Rechtbank Den Haag, 31-01-2013, ECLI:NL:RBDHA:2013:1666 BZ4077, AWB 11/2816

RECHTBANK DEN HAAG

Bestuursrecht

zaaknummer: AWB 11/2816

uitspraak van de meervoudige kamer van 31 januari 2013 in de zaak tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst [te P], verweerder.

Procesverloop

Verweerder heeft aan eiser een navorderingsaanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het jaar 2007 opgelegd.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 14 februari 2011 de navorderingsaanslag gehandhaafd.

Eiser heeft daartegen beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Het eerste onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 8 maart 2012. Eiser is daar in persoon verschenen met zijn gemachtigde. Namens verweerder is [B] verschenen, bijgestaan door [C].

De rechtbank heeft het onderzoek geschorst en eiser de gelegenheid gegeven een schriftelijke uiteenzetting van de zaak te geven en waarop verweerder schriftelijk zou mogen reageren. Partijen hebben van die mogelijkheid gebruik gemaakt.

De nadere zitting heeft plaatsgevonden op 27 augustus 2012. Eiser is daar in persoon verschenen met zijn gemachtigde. Namens verweerder is [B] verschenen, bijgestaan door [C].

Op beide zittingen heeft tevens de mondelinge behandeling plaatsgevonden van de beroepen van eiser tegen de hem opgelegde navorderingsaanslagen voor de jaren 2004, 2005 en 2006, zaaknummers AWB 11/2822, AWB 11/2820 en AWB 11/2819. Al hetgeen in die zaken is aangevoerd en overgelegd wordt tevens geacht te zijn aangevoerd en overgelegd in de onderhavige zaak.

Overwegingen

2. Op 4 juli 2007 is eiser door de [Stichting D] op staande voet ontslagen omdat hij betrokken zou zijn geweest bij onregelmatigheden. In opdracht van het Commissariaat voor de Media heeft [E BV] daarnaar een onderzoek uitgevoerd, waarvan op 12 december 2008 een rapport is uitgebracht (hierna: het [F]rapport) dat in kopie tot de gedingstukken behoort. Eiser heeft het ontslag aangevochten. Het Gerechtshof heeft het ontslag vernietigd, met als gevolg dat eiser met behoud van salaris non actief bleef. De [Stichting D] is op 29 maart 2010 failliet verklaard.

3. In de jaren 2004 tot en met 2007 heeft de [Stichting D] gebruik gemaakt van de diensten van [G BV]). [G BV] houdt zich bezig met onder meer het produceren van films en documentaires. Enig aandeelhouder en bestuurder van [G BV] is [H BV]. Enig aandeelhouder en bestuurder van [H BV] is [I]. [G BV] en [H BV] zijn gevestigd op het adres [adres], dat tevens het woonadres is van [I].

4. In de jaren 2005 tot en met 2007 heeft de [Stichting D] gebruik gemaakt van de diensten van [J BV] en daarna van [K BV]. [J BV] en [K BV] hielden zich bezig met het ontwikkelen en produceren van televisieprogramma’s. Bij het aangaan van de desbetreffende overeenkomsten werd [J BV] vertegenwoordigd door [L] en [K BV] door [M].

5. Begin 2009 is de Belastingdienst/FIOD-ECD, [te N] (hierna: de FIOD), begonnen aan een strafrechtelijk onderzoek. Verdachten bij dat onderzoek zijn onder meer eiser, [I] en [G BV].

6. Per renseignement van 29 september 2009, is verweerder door de FIOD geïnformeerd over het tegen eiser lopende strafrechtelijk onderzoek. Volgens dat renseignement heeft eiser, in zijn functie van directeur van de [Stichting D], zich laten betalen door producenten en heeft hij die ontvangsten niet als inkomsten aangegeven. Voor de jaren 2004 tot en met 2007 zou het gaan om bedragen van respectievelijk € 57.000, € 96.240, € 54.500 en € 59.764. Tot de gedingstukken behoort een kopie van het Overzichtsproces-verbaal, dossiernummer [nummer 1] (hierna: het OPV), dat op 15 juli 2010 op ambtsbelofte is opgemaakt door [O] en [Q]. Pagina 18 van het OPV bevat het volgende overzicht:

Tabel 1

8. Op D-100 is onder meer het volgende vermeld:

Tabel 2

9. Op D-101 is onder meer het volgende vermeld:

Tabel 3

10. Tot de gedingstukken behoort een kopie van een deel van “zaaksproces-verbaal 1” (hierna: ZPV1), dat is opgemaakt door [W] en [O], opsporingsambtenaren van de FIOD. In ZPV1 is onder meer het volgende vermeld:

“3.4 [S]

Het vermoeden bestaat dat [eiser] door [S] ([AA]) vanaf 2005 betaald is voor de verkrijging van productieopdrachten.

In de aantekeningen aangetroffen in de agenda van verdachte [eiser] staat ook een tabel met de aanduiding “drive”. [S] heeft, zakelijk weergegeven, verklaard dat hij dit programma voor de [Stichting D] heeft geproduceerd en dat hij verdachte [eiser] daarvoor vanaf 2005 in totaal zo’n € 50.000 heeft betaald. Dit bedrag sluit nagenoeg aan bij het totaalbedrag (50.520,00) dat op het kladje bij “drive” is opgeschreven. In onderstaande tabel is voor [S] slechts een bedrag van € 11.000,00 begrepen. Dit is de som van de vijf bedragen die op de achterzijde van D-100 bij “[S]” staan.

(…)

Door [eiser] is in zijn verhoor op 11 december 2009 bevestigd, dat [S] een buitenproducent van de [Stichting D] is geweest. Volgens [eiser] heeft hij verschillende programma’s gemaakt voor de [Stichting D], zoals jongerenprogramma’s en portretten.

(…)

(…)

Door [eiser] is verklaard, geconfronteerd met deze verklaring van [S]: “Twee dingen, Ten eerste is het grote flauwekul dat verhaal over mijn oude dag. Daarvoor heb ik zelf gezorgd. Van [S] heb ik nooit geld geëist of gehad en hij heeft mij ook nooit geld aangeboden. Hetzelfde geldt overigens ook voor [BB], [T] en [H]. Van al die mensen heb ik nooit geld aangenomen of aangeboden gekregen.”

(…)

3.6 Betaling door [I]/[G]/[H BV]

(…)

3.6.3 Mercedes-Benz

3.8 Overige giften van [T]/[DD] B.V.

(…)

3.8.1 Contante betalingen

Tijdens de doorzoeking op het woonadres van [eiser] op 14 maart 2009 is onder meer de agenda van 2009 van [eiser] in beslag genomen. In deze agenda zijn aantekeningen aangetroffen.

In proces-verbaal van ambtshandeling AH-15 staat beschreven dat [FF], de nieuwe eigenaar die [K BV] heeft overgenomen van [T], verklaard heeft (…) dat hij van [M], administratrice van [J BV] en [K BV] had gehoord dat er in het verleden tussen één en anderhalve ton was weggesluisd naar de voormalig directeur van de [Stichting D], [eiser]. De bedragen zouden door [M] zijn bijgehouden (…).

Gelet op deze informatie (…) is op 19 maart 2009 bij [M] een laptop in beslag genomen. (…). Na onderzoek van deze laptop is een Excel bestand zichtbaar gemaakt met de naam “Bankafschriften overzicht bank [J BV]”.

In dit Excelbestand komen een tweetal opvallende bladen voor:

(…)

“We zijn maar een klein bedrijfje met weinig kosten en dachten dat er gewoon winst moest worden gemaakt. Wel waren er regelmatig facturen van [T] die helemaal niet gespecificeerd waren en waar wij niets van begrepen. Ook waren er regelmatig contante opnamen van [HH] of [T] die gezien de data en de tijden niets te maken konden hebben met productiekosten. Als wij dan vroegen hoe dat zat wilde [T] zich niet verantwoorden. (…).

(…)

Dat de contante opnamen vermoedelijk wel te maken hadden met betalingen aan [eiser] komt ook naar voren uit een gesprek met [II], welke gesprek geverbaliseerd het proces-verbaal van Ambtshandeling AH-61. (…) In dit gesprek vertelde [II] dat in de tijd dat hij bij [T] aan de slag was vernomen heeft dat [eiser] meerdere keren per jaar naar Hongarije ging, in ieder geval in de jaren 2005 en 2006. [T] betaalde de reis en hotelkosten voor [eiser] en verder kreeg [eiser] een bedrag van € 1500,- a € 2.000,- per keer als reisgeld van [T] in contanten uitbetaald.”

9. Eiser heeft voor het jaar 2007 een belastbaar inkomen uit werk en woning aangegeven van € 132.954 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 2.247. De (primitieve) aanslag, die is gedagtekend 14 augustus 2009, is conform de aangifte opgelegd. Per brief van 4 november 2009 heeft verweerder eiser meegedeeld dat hij de onderhavige navorderingsaanslag zou opleggen en dat die versneld zou worden ingevorderd. De navorderingsaanslag is gedagtekend 4 november 2009 en is berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 192.718 (€ 132.954 + € 59.764). Bij de navorderingsaanslag is bij beschikking € 3.369 heffingsrente in rekening gebracht. Na daartegen door eiser gemaakt bezwaar heeft verweerder de aanslag en de beschikking heffingsrente bij de bestreden uitspraak op bezwaar gehandhaafd.

11. Eiser stelt dat hij de desbetreffende inkomsten niet heeft genoten en voert daartoe – kort weergegeven – aan dat de navorderingsaanslag niet is gebaseerd op feiten maar op vermoedens en dat omkering van de bewijslast daarom niet gerechtvaardigd is. Verder stelt eiser dat de verklaringen die zijn opgenomen in de door verweerder overgelegde stukken uit het strafrechtelijk onderzoek niet op waarheid berusten en dat verweerder daar bovendien selectief mee omgaat.

12. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de navorderingsaanslag en de rentebeschikking.

13. Verweerder neemt het standpunt in dat eiser de desbetreffende inkomsten heeft genoten en verwijst daarvoor naar een rapport van [E BV], naar de in beslag genomen aantekeningen van eiser en naar de processen-verbaal uit het strafrechtelijk onderzoek. Verweerder concludeert daaruit onder meer dat eiser de vereiste aangifte niet heeft gedaan en dat de bewijslast daarom moet worden omgekeerd en verzwaard.

14. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

16. Indien uitspraak is gedaan op een bezwaar dat was gericht tegen een navorderingsaanslag met betrekking tot welke de vereiste aangifte niet is gedaan, dan verklaart de rechtbank, op grond van artikel 27e, eerste lid, van de Awr, het beroep tegen de uitspraak op bezwaar ongegrond, tenzij blijkt dat en in hoeverre de uitspraak op bezwaar onjuist is.

17. De rechtbank stelt voorop dat verweerder in eerste instantie de bewijslast heeft voor de vraag of de navorderingsaanslag terecht en naar het juiste bedrag is opgelegd. Verweerder beroept zich echter op de in 15 en 16 aangehaalde wettelijke bepalingen (hierna: omkering van de bewijslast). Verweerder stelt dat eiser niet de vereiste aangifte heeft gedaan, omdat hij de bedragen die hij zou hebben ontvangen van [S], [T] en [I], alsmede het bedrag aan extra salaris van € 9.000, zoals vermeld in het in 6 weergegeven overzicht, wel als inkomsten heeft genoten, maar niet als zodanig heeft aangegeven. De rechtbank overweegt dat de bewijslast voor de feiten en omstandigheden die zouden moeten leiden tot omkering van de bewijslast ook bij verweerder ligt. De juistheid van de navorderingsaanslag en de vraag of omkering van de bewijslast geldt, dienen dus te worden beoordeeld aan de hand van dezelfde feiten en omstandigheden. Dit heeft tot gevolg dat, nadat is beoordeeld of en in hoeverre verweerder aannemelijk heeft gemaakt dat de navorderingsaanslag juist is, omkering van de bewijslast niet meer tot een ander resultaat kan leiden. De rechtbank zal daarom beoordelen of en in hoeverre het aannemelijk is dat eiser de desbetreffende inkomsten heeft genoten en zal hetgeen partijen over en weer hebben aangevoerd over omkering van de bewijslast onbesproken laten.

18. Aangaande de bedragen van in totaal € 34.764 die eiser zou hebben ontvangen van [I] overweegt de rechtbank dat eiser niet heeft ontkend dat hij geld van [I] onder zich heeft gehad. Eiser heeft gesteld dat het geld hem ter beschikking was gesteld ter dekking van onkosten die werden gemaakt bij de opnamen van programma’s op locaties in landen als Marokko, Suriname, Turkije en India. Eiser heeft dit echter met geen enkel stuk gestaafd en, naar het oordeel van de rechtbank, ook overigens niet aannemelijk gemaakt. Naar het oordeel van de rechtbank moet daarom worden aangenomen dat eiser dit bedrag heeft genoten als vergoeding voor zijn werkzaamheden voor de [Stichting D], nu niet aannemelijk is dat het geld is aangewend voor uitgaven die buiten de privésfeer van eiser liggen. In zoverre is het gelijk aan verweerder.

19. De rechtbank is echter van oordeel dat verweerder voor wat betreft de van [I] ontvangen bedragen, een onjuist bedrag als inkomen in aanmerking heeft genomen. Uit D 100 en D-101 kan worden afgeleid dat eiser € 57.500 van [I] tegoed had en in totaal € 39.764 aan hem was verschuldigd. Worden deze bedragen met elkaar verrekend dan resteert een bedrag dat eiser van [I] tegoed had van € 17.736, welk bedrag ook is terug te vinden op D-101. Tot de aan [I] verschuldigde bedragen behoort onder meer een bedrag van € 7.500 dat betrekking heeft op de Mercedes Benz die wordt genoemd in paragraaf 3.6.3. van ZPV1. Gezien de wijze waarop eiser dit bedrag heeft verrekend met zijn vordering op [I], heeft hij deze auto op enig moment voor € 7.500 gekocht van [I]. Gelet op wat partijen daarover verder over en weer hebben aangevoerd is er, naar het oordeel van de rechtbank, geen reden om aan te nemen dat dit in werkelijkheid anders is geweest. De auto heeft in 2007 ook op naam van eiser gestaan. Verweerder heeft aangevoerd dat eiser de auto voor een te lage waarde heeft verkregen omdat de auto in 2003 door de [Stichting D] is aangeschaft voor € 27.667.50, daarin in 2004 voor € 3.168 aan apparatuur is ingebouwd en de auto in 2005 is voorzien van een notenhouten dashboard van € 559. In 2007 zou de waarde daarom tussen de € 15.000 en € 18.000 hebben gelegen. Verweerder heeft daarvoor verwezen naar een bladzijde uit het [F]rapport. Daar wordt vermeld dat de door verweerder gestelde waarde is ontleend aan verkoopsites zoals Autotrader.nl, Autotrack.nl en Autotelegraaf.nl. Eiser heeft aangevoerd dat de auto een reparatieverleden had en door een deskundige was getaxeerd. De rechtbank neemt in aanmerking dat uit de genoemde bladzijde uit het [F]rapport blijkt dat de prijs waarvoor eiser de auto heeft verkregen ongeveer overeenkwam met de boekwaarde van de auto op dat moment. Gelet op wat partijen over en weer hebben aangevoerd is er, naar het oordeel van de rechtbank geen reden om een hogere waarde in aanmerking te nemen dan de door eiser gestelde waarde van € 7.500 en daarom is er, gelet op al het vorenstaande, ook geen reden om voor wat betreft de van [I] ontvangen bedragen een hoger bedrag dan € 17.736 als inkomen in aanmerking te nemen.

20. Voor de bedragen die eiser van [S] zou hebben ontvangen heeft verweerder verwezen naar het op D-100 voorkomende overzicht achter de naam [S], zoals weergegeven in 8 en naar een door [S] afgelegde getuigenverklaring. Eiser heeft de verklaring van [S] weersproken en aangevoerd dat het hier gaat om bedragen die van [S] zijn teruggevorderd omdat [S] als buitenproducent van de [Stichting D] ondeugdelijk werk had afgeleverd. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder, wat er zij van hetgeen partijen over en weer hebben aangevoerd en overgelegd, gelet op de betwisting door eiser van de door [S] afgelegde verklaring, niet aannemelijk gemaakt dat eiser deze bedragen heeft ontvangen als steekpenningen, in ruil voor het gunnen van opdrachten aan [S]. Er is dan ook geen reden dit bedrag aan te merken als inkomen. In zoverre is het gelijk aan eiser.

21. Aangaande de bedragen van in totaal € 19.500 die eiser zou hebben ontvangen van [T] heeft verweerder aangevoerd dat deze bedragen voorkomen op de in 7 genoemde kladbriefjes. Uit de daarbij vermelde aantekeningen en uit de verklaringen van eiser, [L], [HH] en [M], die zijn opgenomen in de stukken uit het strafrechtelijk onderzoek, blijkt, aldus verweerder, dat [T] aan eiser gunsten heeft verleend. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder, met hetgeen hij daarvoor heeft aangevoerd en overgelegd, niet aannemelijk gemaakt dat eiser deze bedragen heeft ontvangen. De aantekeningen op de kladbriefjes zijn dermate onduidelijk dat daaruit niet is op te maken of deze bedragen aan eiser zijn betaald en waarvoor. De verklaringen waarnaar verweerder heeft verwezen bevatten veel veronderstellingen en informatie uit de tweede hand. Op grond van het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat verweerder onvoldoende feiten en omstandigheden heeft gesteld en aannemelijk gemaakt op grond waarvan zou moeten worden geoordeeld dat eiser dit bedrag als inkomen heeft genoten. In zoverre is het gelijk aan eiser.

22. Aangaande het extra salaris van € 9.000 dat eiser zou hebben ontvangen overweegt de rechtbank dat verweerder zich hiervoor uitsluitend heeft gebaseerd op de bedragen die staan vermeld op D-101. Eiser heeft hetgeen verweerder daarover heeft gesteld gemotiveerd weersproken en naar het oordeel van de rechtbank zijn de aantekeningen op D-101 te summier om te kunnen aannemen dat het hier om extra salaris gaat. In zoverre is het gelijk aan eiser.

23. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard en dient de navorderingsaanslag te worden verminderd tot een, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 150.690 (€ 132.954 + € 17.736).

Beslissing

Deze uitspraak is gedaan door mr. R.C.H.M. Lips, voorzitter, mr. I. Obbink-Reijngoud en mr. K.M. Braun, leden, in aanwezigheid van H. van Lingen, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 31 januari 2013.

griffier voorzitter

Afschrift verzonden aan partijen op: