Rechtbank Den Haag, 04-07-2013, ECLI:NL:RBDHA:2013:8175, AWB-12_9627

Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van de beroepen, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de belastingaanslagen en de boetebeschikkingen.

Verweerder stelt zich op het standpunt dat eiseres over de huurtermijnen omzetbelasting is verschuldigd en heeft daarvoor – zakelijk weergegeven – aangevoerd dat de onderneming eigendom is gebleven van eiseres en dat met het verhuren van de onderneming aan [F] een recht is verleend tot exploitatie van de onderneming. Daarmee is geen sprake van een eenmalige gebeurtenis maar van een doorlopende prestatie. Eiseres is dus ondernemer en verricht prestaties aan [F] die zijn belast naar het algemene tarief.

Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van de beroepen.

Op grond van artikel 201, eerste lid, van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek (BW) is huur de overeenkomst waarbij de ene partij, de verhuurder, zich verbindt aan de andere partij, de huurder, een zaak of een gedeelte daarvan in gebruik te verstrekken en de huurder zich verbindt tot een tegenprestatie. Op grond van het tweede lid van dit artikel kan huur ook betrekking hebben op een vermogensrecht.

Op grond van artikel 37d van de Wet OB wordt bij overgang van een algemeenheid van goederen, al dan niet tegen vergoeding, geacht dat geen leveringen of diensten plaatsvinden en treedt degene op wie de goederen overgaan in de plaats van de overdrager.

Op grond van artikel 11, eerste lid, onderdeel w, van de Wet OB is opvang van kinderen in kinderopvang onder bepaalde voorwaarden vrijgesteld van de heffing van omzetbelasting.

Uit hetgeen partijen daartoe over en weer hebben aangevoerd leidt de rechtbank af dat het geschil zich in feite toespitst op de vraag of de door [F] aan eiseres verschuldigde maandelijkse huurtermijnen gezamenlijk zijn aan te merken als vergoeding voor de op 1 februari 2011 aan [F] overgedragen onderneming (standpunt eiseres) of als de huurpenningen voor de per 1 februari 2011 aan [F] verhuurde onderneming (standpunt verweerder). Eiseres heeft aangevoerd dat de verhuur na 1 februari 2011 geen enkele handeling van eiseres aan [F] inhoudt en dat [F] de vergoeding verschuldigd is voor alle aan haar overgedragen rechten en verplichtingen alsmede voor het recht tot exploitatie van het kinderdagcentrum, welk recht volgens eiseres op 1 februari 2011 aan [F] is overgedragen.

De Overeenkomst duidt de relatie tussen eiseres en [F] uitdrukkelijk als die tussen een verhuurder en een huurder. Voorts blijkt uit de Overeenkomst dat [F] tegen vergoeding het recht heeft verkregen het kinderdagcentrum gedurende de looptijd van de Overeenkomst te exploiteren. Uit de Overeenkomst volgt dat wanneer [F] gedurende twee maanden de vergoedingen niet betaalt en ook haar borg deze verplichtingen niet alsnog nakomt, eiseres de Overeenkomst zonder rechterlijke tussenkomst kan ontbinden en het kinderdagcentrum met alles wat daartoe behoort weer in bezit kan nemen. Verder heeft eiseres zich uitdrukkelijk het eigendom voorbehouden van het kinderdagcentrum en neemt zij de kosten van onderhoud en vervanging van inventaris en inrichting van het kinderdagcentrum voor haar rekening. Naar het oordeel van de rechtbank is daarom sprake van een doorlopende prestatie.

De rechtbank stelt voorop dat het aan eiseres is om aannemelijk te maken dat, in weerwil van hetgeen in de Overeenkomst is vastgelegd, sprake is van een eenmalige overdracht van onlichamelijke zaken (goodwill), dat alle betalingen aan die eenmalige overdracht moeten worden toegerekend en dat daarom sprake is van de overgang van een geheel of een gedeelte van een algemeenheid van goederen als bedoeld in artikel 37d van de Wet OB. Naar het oordeel van de rechtbank is eiseres daarin niet geslaagd. De rechtbank overweegt daartoe het volgende.

Uit de arresten Zita Modes en Christel Schriever volgt dat na de overdracht sprake moet zijn van een autonome economische activiteit. Naar het oordeel van de rechtbank is daarvan slechts sprake wanneer vanaf het moment van die overgang de volledige zeggenschap over het overgedragen gedeelte geheel bij degene aan wie is overgedragen komt te liggen. Gezien de eigendomsvoorbehouden die eiseres heeft gemaakt en het bepaalde in de artikelen 1.3 en 5.1 van de Overeenkomst is daarvan in het voorliggende geval geen sprake. Uit artikel 1.3 van de Overeenkomst volgt immers dat [F] slechts wijzigingen in het karakter van het kinderdagverblijf mag aanbrengen met voorafgaande schriftelijke toestemming van eiseres. En uit artikel 5.1 van de Overeenkomst volgt dat [F] zonder dergelijke toestemming niet gerechtigd is het kinderdagcentrum te verplaatsen naar een andere locatie noch het kinderdagcentrum te verhuren, te verpanden of in gebruik af te staan.

De tekst van de preambule en de bepalingen van de Overeenkomst laten geen andere gevolgtrekking toe dan dat het recht tot exploitatie van het kinderdagcentrum aan [F] ter beschikking is gesteld en niet, zoals eiseres stelt, per 1 februari 2011 aan [F] is overgedragen. Zou sprake zijn geweest van overdracht, dan zou voor koop op een later tijdstip immers geen grond bestaan. De huursommen vormen dan ook de vergoeding voor het recht op exploitatie van het kinderdagcentrum en het gebruik van de inventaris. Het primaire standpunt van eiseres faalt daarom.

Eiseres huldigt als subsidiair standpunt dat indien wordt uitgegaan van repeterende handelingen, artikel 37d van de Wet OB toepassing vindt omdat de verhuur van het kinderdagcentrum ten doel heeft een algemeenheid van goederen over te dragen. De huurpenningen dienen daarom vanwege dat oogmerk ook buiten de heffing van omzetbelasting te blijven. Naar het oordeel van de rechtbank is voor dit standpunt in de tekst van artikel 37d van de Wet OB geen steun te vinden. Het toepassingsbereik van dit artikel strekt niet verder dan de goederen die tot de overgegane algemeenheid behoren. Ook indien ervan wordt uitgegaan dat het de bedoeling is het kinderdagcentrum over te dragen, behoren tot die overdracht slechts de lichamelijke en onlichamelijke zaken die tezamen, tot het moment van overgang, de onderneming vormden. De verhuur van het kinderdagcentrum is een aparte rechtsbetrekking tussen eiseres en [F] die niet behoort tot de algemeenheid van goederen, die eiseres heeft bedoeld over te dragen (vergelijk het onder 17 aangehaalde arrest). Het subsidiaire standpunt van eiseres faalt daarom ook.

Eiseres huldigt als meer subsidiair standpunt dat eiseres met de verhuur van het kinderdagcentrum jegens [F] prestaties verricht die nauw samenhangen met de van belasting vrijgestelde kinderopvangactiviteiten van [F], zodat de verhuur ook is vrijgesteld. De enkele stelling van eiseres dat [F] het kinderdagcentrum uitsluitend kan exploiteren omdat zij de Overeenkomst heeft gesloten met eiseres, is onvoldoende om een dergelijke nauwe samenhang aan te nemen tussen de huurovereenkomst en de vrijgestelde kinderopvangactiviteiten. Andere feiten op grond waarvan zou kunnen worden geoordeeld dat de prestaties van eiseres nauw samenhangen met vrijgestelde kinderopvangactiviteiten zijn gesteld noch gebleken.

Ter zitting heeft eiseres nog aangevoerd dat in feite sprake is van een eenmalige overdracht van goodwill tegen een periodieke vergoeding en dat er slechts een geringe kans bestaat dat de koopoptie niet zal worden uitgeoefend. De rechtbank verstaat deze beroepsgronden van eiseres aldus dat de Overeenkomst moet worden aangemerkt als een vorm van financial lease die gelijk gesteld dient te worden met een levering.

De Overeenkomst voldoet ook niet aan de voorwaarden van het besluit van de Minister van Financiën van 25 januari 2007, nr. CPP2006/2847M (het Besluit) op grond waarvan lease kan worden aangemerkt als een levering. In het bijzonder is niet voldaan in de daarin gestelde voorwaarden 3, 4 en 5. De Overeenkomst bevat immers niet een optieprijs die heeft te gelden per 1 februari 2021, de einddatum van de Overeenkomst. De wel in de Overeenkomst opgenomen optieprijs per 1 februari 2015 kan niet als zodanig worden aangemerkt. Evenmin heeft [F] het recht op elk door haar gewenst moment de juridische eigendom van het goed te verkrijgen door de resterende termijnen ineens af te lossen en een vooraf afgesproken optieprijs te voldoen. Verder kan de Overeenkomst gedurende de looptijd eenzijdig worden opgezegd door [F].

De verzuimboeten zijn opgelegd omdat de aangegeven belasting niet op aangifte is voldaan. Niet in geschil is dat eiseres de volgens de aangiften verschuldigde belasting niet heeft betaald zodat sprake is van verzuimen als bedoeld in artikel 67c van de Algemene wet inzake rijksbelastingen. Eiseres heeft tegen de boeten geen gronden aangevoerd en ook verder is niet gesteld of gebleken dat die in strijd met de daartoe strekkende wettelijke bepalingen of enige andere regel van geschreven of ongeschreven recht zijn opgelegd. Feiten en omstandigheden die aanleiding zouden kunnen geven voor matiging van de boeten zijn evenmin gesteld of gebleken. Naar het oordeel van de rechtbank zijn de verzuimboeten daarom terecht en naar de juiste bedragen opgelegd.

Gelet op wat hiervoor is overwogen, dienen de beroepen ongegrond te worden verklaard.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.