Rechtbank Breda, 09-05-2012, ECLI:NL:RBBRE:2012:1807 BW9275, 10/1724B

Procedurenummer: AWB 10/1724

Uitspraakdatum: 9 mei 2012

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

1.Ontstaan en loop van het geding

1.1.De rechtbank verwijst naar haar tussenuitspraak van 23 november 2011.

1.2.Met dagtekening 9 januari 2012 heeft de inspecteur een door hem aan belanghebbende verstuurde brief en nadere stukken aan de rechtbank gezonden. De stukken betreffen zeven verklaringen van particulieren waarin zij bevestigen dat belanghebbende en erflater hebben samengewoond.

1.3.Belanghebbende heeft op 23 januari 2012 per fax op de brief van de inspecteur gereageerd.

1.4.Partijen hebben de rechtbank schriftelijk toestemming gegeven het onderzoek ter zitting achterwege te laten. De rechtbank heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

2.Feiten

Voor de feiten verwijst de rechtbank naar haar tussenuitspraak van 23 november 2011.

3.Geschil

3.2.Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken en hetgeen daaraan ter zitting van 9 november 2011 is toegevoegd.

4.Beoordeling van het geschil

Waarde appartement

4.1.De aangifte successierecht is door een van de erfgenamen, [erfgenaam], maar niet door belanghebbende ondertekend. In de aangifte is voor het appartement een waarde vermeld van f 750.000 (€ 340.335,14). Op belanghebbende rust de bewijslast dat ten tijde van de verkrijging de waarde van het appartement lager is dan de in de aangifte aangegeven waarde. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende een lagere waarde niet aannemelijk gemaakt. De enkele omstandigheid dat er sprake was van een slechte verstandverhouding tussen de erfgenamen en belanghebbende kan niet leiden tot het oordeel dat de waarde lager was dan € 340.335,14. Belanghebbendes stelling dat in de prijsbepaling van f 500.000 geen bevoordeling besloten kon liggen, is daarvoor ook onvoldoende nu die prijs immers in het testament van erflater was vastgelegd.

Titel van de verkrijging

4.2.In de tussenuitspraak heeft de rechtbank onder 4.5 overwogen dat de notariële akte van 5 februari 2002 het vermoeden schept dat belanghebbende het appartement heeft verkregen krachtens afgifte van het legaat en niet krachtens koop en is belanghebbende in de gelegenheid gesteld voormeld vermoeden te ontzenuwen. Dit heeft belanghebbende niet gedaan. Belanghebbende heeft alleen haar stelling - dat de verhouding tussen haar en de erfgenamen dermate gebrouilleerd was dat deze haar op geen enkele wijze hadden willen bevoordelen - herhaald. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende niet aannemelijk gemaakt dat zij het appartement ten titel van koop heeft verkregen. Dat de notariële akte niet binnen de drie maanden na overlijden is gepasseerd doet hier niet aan af. De akte strekt blijkens de tekst tot afgifte van het legaat en de erfgenamen en belanghebbende zijn daarmee akkoord gegaan. Het enkele gegeven dat belanghebbende de koopsom niet binnen drie maanden na het overlijden heeft betaald, kan dan niet tot de conclusie leiden dat belanghebbende het appartement op grond van een andere titel dan krachtens erfrecht heeft verkregen. Het stond belanghebbende en de erfgenamen ook vrij om over de betaling in verband met de afgifte van het legaat nadere afspraken te maken.

Vrijstelling voor samenwonenden

4.3.Krachtens artikel 32, eerste lid, sub 4, onderdeel e, in combinatie met artikel 24, tweede lid, van de Successiewet 1956 (wettekst 2001) heeft belanghebbende recht op een vrijstelling van successierecht indien zij tot het overlijden van de erflater ten minste 2 jaar met de erflater een gemeenschappelijke huishouding had gevoerd. De vrijstelling is afhankelijk van de duur van de gemeenschappelijke huishouding: bij vier, drie of twee jaren gemeenschappelijke huishouding bedraagt de vrijstelling onderscheidenlijk f 239 261, f 179 446 en f 119 630.

4.4.Niet in geschil is dat belanghebbende met erflater heeft samengewoond. Partijen zijn na de tussenuitspraak in overleg gegaan om het aantal jaren van samenwonen te kunnen bepalen. Belanghebbende heeft zeven verklaringen van diverse personen, waaronder die van haar zoon, overgelegd. Uit die verklaringen is af te leiden dat belanghebbende ongeveer in december 1997 met erflater is gaan samenwonen. Gemachtigde heeft in zijn brief van 22 december 2011 aan de inspecteur geschreven dat belanghebbende vanaf eind 1997 heeft samengewoond met erflater.

4.5.De rechtbank leidt uit de overgelegde verklaringen af dat de samenwoning heeft geduurd van december 1997 tot het overlijden van erflater op 14 augustus 2001. Derhalve heeft de samenwoning ongeveer drie jaren en negen maanden geduurd. Belanghebbende heeft dan recht op een vrijstelling van f 179 446 (€ 81.429).

4.6.Niet in geschil is dat het in België geheven recht van € 7.236 verrekenbaar is met de in Nederland verschuldigde successierechten.

4.7.Al het voorgaande leidt tot de slotsom dat de aanslag dient te worden verminderd tot een berekend naar een verkrijging van f 70.554 (f 250.000 minus f 179.446) of € 32.016,01 onder verrekening van € 7.236 aan buitenlands recht. Het beroep van belanghebbende is gegrond.

5.Proceskosten

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 598 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, met een waarde per punt van € 161, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, met een waarde per punt van € 437 en een wegingsfactor 1).

6.Beslissing

De griffier, De voorzitter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 21 mei 2012.

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel