Rechtbank Den Haag, 20-01-2022, ECLI:NL:RBDHA:2022:882, AWB - 20 _ 5751

6. Een werkgever die ter zake van een werknemer voor een LKV banenafspraak en scholing belemmerden in aanmerking wil komen, dient op grond van artikel 2.10, eerste lid, onderdeel c, van de Wtl, onder meer te beschikken over een doelgroepverklaring van het UWV als bedoeld in artikel 2.11 van de Wtl. Niet in geschil is dat het UWV met betrekking tot de onder 2 genoemde werknemers geen doelgroepverklaringen heeft afgegeven. Nu een dergelijke doelgroepverklaring als voorwaarde is gesteld om voor een LKV banenafspraak en scholing belemmerden in aanmerking te komen, heeft eiseres reeds hierom daarop geen recht. De omstandigheid dat de onder 2 genoemde werknemers wel in het LDR staan vermeld, maakt dit niet anders. In het LDR worden alle werknemers vermeld die onder de banenafspraak en het quotum arbeidsbeperkten vallen. In een doelgroepverklaring wordt voor een specifieke tegemoetkoming voor een werkgever inhoudelijk meer getoetst. Zo beoordeelt het UWV voor een doelgroepverklaring als bedoeld in artikel 2.11 van de Wtl of aan de voorwaarden van artikel 2.10, eerste lid, onderdeel a en b, van de Wtl wordt voldaan. Daarbij toetst het UWV of sprake is van een werknemer met een specifieke achtergrond (artikel 2.10, eerste lid, onderdeel a, van de Wtl) en of sprake is van een werknemer die niet in de periode zes maanden voorafgaand aan de datum van indiensttreding in dienstbetrekking bij de werkgever is geweest. Aan de omstandigheid dat de onder 2 genoemde werknemers in het LDR zijn opgenomen, kan dan ook niet de conclusie worden verbonden dat deze werknemers ook aan de in artikel 2.10, eerste lid, onderdeel a en b, van de Wtl gestelde materiële voorwaarden voldoen.

7. Eiseres heeft verder ter zitting gesteld dat zij erop mocht vertrouwen dat de informatie van het UWV juist was en dat zij met deze informatie ter zake van de onder 2 genoemde werknemers voor het LKV banenafspraak en scholing belemmerden in aanmerking kwam. Dit beroep op het vertrouwensbeginsel faalt echter. Verweerder is immers niet gebonden aan eventuele uitlatingen van het UWV en van enige gedraging of uitlating van verweerder, waaraan eiseres het in rechte te beschermen vertrouwen zou hebben kunnen ontlenen dat eiseres voor de onder 2 genoemde werknemers voor het LKV banenafspraak en scholing belemmerden in aanmerking kwam, is niet gebleken.

8. Ook de stelling van eiseres dat zij ter zake van de onder 2 genoemde werknemers abusievelijk een verkeerde verklaring bij het UWV heeft aangevraagd, faalt. Van eiseres als werkgever mag worden verwacht dat zij zich informeert over de stappen die zij dient te ondernemen om voor een LKV banenafspraak en scholing belemmerden in aanmerking te komen. Dat eiseres niet van het vereiste van een doelgroepverklaring op de hoogte was, dient dan ook voor haar rekening en risico te blijven. Bovendien was er, naar verweerder onweersproken heeft gesteld, voldoende publieksinformatie - zoals de informatie opgenomen in het Kennisdocument Wtl versie 2.0, het Handboek Loonheffingen 2018 en de Nieuwsbrief Loonheffingen 2018 - te vinden over de eisen waaraan dient te worden voldaan om voor een LKV banenafspraak en scholing belemmerden in aanmerking te komen.

9. Voor zover eiseres heeft bedoeld te stellen dat de onderhavige wettelijke regeling in haar geval onredelijk en onbillijk uitwerkt, kan dit haar niet baten, aangezien het de rechtbank ingevolge artikel 11 van de Wet Algemene bepalingen niet is toegestaan de innerlijke waarde en billijkheid van de wet te toetsen. Voor zover eiseres met hetgeen zij in dit verband heeft aangevoerd, beoogt een beroep op coulance te doen, dient zij zich hiertoe tot verweerder te wenden.

10. Gelet op wat hiervoor is overwogen, dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

11. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.