Rechtbank Den Haag, 21-05-2024, ECLI:NL:RBDHA:2024:7620, 10823734 RL EXPL 23-20067

[eiser] vordert veroordeling van Ceva bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan [eiser] te voldoen:

1. een bedrag van € 14.373,26 netto te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag der dagtekening van het in deze kwestie te wijzen vonnis tot aan de dag der algehele voldoening;

2. een bedrag van € 7.186,63 netto aan wettelijke verhoging te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag der dagtekening van het in deze te wijzen vonnis tot aan de dag der algehele voldoening;

3. het bedrag ad € 3.440,11 ter zake buitengerechtelijke incassokosten te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag der dagtekening van het in deze te wijzen vonnis tot aan de dag der algehele voldoening;

4. de kosten van dit geding te voldoen binnen veertien dagen na dagtekening van het in deze te wijzen vonnis – en voor het geval voldoening binnen bedoelde termijn niet plaatsvindt – te vermeerderen met de wettelijke rente te rekenen vanaf bedoelde termijn voor voldoening;

5. althans zodanig vonnis te wijzen als de kantonrechter in goede justitie vermeent te behoren.

Ceva heeft gemotiveerd verweer gevoerd en stelt – kort gezegd – het volgende. [eiser] heeft niet toegelicht op welke grond hij recht zou hebben op een bedrag van € 5.756,70 netto. Het feit dat salarisstrook met volgnummer 9 uitkomt op een netto minbedrag van € 5.756,70 maakt nog niet dat [eiser] aanspraak zou kunnen maken op een netto vergoeding van € 5.756,70. Ook de vordering op het netto-equivalent van € 17.062,50 is niet terecht. [eiser] verliest namelijk uit het oog dat de betaling van zijn eigen advocaatkosten door Ceva dient te worden gekwalificeerd als brutoloon en daarover dient loonbelasting te worden betaald. De salarisstrook met volgnummer 9 is dus conform hetgeen partijen in de vaststellingsovereenkomst zijn overeengekomen. Ceva heeft de totale kosten van de advocaat (€ 29.036,91) als brutoloon verwerkt waardoor daarover loonheffing is geheven. Ceva stelt zich daarbij op het standpunt dat zij die vergoeding fiscaal moet verlonen en dat bij [eiser] zo in rekening mag brengen. Ceva zou anders voor de loonheffing opdraaien waardoor zij bijna het dubbele aan advocaatkosten kwijt is. Volgens Ceva wist [eiser] dat de vergoeding verloond moest worden en wat de maximale vrije ruimte is voor de werkkostenregeling, temeer nu hij werd bijgestaan door een deskundige. Een verdubbeling van de advocaatkosten is volgens Ceva nooit de bedoeling van de regeling geweest. Indien [eiser] een nettovergoeding had gewild, omdat bruto het uitgangspunt is, had hij dat moeten melden, aldus Ceva.