Rechtbank Den Haag, 01-07-2020, ECLI:NL:RBDHA:2020:6909, AWB - 19 _ 6223

9 Eiseres stelt ondernemer te zijn voor de omzetbelasting. Eiseres stelt diensten te hebben verricht in opdracht van [A] , waaronder in het bijzonder de opdracht om het akkerland te bestemmen voor woningbouw. Eiseres stelt voorts verbonden te zijn met de vof, waaraan eiseres € 280.000 ter beschikking heeft gesteld in de vorm van een rekening-courant lening. Eiseres stelt verder dat de in aftrek gebrachte voorbelasting ziet op facturen die uiteindelijk naar verwachting leiden tot met btw belaste omzet, waarbij de diensten van eiseres naar verwachting als makelaardij of bemiddeling zijn aan te merken. Eiseres concludeert tot vernietiging van de naheffingsaanslag en de boetebeschikking.

10. Verweerder stelt – kort en zakelijk weergegeven – dat eiseres geen ondernemer is voor de omzetbelasting en geen recht op aftrek van voorbelasting heeft. Verweerder concludeert tot handhaving van de naheffingsaanslag, boetebeschikking en rentebeschikking.

11. Uit artikel 9, eerste lid, van de Richtlijn 2006/112/EG (Btw-richtlijn) volgt dat als belastingplichtige wordt beschouwd eenieder die, op ongeacht welke plaats, zelfstandig een economische activiteit verricht, ongeacht het oogmerk of het resultaat van die activiteit. In zijn arrest van 27 augustus 1985, ECLI:NL:HR:1985:BH0264, heeft de Hoge Raad geoordeeld dat de Nederlandse wetgever aan het in artikel 7 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (Wet OB) gebezigde begrip bedrijf geen andere betekenis heeft willen toekennen dan toekomt aan het begrip economische activiteit zoals gehanteerd in artikel 4 van de Zesde richtlijn (het huidige artikel 9 van de Btw-richtlijn).

12. Het begrip economische activiteit veronderstelt onder meer dat belastbare handelingen worden verricht, dat wil zeggen dat de uitoefening van de activiteit tot gevolg heeft dat een prestatie onder bezwarende titel in de zin van artikel 1, aanhef en letters a, b of c, van de Wet OB plaatsvindt (Hoge Raad 19 oktober 2018, ECLI:NL:HR:2018:1836). Daarvan is sprake wanneer tussen de verrichter en de ontvanger van een dienst een rechtsbetrekking bestaat waarbij over en weer prestaties worden uitgewisseld en de door de dienstverrichter ontvangen vergoeding de werkelijke tegenwaarde vormt voor de aan de ontvanger verleende dienst (Hof van Justitie van de Europese Unie van 12 mei 2016, ECLI:EU:C:2016:334, Gemeente Borsele, overweging 24).

13. Op eiseres rust de bewijslast om aan de hand van objectieve gegevens aannemelijk te maken dat zij in 2016 en 2017 economische activiteiten heeft verricht. Daarin is zij niet geslaagd. Door eiseres zijn geen bescheiden overgelegd op grond waarvan kan worden geconcludeerd dat eiseres in 2016 en 2017 in opdracht van [A] diensten heeft verricht, zoals het monitoren van de ontwikkelingen omtrent de bestemmingsplannen. Evenmin is gesteld of gebleken dat eiseres voor deze eventuele diensten een vergoeding heeft ontvangen of bedongen. Ook is door eiseres in 2016 en 2017 geen omzet aangegeven en geen omzetbelasting afgedragen en heeft de adviseur van eiseres in het kader van het boekenonderzoek verklaard dat eiseres na 2015 geen belaste activiteiten meer heeft verricht. Dat eiseres als rechtspersoon is blijven bestaan na de verkoop van de grond eind 2015, maakt niet dat eiseres automatisch ondernemer voor de omzetbelasting is gebleven.

14. De stelling van eiseres dat zij mede ondernemer is vanwege haar verbondenheid met de vof, volgt de rechtbank niet. Eiseres heeft deze stelling niet met bescheiden onderbouwd en verweerder heeft overigens gemotiveerd weersproken dat eiseres als vennoot tot de vof is toegetreden. De rechtbank voegt daaraan toe dat het als vennoot deelnemen in een vof op zich geen economische activiteit is (vgl. het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 16 juli 2015, zaak C108/14, Beteiligungsgesellschaft Larentia + Minerva mbH & Co. KG, ECLI:EU:C:2015:496). Dat eiseres een rekening-courant lening aan de vof ter beschikking heeft gesteld, kan voorts niet leiden tot aftrek van voorbelasting, aangezien een eventuele vergoeding voor de rekening-courant lening is vrijgesteld van btw.

15. De rechtbank volgt evenmin de stelling van eiseres dat de in aftrek gebrachte voorbelasting ziet op facturen die uiteindelijk naar verwachting leiden tot met btw belaste omzet, waarbij de diensten van eiseres naar verwachting als makelaardij of bemiddeling zijn aan te merken. Uit het Rompelman-arrest (Hof van Justitie EG 14 februari 1985, ECLI:EU:C:1985:74) volgt dat ook recht op aftrek van voorbelasting bestaat wanneer sprake is van gebruik voor voorgenomen belaste handelingen. Voor de (voor)aftrek van de omzetbelasting op de kosten van de voorbereidingshandelingen is het niet van belang dat de belaste handelingen uiteindelijk niet hebben plaatsgevonden (Hof van Justitie EG 29 februari 1996, ECLI:EU:C:1996:67). Hoewel de rechtbank niet twijfelt aan het ook ter zitting geuite voornemen van W. Groeneveld en zijn echtgenote om op het moment dat het akkerland ontwikkeld en bebouwd kan worden eiseres daarin een rol te laten spelen, zijn er op dit moment onvoldoende concrete voornemens en afspraken om op basis daarvan te oordelen dat eiseres ondernemer is gebleven. Eiseres heeft geen enkele aanspraak op het akkerland en nog onbekend is wat de rol van eiseres zal zijn indien het akkerland ontwikkeld zal gaan worden. Van belang is of er kosten gemaakt zijn of een investering is gedaan voor voorgenomen belaste handelingen. Eiseres heeft niet door middel van objectieve gegevens aannemelijk gemaakt dat voor de voorgenomen makelaardij- of bemiddelingsdiensten in de jaren 2016 en 2017 kosten zijn gemaakt. De rechtbank neemt hierbij in overweging dat de in aftrek gebrachte voorbelasting met name op algemene kosten ziet, zoals accountants- en advieskosten.

16. Ter zitting heeft eiseres zich beroepen op de uitspraak van rechtbank Den Haag van 10 januari 2020 (ECLI:NL:RBDHA:2020:492) en de uitspraak van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 5 februari 2019 (ECLI:NL:GHARL:2019:909). De rechtbank is oordeel dat juist het feit dat eiseres na 2015 geen prestaties heeft verricht maakt dat haar situatie anders is dan die van de eiser in de uitspraak van de rechtbank van 10 januari 2020, waarin de eiser onbetwist ondernemer was als gevolg van de exploitatie van een onroerende zaak om er duurzaam opbrengst uit te verkrijgen, gedurende de exploitatie een overeenkomst heeft gesloten en na beëindiging van de exploitatie de uit de overeenkomst voortvloeiende levering heeft verricht. Eiseres heeft na 2015 in het geheel geen prestaties verricht, ook geen afrondende prestaties. Ook het beroep op de uitspraak van gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 5 februari 2019 kan eiseres niet baten. De in die zaak in aftrek toegelaten voorbelasting zag op omzetbelasting in rekening gebracht bij de aanschaf van onroerende zaken, waarbij op een (veel) later tijdstip is gebleken dat deze onroerende zaken werden gebruikt voor een belaste prestatie. Zoals hiervoor in rechtsoverweging 15 is overwogen, bestaat over eventuele toekomstige prestaties van eiseres te weinig zekerheid, terwijl de geclaimde voorbelasting ziet op voorbelasting in rekening gebracht bij algemene kosten, die niet kunnen worden gerelateerd aan door eiseres verrichte of voorgenomen belaste prestaties.

17. Verweerder heeft op grond van artikel 67c van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, met inachtneming van het bepaalde in paragraaf 24 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst, een verzuimboete van 10% van de nageheven belasting opgelegd. Gesteld noch gebleken is dat sprake is van afwezigheid van alle schuld of een pleitbaar standpunt. De verzuimboete is derhalve terecht aan eiseres opgelegd en de rechtbank acht deze boete ook overigens passend en geboden.

18. Gesteld noch gebleken is dat verweerder de belastingrente ten onrechte of op een onjuist bedrag heeft berekend. De belastingrente is derhalve terecht in rekening gebracht.

19. Gelet op wat hiervoor is overwogen, dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

20. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.