Rechtbank Den Haag, 08-05-2014, ECLI:NL:RBDHA:2014:8472, AWB-13_10625

Eiseres is genothebbende krachtens eigendom van de woning. De woning is een rijwoning met twee dakkapellen en een berging/schuur. De inhoud van de woning is ongeveer 580 m³. De oppervlakte van het perceel is ongeveer 261 m².

Op 9 januari 2012 heeft eiseres de economische eigendom van de woning aan haar ex-echtgenoot overgedragen (hierna: de overdracht) voor een koopprijs van € 580.000.

In geschil is de waarde van de woning op de waardepeildatum. Eiseres bepleit een waarde van € 580.000. Voorts is in geschil of de Belastingsamenwerking Gouwe-Rijnland (hierna: BSGR) bevoegd is tot het heffen van OZB en waterschapsbelastingen.

Verweerder stelt zich op het standpunt dat het beroep ongegrond moet worden verklaard. Ter onderbouwing van dit standpunt heeft verweerder een taxatieverslag en een matrix overgelegd. In dit verslag en de matrix is de waarde van de woning bepaald op respectievelijk € 646.000 en € 646.840. Naast gegevens van de woning, bevat het gegevens van een aantal vergelijkingsobjecten.

Eiseres betwist dat verweerder tijdig en op de juiste wijze is gemachtigd om namens de gemeente Wassenaar aanslagen op te leggen en in rechte op te treden.

Artikel 63 van de Wet gemeenschappelijke regelingen (hierna: Wgr) luidt:

1. Aan het bestuur van het openbaar lichaam of aan het gemeenschappelijk orgaan kunnen bij de regeling ten aanzien van de belangen ter behartiging waarvan zij wordt getroffen en voor het gebied waarvoor zij geldt, zodanige bevoegdheden van regeling en bestuur worden overgedragen als aan de besturen van de deelnemende gemeenten en waterschappen toekomen, met dien verstande dat:

a. aan het nieuwe bestuur van het openbaar lichaam niet de bevoegdheid kan worden overgedragen andere belastingen te heffen dan de rioolheffing, bedoeld in artikel 228a van de Gemeentewet en de rechten, bedoeld in artikel 229, eerste lid, onder a en b, van de Gemeentewet en de rechten waarvan de heffing krachtens bijzondere wetten geschiedt;

b. aan het gemeenschappelijk orgaan niet de bevoegdheid kan worden overgedragen belastingen te heffen of anderszins algemeen verbindende voorschriften te geven.

2. Indien toepassing wordt gegeven aan het bepaalde in het eerste lid wordt daarbij tevens de verhouding van de overgedragen bevoegdheden tot die van de besturen van de deelnemende gemeenten en waterschappen geregeld. (…)

In juli 2009 zijn het college van dijkgraaf en hoogheemraden van het Hoogheemraadschap van Rijnland en de colleges van burgemeester en wethouders van een aantal gemeenten, waaronder de gemeente Wassenaar, een samenwerkingsverband aangegaan. Hierbij is een Gemeenschappelijke Regeling Belastingsamenwerking Gouwe-Rijnland (hierna: de Regeling) getroffen. Op grond van artikel 2, eerste lid, van de Regeling is er een openbaar lichaam met rechtspersoonlijkheid ingesteld. De bevoegdheden van de BSGR tot uitvoering van de heffing en invordering van gemeentelijke belastingen en waterschapsbelastingen zijn bij wet geregeld. Ingevolge artikel 232, vierde lid, onder a en b, van de Gemeentewet is de door het openbaar lichaam aangewezen ambtenaar bevoegd tot het heffen en invorderen van gemeentelijke belastingen. Ingevolge artikel 5, tweede lid, onder 1, van de Regeling is de BSGR bevoegd onroerende zaakbelasting te heffen namens de gemeente Wassenaar. Ingevolge artikel 19 van de Regeling is het dagelijks bestuur van de BSGR bevoegd tot het voeren van rechtsgedingen. Gelet hierop is verweerder bevoegd namens de gemeente Wassenaar op te treden. De stukken waarop dit oordeel is gebaseerd zijn openbare stukken.

Ingevolge artikel 17, tweede lid, van de Wet WOZ wordt de waarde van de woning bepaald op de waarde die aan de woning dient te worden toegekend, indien de volle en onbezwaarde eigendom daarvan zou kunnen worden overgedragen en de verkrijger de zaak in de staat waarin die zich bevindt, onmiddellijk en in volle omvang in gebruik zou kunnen nemen. Deze waarde is naar de bedoeling van de wetgever "de prijs welke door de meestbiedende koper besteed zou worden bij aanbieding ten verkoop op de voor de zaak meest geschikte wijze na de beste voorbereiding" (Kamerstukken II 1993/94, 22 885, nr. 36, blz. 44).

Verweerder dient aannemelijk te maken dat hij de waarde van de woning niet op een te hoog bedrag heeft vastgesteld. Naar het oordeel van de rechtbank is verweerder, gelet op de door hem overgelegde matrix, het taxatieverslag, de foto’s en hetgeen hij overigens heeft aangevoerd, hierin geslaagd. Naar volgt uit de matrix is de waarde van de woning bepaald met behulp van een methode van systematische vergelijking met woningen waarvan marktgegevens beschikbaar zijn. Naar het oordeel van de rechtbank is de woning aan de [b-straat] [huisnummer 2] te [plaats] voor wat betreft bouwjaar, ligging en uitstraling een met de woning goed vergelijkbare woning. Met de matrix maakt verweerder aannemelijk dat bij de herleiding van de aan de woning toegekende waarde uit het bij de verkoop van de in die matrix genoemde vergelijkingsobject [b-straat] [huisnummer 2] behaalde verkoopprijs, in voldoende mate rekening is gehouden met de verschillen voor wat betreft de ligging, oppervlakte en de inhoud. Eiseres heeft met het enkele stellen niet aannemelijk gemaakt dat de stand van de huizen aan de [b-straat] beter is dan die van de huizen aan de [a-straat], en evenmin dat er bij de [a-straat] sprake is van een meer doorgaande weg, welke verdere invloed zouden moeten hebben op de vastgestelde waarde. De enkele stelling dat de huizen aan de [b-straat] in het algemeen voor hogere prijzen verkocht worden dan de huizen aan de [a-straat], leidt de rechtbank evenmin tot het oordeel dat waarde te hoog is vastgesteld, de verkoopprijs van de woning aan [b-straat] [huisnummer 3] (verkocht voor € 825.000) vormt voor de juistheid van die stelling geen aanwijzing, nu de woning aan [b-straat] [huisnummer 3] een hoekwoning is met een groter kaveloppervlak. Met deze verschillen heeft verweerder bij de waardebepaling rekening gehouden.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.