPP2007/3175M staat, voor zover van belang, het volgende:

“1.7. Met terugwerkende kracht betaalde alimentatie

Een belastingplichtige voldoet met terugwerkende kracht aan zijn alimentatieverplichtingen jegens zijn kinderen over eerdere jaren. Komt hij voor die jaren alsnog in aanmerking voor aftrek van uitgaven voor levensonderhoud?

Nee, als in de betreffende jaren niet daadwerkelijk is betaald dan moeten (per definitie) de uitgaven voor het levensonderhoud immers voor rekening van anderen zijn gekomen. In die situatie heeft belastingplichtige ‘de ondersteunde’ niet feitelijk onderhouden en is daarom geen aftrek mogelijk. De uitgaven kunnen in het jaar van betaling wel worden betrokken in de beoordeling of in dat jaar aan de gestelde onderhoudsvereisten werd voldaan. De Commissie voor de Verzoekschriften uit de Tweede Kamer der Staten-Generaal kan zich daarin ook vinden (Kamerstukken II 1995/96, 24 425, nr. 75).”

2.9. Artikel 6.40 Wet IB 2001 bepaalt dat persoonsgebonden aftrekposten voor aftrek in anamerking komen op het tijdstip waarop zij zijn betaald, verrekend, ter beschikking gesteld of rentedragend geworden. Belanghebbende heeft niet aannemelijk gemaakt dat een van die omstandigheden zich in 2006 heeft voorgedaan voor wat betreft de alimentatie die hij verschuldigd was over de laatste twee kwartalen 2006. Aangezien wel aannemelijk is dat belanghebbende de kosten in het levensonderhoud van zijn zoon voor de eerste twee kwartalen heeft betaald, dient het belastbare inkomen uit werk en woning, in overeenstemming met het standpunt van de inspecteur, te worden verminderd met € 798 tot € 63.894. Het beroep is in zoverre gegrond.

2.10. Belanghebbende is in het bezit twee panden zijnde [adres I] en [adres II]. Tussen partijen is niet in geschil dat deze panden behoren tot de heffingsgrondslag van het inkomen uit sparen en beleggen. Deze panden zijn in de aangifte in box 3 opgenomen naar waarden van € 128.500 respectievelijk € 124.500. Het gerechtshof ’s-Gravenhage heeft bij uitspraak van 26 oktober 2011 de WOZ-waarde van deze twee panden voor de jaren 2005 en 2006 verminderd tot € 80.000 per pand. Belanghebbende heeft om deze reden op 22 november 2011 verzocht om vermindering van het belastbare inkomen uit sparen en beleggen.

2.11. Artikel 18a AWR bepaalt hoe een vermindering van de WOZ-waarde door kan werken naar de inkomstenbelasting. De brief van belanghebbende van 22 november 2011 waarin hij de inspecteur om vermindering van de aanslag verzoekt, is dan een verzoek tot het nemen van een beschikking ex artikel 18a en de inspecteur moet daarop beslissen bij voor bezwaar vatbare beschikking (Gerechtshof Amsterdam, 25-1-2000, nummer: 99/1012, Belastingblad 2000, p. 749).

2.12. De inspecteur heeft in zijn brief van 22 december 2011 aangegeven dat een eventuele vermindering van de inkomstenbelasting 2006 aan de orde moest komen in het reeds aanhangige geschil over de navorderingsaanslag inkomstenbelasting 2006. De rechtbank acht dat juist. Het afgeven van een voor bezwaar en beroep vatbare beschikking over de eventuele vermindering van een aanslag die toch al onder de rechter is, dient immers geen enkel doel.

2.13. De inspecteur heeft ter zitting verklaard dat hij geen reden ziet voor verlaging van de navorderingsaanslag op grond van het bepaalde in artikel 18a AWR omdat de WOZ-waarde van de verhuurde panden niet ten grondslag ligt aan de heffing van inkomstenbelasting in box 3. Dat standpunt van de inspecteur is juist. Pas met ingang van 2010 is in de Wet IB 2001 de bepaling opgenomen dat ook voor verhuurde panden de WOZ-waarde uitgangspunt is voor de belastingheffing. Tot 2010 bepaalde de Wet IB 2001 dat uitgegaan moest worden van de waarde in het economische verkeer.

2.14. De inspecteur heeft ter zitting echter ook verklaard dat hij alsnog akkoord gaat met vermindering van de waarde van de panden tot de WOZ-waarden die door het gerechtshof ’s-Gravenhage zijn vastgesteld. Dit betekent dat het belastbare inkomen uit sparen en beleggen moet worden verminderd met € 3.720 tot € 6.478.

2.15. Gelet op hetgeen de rechtbank onder 2.9 en 2.14 heeft overwogen dient het belastbaar inkomen uit werk en woning te worden verminderd met € 798 tot € 63.894 en het belastbare inkomen uit sparen en beleggen met € 3.720 tot € 6.478. Dit leidt tot de volgende vermindering van de verschuldigde inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen:

2.16. Omdat de vermindering van de waarde van de zomerhuisjes niet helemaal kan worden verrekend met de op de navorderingsaanslag verschuldigde belasting, strekt het in 2.10. vermelde verzoek van belanghebbende kennelijk ook tot vermindering van de primitieve aanslag over 2006. Belanghebbende heeft dat zelf ook aangegeven in zijn stuk van 14 februari 2012. De inspecteur heeft in zijn pleitnota op de zitting vermeld dat hij aan dat verzoek tegemoet zal komen. Nu de inspecteur aan het verzoek tegemoetkomt, heeft belanghebbende geen belang meer bij een oordeel van de rechtbank hierover en is het beroep in zoverre niet-ontvankelijk.

2.17. Belanghebbende heeft verzocht om een proceskostenvergoeding. Belanghebbende heeft echter niet aannemelijk gemaakt dat hij kosten heeft gemaakt die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 5 maart 2012

Rechtsmiddel