Rechtbank Breda, 03-08-2012, ECLI:NL:RBBRE:2012:2995 BX9296, 12/897

Procedurenummer: AWB 12/897

Uitspraakdatum: 3 augustus 2012

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2. Gronden

2.1. Belanghebbende is in december 2002 naar Frankrijk geëmigreerd en woonde daar het gehele jaar 2009. In zijn aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB) over 2009 heeft hij niet geopteerd voor behandeling als binnenlandse belastingplichtige. Belanghebbendes aanslag IB 2009 staat onherroepelijk vast.

2.2. In de uitspraak op bezwaar tegen de NiNbi-beschikking die voor het jaar 2009 is vastgesteld, is het NiNbi verlaagd naar € -/- 10. Ter specificatie van dit bedrag zijn daarin een wereldinkomen genoemd van € 23.695 en een in Nederland belastbaar loon / verzamelinkomen van € 23.705.

Ten aanzien van het NiNbi

2.5. De rechtbank stelt belanghebbendes NiNbi over 2009, op grond van het in 2.4 overwogene, vast op € -/- 10. Het verzamelinkomen dat belanghebbende zou hebben genoten bij keuze voor toepassing van de regels voor binnenlandse belastingplichtigen bedraagt € 23.695 (het wereldinkomen van € 50.860, bestaande uit een pensioenuitkering van € 27.155 en een WAO-uitkering van € 23.705, minus alimentatie voor zijn echtgenote van € 25.525 en alimentatie voor zijn dochter van € 1.640). Dit bedrag dient vervolgens te worden verminderd met het verzamelinkomen dat belanghebbende als buitenlandse belastingplichtige heeft genoten van € 23.705 (de WAO-uitkering waarvan de heffing aan Nederland is toegewezen). Anders dan belanghebbende bepleit, is de in het onderhavige jaar ten behoeve van zijn dochter betaalde alimentatie niet volledig aftrekbaar. Ook voor binnenlandse belastingplichtigen wordt deze aftrek, op basis van de artikelen 6.4, eerste lid, onderdeel a en 6.15 van de Wet IB 2001 in samenhang met artikel 36 van de Uitvoeringsregeling inkomstenbelasting 2001, beperkt tot vier maal € 410. In de uitspraak op bezwaar is het NiNbi dus correct vastgesteld.

2.6. Voor zover belanghebbendes grieven zijn gericht tegen overige op de NiNbi beschikking genoemde elementen, te weten het wereldinkomen en het verzamelinkomen, overweegt de rechtbank dat deze elementen in de onderhavige procedure niet ter beoordeling van de belastingrechter staan. Bepalend voor het al dan niet in aanmerking komen voor inkomensafhankelijke regelingen is het toetsingsinkomen (ex artikel 8 van de Awir). Het toetsingsinkomen van belanghebbende bestaat enerzijds uit het verzamelinkomen dat in Nederland belastbaar is zoals dat is vastgesteld bij de aanslag IB en anderzijds uit het NiNbi van belanghebbende zoals dat is vastgesteld bij beschikking (vergelijk artikel 8 van de Awir in samenhang met artikel 2 van de Awir en artikel 21, aanhef en onderdeel e, ten eerste van de AWR). De bedragen die zijn vermeld op de beschikking NiNbi en op de uitspraak op bezwaar tegen die beschikking, onder de noemer “totaal wereldinkomen” en “in Nederland belastbaar loon / verzamelinkomen” zijn dan ook niet van betekenis voor het toetsingsinkomen en daardoor ook niet voor de daarop gebaseerde inkomensafhankelijke tegemoetkomingen. Die vermeldingen geven uitleg over de berekeningswijze, maar raken het toetsingsinkomen niet. Relevant voor het toetsingsinkomen is immers uitsluitend de uitkomst van de berekening, te weten het bedrag dat is vastgesteld aan NiNbi. Als die uitkomst onjuist is, moet de beschikking NiNbi worden vernietigd. Als het bedrag aan NiNbi op een juist bedrag is vastgesteld, is er geen reden de beschikking NiNbi te vernietigen, ook niet indien de berekening verkeerde bedragen vermeldt. Dit kan worden verklaard door de omstandigheid dat de omvang van het wereldinkomen en het verzamelinkomen in Nederland uitsluitend worden bepaald aan de hand van de vastgestelde aanslag IB en niet worden beïnvloed door de vermeldingen daarover op de beschikking NiNbi.

2.7. Voorts stelt belanghebbende dat zijn echtgenote in het onderhavige jaar beslag had laten leggen op zijn inkomsten. De rechtbank overweegt dat een dergelijk beslag niet meebrengt dat de betreffende inkomsten niet worden geacht te zijn genoten, nu deze zijn verrekend in de zin van artikel 3.146, eerste lid en onderdeel b van de Wet IB 2001.

Ten aanzien van de toevoeging van de Raad voor de Rechtsbijstand

2.8. De rechtbank overweegt dat belanghebbendes verzamelinkomen op de NiNbi beschikking, zoals overwogen in 2.6, in de onderhavige procedure niet met succes kan worden bestreden. Voor zover belanghebbende stelt dat zijn in het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (hierna: het EVRM) verankerde verdedigingsrecht is miskend, omdat hij zich niet met toevoeging van een raadsman tegen de NiNbi-beschikking heeft kunnen verweren, overweegt de rechtbank dat indien de Raad voor de Rechtsbijstand een verzoek om toevoeging (gesubsidieerde rechtsbijstand) op basis van belanghebbendes verzamelinkomen over 2009 heeft afgewezen, hij op basis van de Wet op de rechtsbijstand een zogeheten verzoek om peiljaarverlegging kon indienen. Anders dan belanghebbende meent, werkt een bestreden correctie dus niet per definitie door in de beoordeling van de aanspraak op gesubsidieerde rechtsbijstand. Voorts bestaat op basis van de totstandkominggeschiedenis van die wet, de mogelijkheid om het in de aangifte IB verantwoorde inkomen als uitgangspunt te hanteren tot de beslissing op bezwaar of de rechterlijke uitspraak onherroepelijk is geworden. Nu belanghebbende heeft gesteld noch aannemelijk gemaakt dat hij tijdig een verzoekschrift heeft ingediend tot gebruikmaking van vorenbedoelde mogelijkheden, is aan de omstandigheid dat aan belanghebbende geen raadsman is toegevoegd, niet de gevolgtrekking te verbinden dat in de onderhavige procedure het in het EVRM verankerde verdedigingsrecht van belanghebbende is miskend.

2.9. Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard.

2.10. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Deze uitspraak is gedaan op 3 augustus 2012 door mr. W.A.P. van Roij, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. I. van Wijk, griffier.

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 15 augustus 2012

Rechtsmiddel