Rechtbank Breda, 26-04-2012, BX1339, 10/2789

Procedurenummer: AWB 10/2789

Uitspraakdatum: 26 april 2012

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1. Beslissing

2. Gronden

2.1. Belanghebbende woont in 2006 in Frankrijk en heeft in dat jaar een Anw-uitkering van € 13.354 en een ABP-pensioen van € 1.623 genoten. Op deze uitkeringen is geen loonheffing ingehouden.

2.3. Met dagtekening 15 mei 2007 is een voorlopige aanslag opgelegd. Het betreft een automatisch opgelegde aanslag, gebaseerd op de gegevens uit de aangifte. De aanslag resulteert in een te ontvangen bedrag van € 3.399 (inclusief € 127 heffingsrente). De definitieve aanslag wordt opgelegd met dagtekening 22 augustus 2008. Op die aanslag staat aan ingehouden loonheffing een bedrag van € 3.638 vermeld.

2.4. Met dagtekening 4 februari 2010 heeft de inspecteur een kennisgeving navordering aan belanghebbende gestuurd. In die brief geeft de inspecteur aan dat de (definitieve) aanslag tot een onjuist bedrag is vastgesteld omdat ten onrechte rekening is gehouden met € 3.638 aan ingehouden loonheffing. De navorderingsaanslag wordt opgelegd met dagtekening 13 maart 2010 met als resultaat nihil, zodat per saldo een bedrag van € 3.803 inclusief € 531 heffingsrente door belanghebbende betaald moet worden. Belanghebbende heeft hiertegen bezwaar ingediend.

2.5. In geschil is of de navorderingsaanslag terecht is opgelegd, en of terecht heffingsrente in rekening is gebracht. Belanghebbende is van mening dat de inspecteur bij het opleggen van de definitieve aanslag nalatig heeft gehandeld waardoor belanghebbende nu geconfronteerd wordt met een te betalen bedrag. De inspecteur is van mening dat de navorderingsaanslag terecht is opgelegd.

Navorderingsaanslag

2.6. Op grond van artikel 16, tweede lid, van de AWR kan navordering (mede) plaatsvinden in alle gevallen waarin te weinig belasting is geheven, doordat onder meer een voorheffing ten onrechte of tot een onjuist bedrag is verrekend. Hierbij geldt niet de eis van het nieuwe feit. In het geval van belanghebbende is ten onrechte rekening gehouden met een bedrag aan loonheffing. De inspecteur heeft voor dat bedrag terecht een navorderingsaanslag opgelegd. Het gelijk is aan de inspecteur.

Heffingrente

2.7. De verschuldigdheid van de heffingsrente vloeit voort uit artikel 30f van de AWR. Onder omstandigheden kan het zorgvuldigheidsbeginsel echter meebrengen dat geen heffingsrente in rekening mag worden gebracht, dan wel dat de berekening van deze rente moet worden beperkt (vergelijk Hoge Raad 28 maart 2001, nr. 35968, LJN AB0764). Naar het oordeel van de rechtbank doen dergelijke omstandigheden zich hier voor. Uit de papieren aangifte van belanghebbende volgt, naar het oordeel van de rechtbank, namelijk dat belanghebbende daarin slechts € 1.819 aan loonheffing heeft vermeld en niet € 3.638. Dat de inspecteur bij het vaststellen van de voorlopige aanslag en de aanslag van dit hogere bedrag is uitgegaan, vloeit dan ook niet voort uit de handelwijze van belanghebbende. In zoverre brengt het zorgvuldigheidsbeginsel mee dat de heffingsrente die in het kader van de navorderingsaanslag is vastgesteld moet worden beperkt. De rechtbank ziet aanleiding de heffingsrente te beperken tot € 265,50 (€ 531 maal 1.819/3.638).

2.8. Voorzover belanghebbende klaagt over zijn financiële situatie, dient hij zich tot de ontvanger te wenden. De belastingrechter is in zoverre niet bevoegd.

2.9. Gelet op het vorenstaande is beslist als voormeld. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, nu niet aannemelijk is geworden dat belanghebbende kosten heeft gemaakt in de zin van het Besluit proceskosten bestuursrecht.

Deze uitspraak is gedaan op 26 april 2012 door mr. W. Brouwer, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van drs. J.M.C. Hendriks, griffier.

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 8 mei 2012

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel