Rechtbank Gelderland, 22-10-2015, ECLI:NL:RBGEL:2015:6421, AWB - 14 _ 2086

1. Eiseres heeft in haar aangifte vpb over het jaar 2010 een verlies opgenomen van € 7.854.895. Verweerder heeft de aanslag vpb 2010 conform de ingediende aangifte opgelegd en vastgesteld op nihil. Tevens is door verweerder een verliesvaststellingsbeschikking afgegeven ten bedrage van € 7.854.895. Het verlies wordt veroorzaakt door een afwaardering van de bij eiseres in bezit zijnde huurwoningen ten bedrage van € 13.030.607 in het onderhavige jaar.

2. Eiseres heeft bezwaar gemaakt tegen de aanslag vpb 2010. Eiseres verzoekt de afwaardering ongedaan te maken en de als gevolg daarvan ontstane fiscale winst toe te voegen aan de herbestedingsreserve als bedoeld in artikel 12 van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (hierna: Wet vpb), (tekst 2010). Het belastbaar bedrag na bezwaar wordt in dat geval nihil in plaats van € 7.854.985 negatief.

3. In geschil is of verweerder het bezwaar van eiseres terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard.

4. Tussen partijen is niet in geschil de hoogte van de afwaardering van de huurwoningen en de hoogte van het belastbaar bedrag (nihil) indien de afwaardering teruggenomen zou worden en de daaruit voortvloeiende winst toegevoegd zou worden aan de herbestedingsreserve. Voorts is niet in geschil dat het bezwaar van eiseres tegen de aanslag vpb 2010 tevens moet worden aangemerkt als een bezwaar tegen de verliesvaststellingsbeschikking.

5. Een bezwaar, beroep of (incidenteel) hoger beroep moet niet-ontvankelijk worden verklaard als de indiener van dat rechtsmiddel geen belang daarbij heeft. Daarvan is sprake als het aanwenden van het rechtsmiddel, ongeacht de gronden waarop het steunt, hem niet in een betere positie kan brengen met betrekking tot het bestreden besluit en eventuele bijkomende (rechterlijke) beslissingen zoals die met betrekking tot proceskosten en griffierecht. Indien het aangewende rechtsmiddel de indiener ervan wel in een betere positie kan brengen met betrekking tot het bestreden besluit dan wel eventuele bijkomende beslissingen en voldaan is aan de overige ontvankelijkheidsvereisten, moet het rechtsmiddel ontvankelijk worden geacht, moeten de door de indiener aangevoerde gronden worden onderzocht en moet worden beoordeeld of het rechtsmiddel wel of niet gegrond is (vgl. Hoge Raad 11 april 2014, nr. 13/01903, ECLI:NL:HR:2014:878).

6. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder het bezwaar van eiseres terecht niet-ontvankelijk verklaard. De rechtbank neemt daarbij het volgende in aanmerking. De bestreden besluiten zijn in dit geval de aanslag vpb 2010 en de verliesvaststellingsbeschikking. Deze besluiten zijn vastgesteld naar aanleiding van en in overeenstemming met de door eiseres ingediende aangifte. De vastgestelde aanslag is nihil en zou nihil zijn gebleven indien verweerder tegemoet zou zijn gekomen aan het in punt 2. genoemde verzoek van eiseres. Het vastgestelde verlies is € 7.854.985 en wordt nihil in geval van een gegrond bezwaar. Het bezwaar van eiseres kan haar met betrekking tot deze besluiten dan ook niet in een betere positie brengen, ongeacht de gronden waarop het (bezwaar) steunt. Eiseres heeft daarom geen belang bij het door haar ingediende bezwaar.

7. Eiseres voert aan dat haar belang is gelegen in het verkleinen van het risico op verliesverdamping, omdat zij in geval van een gegrond bezwaar geen verlies lijdt over het boekjaar 2010 en daardoor minder met eventueel te behalen toekomstige winsten te verrekenen verliezen heeft. De rechtbank begrijpt dat dit in bepaalde situaties voor eiseres mogelijk van belang kan zijn, maar is van oordeel dat de door eiseres gewenste wijziging eiseres niet in een betere positie kan brengen met betrekking tot de onderhavige bestreden besluiten.

8. Gelet op het voorgaande dient het beroep ongegrond te worden verklaard. Voor een proceskostenveroordeling is geen aanleiding.