Rechtbank Den Haag, 05-10-2021, ECLI:NL:RBDHA:2021:11218, 20_4659 20_4660 20_4661 en 20_4662

16. Eiseres stelt zich op het standpunt dat de inkomensafhankelijke bijdrage Zvw ten onrechte is nageheven. Volgens eiseres is deze bijdrage ingehouden en afgedragen doordat het is begrepen in de in de aangiften vermelde bedragen aan ingehouden loonheffingen.

17. Verweerder stelt zich op het standpunt dat de inkomensafhankelijke bijdrage Zvw terecht is nageheven. Volgens verweerder is over de jaren 2013, 2014 en 2015 geen en is over het jaar 2016 te weinig inkomensafhankelijke bijdrage Zvw ingehouden en afgedragen.

18. Eiseres heeft verzocht delen van het verweerschrift en een groot aantal bijlagen bij het verweerschrift buiten beschouwing te laten. De rechtbank ziet daartoe geen aanleiding aangezien deze stukken veelal zijn overgelegd in reactie op wat eiseres in beroep heeft aangedragen. Verder rust op grond van artikel 8:42 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) op verweerder de verplichting om de op de zaak betrekking hebbende stukken te overleggen. De overgelegde bijlagen hebben betrekking op (elementen uit) de naheffingsaanslagen en de afwerking van het boekenonderzoek. Dat geen sprake is van op de zaak betrekking hebbende stukken is niet aannemelijk gemaakt.

19. De rechtbank stelt vast dat in de aangiften loonheffingen geen (2013, 2014 en 2015) dan wel een beperkt bedrag (2016) aan inkomensafhankelijke bijdrage Zvw is verantwoord, terwijl deze reeds is verschuldigd op basis van de loonkosten zoals opgenomen in de aangiften Vpb.

20. De nageheven inkomensafhankelijke bijdrage Zvw is voor ieder jaar gebaseerd op het voor dat jaar geldende maximum bijdrage-inkomen. Voor de jaren 2013, 2014 en 2016 wordt dit maximum reeds bereikt door de loonkosten zoals die door eiseres zijn opgenomen in de aangiften Vpb te vermeerderen met de evenmin in geschil zijnde bijtellingen op de auto’s 1, 3 en 6 (PGA 1 in de tabel in onderdeel 5.5 van het controlerapport).

Voor deze jaren is derhalve volledig uitgegaan van de door eiseres zelf als juist aangemerkte gegevens. Eiseres heeft hier verder geen gronden tegen aangevoerd. De rechtbank ziet dan ook geen aanleiding niet uit te gaan van het maximum bijdrage-inkomen.

21. Voor het jaar 2015 wordt het maximum bijdrage-inkomen bereikt door naast de gegevens van eiseres inzake de loonkosten uit de aangifte Vpb en de bijtelling PGA 1, ook de bijtelling PGA 2 uit de tabel in onderdeel 5.5 van het controlerapport in aanmerking te nemen. Eiseres heeft hiertegen geen gronden aangevoerd. Uit het controlerapport valt echter af te leiden dat eiseres van mening is dat de bijtelling PGA 2 ten onrechte is doorgevoerd omdat uit haar rittenadministratie zou blijken dat met deze auto’s minder dan 500 kilometer per jaar privé werd gereden. Dat standpunt wordt echter in het controlerapport gemotiveerd weersproken. Eiseres, op wie de bewijslast rust dat het privégebruik minder dan 500 kilometer is, heeft geen stukken overgelegd waaruit dat zou kunnen blijken. Ook voor het jaar 2015 ziet de rechtbank daarom geen aanleiding niet uit te gaan van het maximum bijdrage-inkomen.

22. Dat de inkomensafhankelijke bijdrage Zvw, zoals eiseres stelt, in de door eiseres aangegeven loonheffingen is inbegrepen, heeft zij niet aannemelijk gemaakt en volgt ook niet uit de berekeningen die door haar zijn overgelegd. Uit de berekening van eiseres voor 2016 volgt weliswaar dat zij over een deel van het daarin bepaalde loon inkomensafhankelijke bijdrage Zvw heeft ingehouden en afgedragen, maar het loon in die berekening is onjuist. Er wordt daarbij uitgegaan van een lager loon dan volgt uit de aangifte Vpb en er is geen rekening gehouden met de bijtelling wegens privégebruik auto.

23. Gezien het voorgaande heeft verweerder de naheffingsaanslagen op goede gronden opgelegd.

24. Eiseres stelt dat verweerder op de hoogte was van de wijze waarop zij de inkomensafhankelijke bijdrage Zvw in haar aangiften loonheffingen heeft verwerkt en dat dit in eerdere jaren niet heeft geleid tot naheffingsaanslagen. Zij stelt dat door de handelwijze van verweerder bij haar de indruk is gewekt dat verweerder akkoord is gegaan met de wijze waarop dit gebeurde. De rechtbank leest in deze stelling een beroep op het vertrouwensbeginsel. De bewijslast dat sprake is van in rechte te beschermen vertrouwen rust op eiseres. Eiseres is daarin niet geslaagd. Zij heeft geen (begin van) bewijs geleverd dat verweerder op de hoogte was van haar werkwijze en ook geen feiten of omstandigheden aannemelijk gemaakt waaruit volgt dat verweerder expliciet of impliciet het standpunt heeft ingenomen of de toezegging heeft gedaan dat haar aangiften zouden worden gevolgd. Dat volgens eiseres over eerdere jaren geen naheffingsaanslagen zijn opgelegd, maakt niet dat eiseres heeft mogen concluderen dat voor onderhavige jaren geen naheffingsaanslagen zouden worden opgelegd. Overigens mist die stelling van eiseres feitelijke grondslag aangezien met dagtekening 14 december 2015 aan haar voor het jaar 2010 een naheffingsaanslag loonheffingen is opgelegd waarin een correctie bijdrage Zvw is begrepen. Een beroep op het vertrouwensbeginsel kan dan ook niet slagen.

25. Eiseres stelt dat door verweerder ten onrechte geen kostenvergoeding is toegekend, omdat onrechtmatig is gehandeld. Op grond van artikel 7:15 van de Awb worden kosten die eiseres in verband met de behandeling van het bezwaar heeft moeten maken uitsluitend vergoed voor zover het bestreden besluit wordt herroepen wegens aan het bestuursorgaan te wijten onrechtmatigheid. In onderhavige geval zijn de bezwaren van eiseres ongegrond verklaard zodat geen sprake is van herroeping van enig bestreden besluit wegens onrechtmatigheid.

26. Gelet op wat hiervoor is overwogen, dienen de beroepen ongegrond te worden verklaard.

27. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.