Rechtbank Breda, 30-03-2012, ECLI:NL:RBBRE:2012:1004 BW6058, 11/5045

Procedurenummer: AWB 11/5045

Uitspraakdatum: 30 maart 2012

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1. Beslissing

2. Gronden

2.2. In geschil is enkel de hoogte van de proceskostenvergoeding die in bezwaar is toegekend voor het taxatierapport.

2.3. Belanghebbende heeft in de bezwaarfase verzocht om vergoeding van de kosten van een door hem ingediend taxatierapport. De kosten voor het taxatierapport bedragen € 380,80 (inclusief BTW). Dit bedrag is als volgt opgebouwd: vier uren x € 80 vermeerderd met BTW.

2.4. Kosten van een deskundige, zoals kosten van voornoemd taxatierapport, komen voor vergoeding in aanmerking voor zover belanghebbende die in redelijkheid heeft moeten maken. Niet alleen de kosten zelf moeten redelijk zijn, maar ook het inroepen van rechtsbijstand moet redelijk zijn geweest.

2.5. De heffingsambtenaar stelt zich op het standpunt dat het laten opstellen van een taxatierapport in de bezwaarfase onnodig en daarmee niet redelijk is. Volgens de heffingsambtenaar had belanghebbende kunnen volstaan met het melden van de onjuiste waardering van de woning. Het inroepen van deskundige hulp had, in de ogen van de heffingsambtenaar, dan ook geen toegevoegde waarde en had achterwege kunnen blijven.

2.6. Naar het oordeel van de rechtbank is het laten opstellen van een taxatierapport in de bezwaarfase door belanghebbende in redelijkheid geschied. Het kan niet onredelijk worden geacht dat belanghebbende haar standpunt in de bezwaarfase heeft willen onderbouwen. De keuze om daarbij gebruik te maken van een deskundige, in dit geval een taxateur, is niet onredelijk, nu een belastingplichtige een grote mate van vrijheid toekomt bij de beoordeling of hij van een deskundige gebruik wenst te maken.

2.7. Vervolgens komt de vraag op tot welk bedrag de kosten van het taxatierapport voor vergoeding in aanmerking komen. Zowel het aantal bestede uren als het uurtarief wordt door de heffingsambtenaar betwist.

2.8. Volgens belanghebbende zijn aan de taxatie vier uren besteed. De uren zijn onder meer besteed aan een inpandige opname, reistijd, marktonderzoek en het opstellen van een taxatiekaart en –rapport. De heffingsambtenaar heeft in de uitspraak op bezwaar voor het taxatierapport een vergoeding toegekend voor twee uren. De rechtbank acht een tijdsbesteding van vier uur, gelet op de door belanghebbende gegeven onderbouwing en de inhoud van het taxatierapport, redelijk.

2.9. Ter zake van het uurtarief heeft de heffingsambtenaar gesteld dat een bedrag van € 50 per uur redelijk is voor een woningtaxatie, nu deze werkzaamheden niet van wetenschappelijke of bijzondere aard zijn.

2.10. Op grond van artikel 6 van het Besluit tarieven in strafzaken (hierna: Bts) geldt onder meer voor taxatiewerkzaamheden door een deskundige een tarief van ten hoogste € 81,23 per uur, naar gelang de werkzaamheden niet of in meer of mindere mate van wetenschappelijke of bijzondere aard zijn. In de Nota van Toelichting bij het Bts wordt over artikel 6, voor zover hier van belang, het volgende vermeld: “Het artikel stelt het maximum uurtarief vast voor vergoedingen voor werkzaamheden waarvoor elders geen speciaal tarief is bepaald. De vraag of voor deze werkzaamheden het maximum uurtarief of een lager tarief geldt, is afhankelijk van de mate van wetenschappelijke of bijzondere aard. Door een maximumtarief op te nemen is er ruimte voor marktwerking; om deze reden is eveneens afgezien van het opnemen van een minimumtarief.” (NvT, Stb. 2003, 330, p. 11).

2.11. Uit deze passage komt naar voren dat de besluitgever heeft voorzien in een maximumtarief om marktwerking te stimuleren. Uitgangspunt moet daarom zijn dat, zolang dat niet leidt tot een hogere vergoeding dan het in het Bts genoemde maximum, voor vergoeding in aanmerking komt het bedrag dat daadwerkelijk per uur is gefactureerd. Dat de besluitgever zou hebben bedoeld om, wanneer het in rekening gebrachte uurtarief lager is dan het in het Bts genoemde maximumtarief, een lager tarief te vergoeden dan in rekening is gebracht, blijkt niet uit de tekst van het Bts noch uit de Nota van toelichting. De rechtbank wijst het standpunt van de heffingsambtenaar, dat impliceert dat enkel bij de hoogst wetenschappelijk dan wel de meest bijzondere werkzaamheden het maximumtarief kan worden toegepast, af. Nu niet in geschil is dat de taxateur het bedrag van € 80 per uur ook daadwerkelijk in rekening heeft gebracht aan belanghebbende, ziet de rechtbank geen aanleiding voor toepassing van een lager uurtarief.

2.12. Hetgeen de heffingsambtenaar in het verweerschrift overigens nog aanvoert kan niet tot een andere beslissing leiden nu hetgeen wordt aangevoerd op onjuiste uitgangspunten en een onjuiste redenering is gebaseerd.

2.13. Gelet op hetgeen de rechtbank hiervoor heeft overwogen dient de heffingsambtenaar met betrekking tot de bezwaarfase de kosten van het taxatierapport tot een bedrag van € 380,80 (4 uren maal € 80, vermeerderd met 19% BTW) aan belanghebbende te vergoeden. Nu de heffingsambtenaar dienaangaande slechts een bedrag heeft vergoed van € 119, is het beroep gegrond verklaard. Op grond van artikel 8:72 van de awb moet het bestreden besluit worden vernietigd. De te vergoeden proceskosten voor de bezwaarfase bedragen derhalve in totaal € 604,70 (€ 218 voor door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand, € 5,90 voor kadastrale kosten en € 380,80 voor het taxatierapport).

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 2 april 2012

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel