Rechtbank Gelderland, 04-08-2016, ECLI:NL:RBGEL:2016:4390, AWB - 15 _ 4218

13. Primair stelt eiseres zich op het standpunt dat sprake is van een ondeelbare vervoersprestatie als bedoeld in post b, 9 van Tabel I behorende bij de Wet OB waarop het verlaagde omzetbelastingtarief van 6% van toepassing is. Zij voert daartoe aan dat het parkeren en het vervoer naar de stad zodanig nauw met elkaar zijn verbonden dat deze voor de omzetbelasting als één prestatie moeten worden beschouwd, waarbij het bereiken van de binnenstad voor de modale consument voorop staat. Het wezenlijke kenmerk van de dienst is het vervoer naar het centrum. Indien de rechtbank van oordeel is dat het parkeren en het vervoer naar de stad niet zo nauw met elkaar verbonden zijn, dan is niettemin sprake van één prestatie. Het vervoer naar de stad moet dan worden beschouwd als de hoofdprestatie en het parkeren als een bijkomende prestatie.

14. Subsidiair stelt eiseres zich op het standpunt dat sprake is van twee afzonderlijke prestaties die ieder naar hun eigen tarief moeten worden belast. Splitsing kan plaatsvinden op basis van een gewogen gemiddelde waarbij eiseres 67% van de vergoeding toerekent aan het parkeren en 33% aan het vervoer. Splitsing kan ook plaatsvinden op basis van marktprijzen, aldus eiseres. Eiseres rekent in dat geval 42,9% van de vergoeding toe aan het parkeren en 57,1% aan het vervoer.

15. Meer subsidiair stelt eiseres zich op het standpunt dat [E] anders moet worden behandeld dan de overige transferia vanwege de beschikbaarheid van gratis parkeerplaatsen aldaar. Kiest de consument er desalniettemin voor om tegen betaling te parkeren op [E] dan is het duidelijk dat het hem uitsluitend te doen is om het vervoer naar de binnenstad. Eiseres noemt dan drie mogelijkheden waarbij de teruggaaf wordt berekend.

16. Verweerder stelt zich primair op het standpunt dat eiseres één prestatie verricht bestaande uit het gelegenheid bieden tot parkeren. Het tegen een geringe meerprijs aanbieden van vervoer naar de binnenstad is een bijkomende prestatie die slechts bedoeld is om het parkeren aantrekkelijk te maken. Over de gehele vergoeding is daarom omzetbelasting verschuldigd naar het algemene tarief. Er is dan ook geen reden voor een aanvullende teruggaaf.

17. Subsidiair stelt verweerder zich op het standpunt dat indien moet worden uitgegaan van twee afzonderlijke prestaties die ieder naar hun eigen tarief moeten worden belast, splitsing dient plaats te vinden op basis van de aanschafprijs van het combikaartje. Het verschil in prijs tussen een gewone parkeerkaart en een combikaart bedraagt 0,50 cent, hetgeen ziet op het aandeel vervoer in de totaalprijs. De aanvullende teruggaaf bedraagt dan maximaal 1/10 van € 7.147.

18. Meer subsidiair stelt verweerder zich op het standpunt dat indien moet worden uitgegaan van twee afzonderlijke prestaties, bij de splitsing rekening moet worden gehouden met omzet en kostprijs op basis van een gewogen gemiddelde zodat 67% aan de parkeerprestatie kan worden toegerekend en 33% aan de vervoersprestatie. De aanvullende teruggaaf bedraagt dan maximaal 33% van € 7.147.

19. Het geschil betreft in de eerste plaats de vraag of met de uitgifte van combikaarten sprake is van één enkele dienst (dienst sui generis), dan wel dat sprake is van meerdere afzonderlijke diensten.

20. Naar vaste rechtspraak van het Hof van Justitie van de EU (HvJ EU) geldt als uitgangspunt dat elke dienstverrichting normaal gesproken als onderscheiden en zelfstandig moet worden beschouwd en dat de dienstverrichting waarbij economisch gesproken één dienst wordt verleend, niet kunstmatig uit elkaar moet worden gehaald. Vastgesteld dient daarom te worden wat de kenmerkende elementen van de dienstverlening van eiseres zijn ten einde te bepalen of eiseres aan de consument, beschouwd als een modale consument, meerdere, van elkaar te onderscheiden hoofddiensten dan wel één enkele dienst verleent. Zie r.o. 29 van het arrest van het HvJ EU van 25 februari 1999, nr. C-349/96 (Card Protection Plan Ltd.), ECLI:EU:C:1999:93, (CPP-arrest).

21. Er is met name sprake van één dienst indien één of meerdere elementen moeten worden geacht de hoofddienst te vormen, terwijl één of meerdere andere elementen moeten worden beschouwd als één of meer bijkomende diensten, die het fiscale lot van de hoofddienst delen. Een dienst moet worden beschouwd als bijkomend bij een hoofddienst, wanneer hij voor de klanten geen doel op zich is, doch een middel om de hoofddienst van de dienstverrichter zo aantrekkelijk mogelijk te maken (zie CPP-arrest r.o. 30).

22. Een combikaart geeft de consument het recht om te parkeren in één van de transferia (de parkeerdienst) en aansluitend tegen een zeer gereduceerd tarief gebruik te maken van het openbaar vervoer binnen de zones van de gemeente (de vervoersdienst). Er kunnen derhalve op zichzelf twee afzonderlijke prestaties worden onderscheiden waarvoor één vergoeding wordt gevraagd.

23. De rechtbank volgt eiseres dan ook niet in haar betoog dat het parkeren en het openbaar vervoer naar de stad zodanig nauw met elkaar zijn verbonden dat deze voor de btw als één niet te splitsen vervoersdienst moeten worden beschouwd. De rechtbank neemt hierbij in aanmerking dat in de transferia ook alleen kan worden geparkeerd en dit ook feitelijk gebeurt. Ook kan vanaf de transferia gebruik worden gemaakt van het openbaar vervoer zonder te parkeren.

24. Naar het oordeel van de rechtbank verricht eiseres een hoofddienst bestaande uit het gelegenheid geven tot parkeren omdat het de modale consument van een combikaart te doen is om het parkeren. Hij heeft er immers uitdrukkelijk voor gekozen om met de auto naar [Z] te gaan in plaats van het gehele traject met het openbaar vervoer af te leggen. Aan die keuze is inherent dat de auto moet worden geparkeerd. Het hoofddoel van de consument is dan het parkeren. Men kan een parkeerplaats zoeken in het centrum, maar daarvoor geldt een hoger tarief. Degene die dit hogere tarief niet wil betalen of die niet met zijn auto door het drukke centrum wil rijden, zal zijn auto buiten het centrum parkeren. Het feit dat hij door te parkeren op het transferium de mogelijkheid krijgt die dag vrijwel kosteloos onbeperkt gebruik te maken van het openbaar vervoer, zal de hoofdprestatie van het parkeren op deze transferia voor hem aantrekkelijker maken. De rechtbank ziet geen aanleiding op grond van het enkele feit dat in de omgeving van transferium [E] ook gratis parkeerplaatsen voorhanden zijn, voor dat transferium anders te oordelen.

25. Zoals het HvJ EU in overweging 28 van het CPP-arrest heeft overwogen moet bij de beoordeling of sprake is van één of meerdere prestaties rekening worden gehouden met alle omstandigheden. De rechtbank heeft daarom mede in aanmerking genomen dat eiseres probeert om auto’s uit de binnenstad te weren en dat zij daarom het parkeren bij de transferia zo aantrekkelijk mogelijk wil maken door de combikaarten aan te bieden.

26. Uit het voorgaande volgt dat voor de modale consument het parkeren de hoofddienst vormt en het openbaar vervoer naar het centrum de bijkomende dienst, die het fiscale lot van de hoofddienst volgt. Dit betekent dat sprake van één dienst, die belast is tegen het algemene tarief. Het beroep dient daarom ongegrond te worden verklaard.

27. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.