Rechtbank Den Haag, 07-09-2016, ECLI:NL:RBDHA:2016:16477, AWB - 16 _ 1342 enn SGR 16/1343

Feiten

Geschil 7. In geschil is allereerst of het beroep zich tevens richt tegen de aanslagen dan wel uitsluitend tegen de afwijzing van de verzoeken om toekenning van een dwangsom. In geschil is of verweerder de verzoeken om toekenning van een dwangsom terecht heeft afgewezen. Voor het geval het antwoord op die vraag ontkennend luidt, is voorts in geschil of eiser recht heeft op een integrale proceskostenvergoeding. Ten slotte is in geschil of eiser recht heeft op toekenning van een vergoeding voor immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn.

Beoordeling van het geschil Omvang van het geschil 8. Eiser heeft ter zitting betoogd dat de beroepen niet slechts betrekking hebben op de afwijzing van de verzoeken om een dwangsom wegens niet tijdig beslissen, maar dat daarmee tevens wordt opgekomen tegen de aanslagen. De rechtbank overweegt daaromtrent als volgt. In het door eiser ingediende beroepschrift is uitdrukkelijk vermeld dat het beroep is gericht tegen de uitspraak op het bezwaar tegen de afwijzing van de verzoeken om toekenning van een dwangsom en tegen de afwijzing van het verzoek om een proceskostenvergoeding. Beide besluiten zijn gedagtekend 4 februari 2016. In het beroepschrift is nergens vermeld dat de beroepen ook gericht zijn tegen de uitspraak op bezwaar tegen de aanslag over het jaar 2002 dan wel tegen het feit dat op het bezwaarschrift tegen de aanslag over het jaar 2003 niet tijdig is beslist. Het feit dat eiser in de aanvulling op zijn beroepschrift zijdelings ingaat op (inhoudelijke aspecten van) de aanslagen is daartoe onvoldoende.

Dwangsom 9. Het verbeuren van een dwangsom door een bestuursorgaan wegens het niet tijdig beslissen op een aanvraag is geregeld in paragraaf 4.1.3.2, bestaande uit de artikelen 4.16 tot en met 4.20, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Deze paragraaf is ingevoerd bij de Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen (Staatsblad 2009, nr. 383, hierna: Wet Dwangsom). In artikel III, eerste lid, van de Wet Dwangsom is bepaald dat op het niet tijdig beslissen op een bezwaarschrift dat is ingediend vóór het tijdstip waarop paragraaf 4.1.3.2 van de Awb van toepassing is geworden, het recht van toepassing blijft zoals dit gold vóór het tijdstip van toepassing. Op grond van artikel IV van de Wet Dwangsom trad die wet in werking op de dag na de datum van uitgifte van het Staatsblad waarin zij werd geplaatst. Plaatsing in het Staatsblad heeft plaatsgevonden op 30 september 2009, zodat de wet in werking trad op 1 oktober 2009.

Vergoeding immateriële schade 11. Eiser heeft in zijn beroepschrift verzocht om vergoeding van immateriële schade in verband met overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in de arresten van de Hoge Raad van 10 juni 2011 (nrs. 09/02639, 09/05112 en 09/05113, ECLI:NL:HR:2011:BO5046, BO5080 en BO5087). Voor een uitspraak in eerste aanleg heeft te gelden dat deze niet binnen een redelijke termijn geschiedt, indien de rechtbank niet binnen twee jaar nadat die termijn is aangevangen uitspraak doet, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden. De termijn vangt aan op het moment waarop verweerder het bezwaarschrift ontvangt. Verweerder heeft het bezwaarschrift op 15 december 2015 ontvangen. Nu de rechtbank op 7 september 2016 in de onderhavige procedure uitspraak heeft gedaan, is van overschrijding van de redelijke termijn geen sprake. Eiser heeft dan ook geen recht op een vergoeding van immateriële schade.

Hoorplicht 12. Niet in geschil is dat eiser niet is gehoord in de bezwaarfase terwijl hij daar wel om heeft verzocht. Op grond van artikel 6:22 van de Awb kan een besluit waartegen beroep is ingesteld echter, ondanks de schending van een geschreven of ongeschreven rechtsregel of algemeen rechtsbeginsel, door het orgaan dat op het bezwaar heeft beslist in stand worden gelaten indien aannemelijk is dat een belanghebbende daardoor niet wordt benadeeld. Nu het horen van eiser in bezwaar, gelet op de hiervoor onder 9 en 10 aangehaalde regelgeving, niet tot een ander besluit had kunnen leiden is eiser naar het oordeel van de rechtbank niet benadeeld als gevolg van het achterwege blijven van een hoorzitting en inhoudelijke afdoening van de zaak door de rechtbank.

Proceskosten