Rechtbank Den Haag, 18-07-2019, ECLI:NL:RBDHA:2019:7595, AWB - 18 _ 7459

6. Verweerder stelt zich op het standpunt dat de stortingen en het aangetroffen contante geld afkomstig zijn uit niet in de aangifte verantwoorde bronnen van inkomsten en dat eiser daarom niet de vereiste aangifte heeft gedaan als bedoeld in artikel 27e van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr). De rechtbank moet volgens verweerder het beroep daarom ongegrond verklaren omdat niet is gebleken dat en in hoeverre de uitspraak op bezwaar onjuist is. De verklaringen van eiser over de herkomst van het geld, te weten schenkingen door zijn vader en inkomsten uit gokken, acht verweerder niet aannemelijk. Verder stelt verweerder dat er naast de stortingen en het aangetroffen contante geld meer niet aangegeven inkomsten moeten zijn geweest, omdat in de proces-verbalen uit het strafrechtelijk onderzoek staat dat eiser heeft verklaard € 300 tot € 500 per maand aan cocaïne uit te geven en bovendien dagelijks te blowen. Dit kan niet zijn betaald vanuit de inkomens van eiser en zijn echtgenote. Ter zitting heeft verweerder subsidiair gesteld dat de correctie ook voldoende aannemelijk is gemaakt volgens de normale bewijslastverdeling.

7. Eiser stelt dat het aangetroffen contante geld afkomstig is van schenkingen van zijn vader die eiser heeft ontvangen tijdens het ziekbed van zijn vader. De contante stortingen zien verder op winsten die hij heeft gerealiseerd met gokken. Eiser erkent dat hij in 2016 drugs gebruikte maar weerspreekt dat hij per maand € 300 tot € 500 uitgaf aan cocaïne en dat hij dagelijks blowde. Hij heeft verklaard dat hij zich tijdens de verhoren onder druk gezet voelde en dat zijn verklaringen uit zijn verband zijn getrokken dan wel zijn ingekleurd door de desbetreffende verhoorders. Verder stelt eiser dat het gezinsinkomen voldoende was voor de bestedingen en de vaste lasten van het gezin. Hij wijst in dit verband op het inkomen van zijn echtgenote als thuiskapster en de bijdragen die de ouders van zijn echtgenote gaven. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep en vermindering van de aanslag tot een naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 6.093.

8. Bij inhoudelijke gebreken in een aangifte kan slechts dan worden aangenomen dat de vereiste aangifte niet is gedaan, indien aan de hand van de normale regels van stelplicht en bewijslast is vastgesteld dat sprake is van één of meer gebreken die ertoe leiden dat de volgens de aangifte verschuldigde belasting verhoudingsgewijs aanzienlijk lager is dan de werkelijk verschuldigde belasting. Tevens is vereist dat het bedrag van de belasting dat als gevolg van de gebreken in de aangifte niet zou zijn geheven, op zichzelf beschouwd aanzienlijk is. Verweerder heeft voor zijn stelling dat niet de vereiste aangifte is gedaan, aangevoerd dat hij de verklaringen van eiser over de herkomst van het contante geld, de gokinkomsten, de inkomsten van de echtgenote van eiser en de bijdragen door zijn schoonouders niet aannemelijk acht.

9. De rechtbank stelt vast dat de stiefmoeder van eiser heeft verklaard dat eiser tijdens het ziekbed van zijn vader vele uren alleen was met zijn vader. Indien de vader daadwerkelijk geld heeft geschonken aan eiser, kan dat dus in haar afwezigheid zijn gebeurd. Dat de vader volgens de stiefmoeder niet zonder haar medeweten over grote sommen contant geld kon beschikken, maakt het op zichzelf niet onmogelijk dat dat geld wel aanwezig was. Ook binnen een huwelijksrelatie kan het immers voorkomen dat men zaken voor elkaar verborgen houdt. Er kan dan ook niet worden uitgesloten dat de schenkingen daadwerkelijk hebben plaatsgevonden.

10. De enkele stelling van verweerder dat het van algemene bekendheid is dat gokken alleen maar geld kost en dat daarom niet aannemelijk is dat eiser daarmee inkomsten heeft gegenereerd, is onvoldoende om de verklaring van eiser over zijn gokinkomsten onaannemelijk te achten. De rechtbank neemt daarbij in aanmerking dat er een veelheid aan jurisprudentie is over de heffing van kansspelbelasting waaruit blijkt dat sommigen met gokken een aanzienlijk voordeel weten te realiseren.

11. De rechtbank volgt verweerder ook niet in zijn stelling dat er onvoldoende middelen waren om in het uitgavenpatroon van het gezin te voorzien. De verklaringen uit de proces-verbalen waar verweerder naar verwijst, moeten worden gezien in de context van het strafrechtelijk onderzoek. De rechtbank begrijpt uit de stukken dat het om een omvangrijk strafrechtelijk onderzoek naar meerdere personen gaat, dat eiser daarin een betrekkelijk marginale rol had en dat eiser uiteindelijk wegens gebrek aan bewijs verder niet is vervolgd. Dat eiser daadwerkelijk minstens € 300 per maand uitgaf aan cocaïne en dagelijks een niet nader geconcretiseerd bedrag besteedde aan blowen kan daarom, gezien ook de stelling van eiser dat hij die verklaringen onder druk heeft afgelegd, niet zonder meer als vaststaande feiten worden beschouwd. Uit de door eiser overgelegde stukken blijkt verder dat hij daadwerkelijk geld ontving van zijn schoonouders en dat de echtgenote inkomen verkreeg uit kapperswerkzaamheden. Dat de echtgenote, zoals verweerder stelt, de contant ontvangen inkomsten uit die werkzaamheden niet heeft vermeld in haar aangifte inkomstenbelasting, betekent niet dat die inkomsten er niet zijn geweest.

12. Gezien het voorgaande is verweerder niet in het van hem te vergen bewijs geslaagd dat eiser aanzienlijke bedragen aan inkomsten niet in zijn aangifte heeft verwerkt. Dat betekent dat de omkering van de bewijslast niet kan worden toegepast op de grond dat niet de vereiste aangifte is gedaan.

13. Verweerder is evenmin erin geslaagd op basis van de normale bewijslastverdeling aannemelijk te maken dat het inkomen uit werk en woning terecht is gecorrigeerd met € 30.000. De enkele verwijzing naar de contante stortingen op de bankrekening van eiser, het aangetroffen contante geld en het drugsgebruik van eiser volgens de processen-verbaal is, gezien hetgeen daarover hiervoor reeds is overwogen, onvoldoende. Ook de ter zitting ingenomen stelling dat in ieder geval de inkomsten uit gokken als belast inkomen uit werk en woning moeten worden beschouwd, is daarvoor, gelet op het bepaalde in artikel 3.96, onder a, van de Wet inkomstenbelasting 2001, onvoldoende. Verweerder heeft, zo hij in dat standpunt al gevolgd zou kunnen worden, ook niet aannemelijk gemaakt dat die inkomsten € 30.000 zouden belopen.

14. Gelet op wat hiervoor is overwogen, zal het beroep gegrond worden verklaard.

15. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.532 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 254, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 512 en een wegingsfactor 1).