Rechtbank Gelderland, 22-04-2014, ECLI:NL:RBGEL:2014:2619, AWB-13_6435

In geschil is of verweerder de voor de bezwaarfase toegekende proceskostenvergoeding terecht heeft vastgesteld op € 352,50. Gemachtigde van eiseres bepleit een vergoeding van € 528,75.

In het beroepschrift betoogde gemachtigde dat er sprake is van samenhangende zaken en dat daarom een factor 1,5 diende te worden toegepast. Tijdens de zitting heeft gemachtigde, gehoord de rechter, zijn stelling aangepast in die zin dat hij een factor 1,5 bepleit in verband met de zwaarte van de zaak, aangezien het bezwaar vijftien verschillende WOZ-waardes betrof.

Verweerder is van mening dat de inspanning van gemachtigde niet zodanig was dat een hogere factor voor de zwaarte van de zaak dient te worden toegepast dan de standaard factor 1.

Partijen zijn het erover eens dat in bezwaar de afspraak is gemaakt dat voor het hoorgesprek een halve punt wordt toegekend in plaats van een hele punt. Dit in verband met het combineren van de hoorgesprekken in de zaken van meerdere belastingplichtigen.

De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 12 april 2013 (nr. 12/02674, ECLI:NL:HR:2013: LJN BZ6822) geoordeeld dat voor de toepassing van artikel 7:15, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en het Besluit proceskosten bestuursrecht sprake is van één bezwaar, indien het bezwaar is gericht tegen meerdere op één aanslagbiljet vermelde besluiten. Hetzelfde geldt voor het bezwaar tegen in één geschrift opgenomen WOZ-beschikkingen. Daarbij is naar het oordeel van de Hoge Raad geen sprake van samenhangende zaken. Wel kan de omstandigheid dat het bezwaar op meer dan één besluit betrekking heeft, een rol spelen bij het bepalen van de wegingsfactor voor het gewicht van de zaak.

De rechtbank is van oordeel dat de onderhavige bezwaren, gelet op het hiervoor genoemde arrest van april 2013, voor de proceskostenvergoeding als één bezwaar dienen te worden aangemerkt, nu de bezwaren tegen in één geschrift opgenomen WOZ-beschikkingen en aanslagen waren gericht. Dit betekent dat slechts eenmaal proceskostenvergoeding kan worden toegekend. Een factor 1,5 voor samenhangende zaken kan niet aan de orde zijn, omdat geen sprake is van samenhangende zaken. Het gaat immers om verschillende WOZ-objecten met elk hun eigen waarde en beoordeling. Wel is het mogelijk om bij de toe te passen factor voor het gewicht van de zaak mee te wegen dat het bezwaar meerdere WOZ-objecten betrof en daardoor meer werk met zich kan hebben gebracht.

Omdat alleen recht op proceskostenvergoeding bestaat als gevolg van de gegrond verklaarde bezwaren, zal de rechtbank bij de beoordeling van de zwaarte van de zaak alleen de zaken meewegen die in bezwaar gegrond zijn verklaard. Het gaat in dit geval om drie verminderde WOZ-waardes.

Uit het bezwaarschrift van één pagina en uit de uitspraak op bezwaar volgt dat de bezwaren voornamelijk algemeen van aard waren en daardoor grotendeels gelijk in alle drie de gegrond verklaarde zaken. Dit leidt tot het oordeel dat de werkzaamheden voor de gemachtigde niet zodanig uitgebreid zijn geweest dat aanleiding is om een factor 1,5 toe te kennen voor de zwaarte van de zaak.

Het bovenstaande brengt mee dat het beroep ongegrond is.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.