Rechtbank Gelderland, 02-12-2014, ECLI:NL:RBGEL:2014:7359, AWB - 14 _ 416

1. Eiser bezit 50% van de aandelen in [A] BV (hierna: de vennootschap). Van deze vennootschap is hij tevens bestuurder.

2. Eiser heeft een schuld in rekening-courant aan de vennootschap. In de overeenkomst van geldlening gedateerd 12 februari 2007 en het addendum daarbij is het volgende bepaald:

3. Het verloop van de rekening-courantschuld, alsmede de door verweerder hierover berekende rente, is als volgt weer te geven:

4. In de over de jaren 2007 tot en met 2010 door verweerder opgelegde navorderingsaanslagen is de door eiser niet-bedongen rente aangemerkt als verkapt dividend en belast als inkomen uit aanmerkelijk belang (box 2).

5. In geschil is het antwoord op de vraag of de navorderingsaanslagen terecht en naar een juist bedrag aan eiser zijn opgelegd. Meer in het bijzonder dient de vraag beantwoord te worden of ten aanzien van het niet in rekening brengen van rente sprake is van verkapt dividend. Voorts is in geschil of verweerder de hoorplicht als bedoeld in artikel 7:2 van de Awb heeft geschonden.

6. Eiser heeft gesteld dat verweerder de hoorplicht als bedoeld in artikel 7:2 van de Awb heeft geschonden aangezien hij niet expliciet heeft afgezien van het recht te worden gehoord. Eiser verbindt hieraan de conclusie dat de uitspraak op bezwaar dient te worden vernietigd en dat de zaak dient te worden teruggewezen naar verweerder.

7. Weliswaar heeft eiser niet expliciet afgezien van een hoorgesprek, echter onder de gegeven omstandigheden mocht verweerder naar het oordeel van de rechtbank, uit de feitelijke gedragingen van de gemachtigde afleiden dat geen behoefte meer bestond aan een hoorgesprek. In de uitspraak op bezwaar is het volgende opgenomen:

“In ons telefoongesprek van 29 november 2013 hebt u uw standpunt, zoals hiervoor beschreven, nogmaals bevestigd. In datzelfde telefoongesprek hebt u verklaard dat u geen behoefte heeft om uw bezwaar verder mondeling toe te lichten.”

6. Verkapt dividend (een uitdeling) kan worden omschreven als een vermogensverschuiving van de vennootschap naar de aandeelhouder als gevolg waarvan aan het vermogen van de vennootschap enig geldbedrag of andere waarde, gedekt door de daarin aanwezige winst, ten gunste van de aandeelhouder wordt onttrokken. Voor het aanwezig zijn van een uitdeling is noodzakelijk dat de vennootschap haar aandeelhouder als zodanig heeft willen bevoordelen en tevens dat de aandeelhouder zich daarvan bewust is geweest of redelijkerwijs bewust had kunnen zijn. De bewijslast hiervan rust op verweerder.

7. Verweerder heeft naar het oordeel van de rechtbank aannemelijk gemaakt dat het verschil tussen de feitelijk bedongen rente en de rente die in zakelijke verhoudingen tussen derden zou zijn overeengekomen (weergegeven in onderdeel 3.) dermate groot is dat partijen zich van deze bevoordeling bewust hadden moeten zijn. De vennootschap heeft eiser in zijn rol als aandeelhouder bewust bevoordeeld zonder dat een zakelijk motief aanwezig was. De niet bedongen rente is door verweerder dan ook terecht als inkomsten uit aanmerkelijk belang (verkapt dividend) gekwalificeerd en als zodanig in de belastingheffing betrokken.

8. Nu eiser geen afzonderlijke beroepsgronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente heeft aangevoerd, dienen ook de beroepen inzake de beschikking heffingsrente ongegrond te worden verklaard.

9. Gelet op het voorgaande dienen de beroepen ongegrond te worden verklaard.

10. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.