Rechtbank Gelderland, 16-04-2015, ECLI:NL:RBGEL:2015:2507, AWB - 14 _ 5144

1. Tijdens de hoorzitting op 28 april 2014 zijn in totaal 178 objecten van 11 belastingplichtigen besproken, waaronder het object van eiseres. De hoorzitting duurde 90 minuten. De gemachtigde van eiseres was eveneens gemachtigd in de andere zaken. Van 18 objecten, waaronder het object van eiseres, is de WOZ-waarde verlaagd.

2. Verweerder heeft aan eiseres een kostenvergoeding toegekend van in totaal € 515. Dit bedrag bestaat uit € 243 voor het indienen van een bezwaarschrift, € 30 voor het bijwonen van de hoorzitting en € 242 inclusief BTW voor het deskundigenrapport.

3. In de beroepsfase is de waarde van de woning niet meer in geschil.

4. In geschil is het antwoord op de vraag of verweerder de kostenvergoeding in de bezwaarfase tot het juiste bedrag heeft vastgesteld. Meer in het bijzonder is in geschil of verweerder de kostenvergoeding met betrekking tot de hoorzitting tot een juist bedrag heeft vastgesteld.

5. Artikel 1, aanhef en onder a, in samenhang gelezen met artikel 2, eerste lid en onder a, van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: Bpb) bepaalt – voor zover hier van belang – dat een veroordeling in de kosten als bedoeld in de artikelen 7:15 en 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) betrekking kan hebben op kosten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand, waarbij de hoogte aan de hand van de bijlage bij het Bpb wordt vastgesteld. Artikel 2, derde lid, van het Bpb bepaalt dat in bijzondere omstandigheden van het eerste lid kan worden afgeweken.

6. Uit de nota van toelichting bij het Bpb volgt dat artikel 2, derde lid, van het Bpb is opgenomen omdat in uitzonderlijke gevallen strikte toepassing van de forfaitaire regeling onrechtvaardig kan uitpakken. In die gevallen kan een bestuursorgaan of de rechter de volgens het Bpb berekende vergoeding verlagen of verhogen. Daarbij mag geen afbreuk worden gedaan aan het karakter van een tegemoetkoming in de werkelijke kosten, aldus de toelichting. Gelet op deze toelichting dient de uitzondering wegens bijzondere omstandigheden terughoudend te worden toegepast (vgl. Hoge Raad 8 april 2011, ECLI:NL:HR:2011:BQ0415).

7. Verweerder heeft bij het toekennen van de kostenvergoeding voor de hoorzitting toepassing gegeven aan artikel 2, derde lid, van het Bpb. Volgens verweerder is er sprake van bijzondere omstandigheden. Verweerder wijst erop dat de hoorzitting 90 minuten heeft geduurd en dat 178 WOZ-objecten zijn besproken. Van 18 objecten, waaronder het object van eiseres, is de waarde verlaagd. Vergoeding volgens de forfaitaire regels pakt volgens verweerder onrechtvaardig uit en om die reden heeft verweerder een vergoeding van € 30 redelijk geacht, waarbij de vergoeding per bezwaar wordt gemaximeerd op 1 punt al dan niet verhoogd met de wegingsfactor. Verweerder is er bij de vaststelling van het bedrag per object vanuit gegaan dat de voorbereidende werkzaamheden gemiddeld genomen niet langer dan 20 minuten per object hebben geduurd.

8. De rechtbank oordeelt hieromtrent als volgt. Het feit dat tijdens de hoorzitting 178 objecten zijn besproken in 90 minuten, rechtvaardigt in beginsel het vermoeden dat sprake is van bijzondere omstandigheden in de hiervoor bedoelde zin. Echter, naar eiseres ter zitting heeft verklaard, behoorden 163 objecten toe aan één andere belastingplichtige en konden deze objecten vereenvoudigd worden besproken. De door verweerder gemaakte berekening, resulterend in een behandeltijd van 0,5 minuut per object, gaat daarom in het onderhavige geval niet op. Eiseres heeft daar aan toegevoegd dat verweerder voor een aantal van de overige objecten reeds voorafgaand aan de hoorzitting het standpunt had ingenomen dat de waarde diende te worden verlaagd, zodat de hoorzitting zich kon toespitsen op die objecten waarvan de waarde nog ter discussie stond. Eiseres heeft ter zitting een door verweerder opgemaakt overzicht overgelegd waaruit het voorgaande aannemelijk is geworden. Uit dit overzicht volgt tevens dat verweerder voorafgaand aan de hoorzitting nog het standpunt innam dat de beschikte waarde van de woning van eiseres moest worden gehandhaafd. Echter, bij uitspraak op bezwaar is de waarde verlaagd. Door verweerder zijn deze door eiseres geschetste omstandigheden niet weersproken en deze hebben hem evenmin aanleiding gegeven voor een nadere toelichting op zijn standpunt dat de forfaitaire vergoeding in het onderhavige geval onrechtvaardig uitpakt. Onder deze omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat de behandeling van onderhavige woning tijdens de hoorzitting van 28 april 2014 niet zodanig beperkt is geweest dat er sprake is van bijzondere omstandigheden die een afwijking van artikel 2, eerste lid, van het Bpb rechtvaardigt.

9. Gelet op het voorgaande dient de proceskostenvergoeding voor de bezwaarprocedure te worden vastgesteld op € 730 (1 punt voor het bezwaarschrift en 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 244 en een wegingsfactor 1, totaal € 488; en € 242 voor het deskundigenrapport).

10. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Bpb voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 490 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 490 en een wegingsfactor 0,5, nu slechts de proceskostenvergoeding in bezwaar in geschil is). Van overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten is de rechtbank niet gebleken.