Rechtbank Gelderland, 17-11-2016, ECLI:NL:RBGEL:2016:6176, AWB - 16 _ 2106

1. Ingevolge artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) kan de rechtbank, totdat partijen zijn uitgenodigd om op zitting te verschijnen, het onderzoek sluiten, indien voortzetting van het onderzoek niet nodig is, onder meer indien het beroep kennelijk gegrond is.

2. Eiseres heeft bij brief van 3 februari 2016 verweerder in gebreke gesteld vanwege het uitblijven van de uitspraak op bezwaar in verband met het bezwaar tegen de beschikking aanmaningskosten. In deze brief is door eiseres een beroep gedaan op de dwangsomregeling.

3. Verweerder heeft tot op heden nog niet op het bezwaar van eiseres tegen de aanmaningskosten beslist. Verweerder stelt dat eiseres geen recht heeft op een dwangsom omdat geen uitspraak op bezwaar hoeft te worden gedaan nu de rechtsgrond voor het verzenden van de aanmaning, door de vermindering van naheffingsaanslag tot nihil, is komen te vervallen.

4. Op grond van artikel 7 van de Kostenwet invordering rijksbelastingen kan degene van wie aanmaningskosten worden gevorderd bezwaar en beroep indienen. Hoofdstuk V van de Algemene wet inzake rijksbelastingen is hierop van overeenkomstige toepassing.

5. Ingevolge artikel 7:10, eerste lid, van de Awb dient verweerder vervolgens binnen zes weken op het bezwaar te beslissen, gerekend vanaf de dag na die waarop de termijn voor het indienen van het bezwaarschrift is verstreken.

6. Naar het oordeel van de rechtbank dient verweerder gelet op bovenstaande wetsartikelen op het bezwaar gericht tegen de beschikking aanmaningskosten te beslissen. Dit wordt niet anders doordat het bezwaar tegen de naheffingsaanslag en boete gegrond is verklaard. Daarmee is immers de beslissing ter zake van de aanmaningkosten niet vernietigd (vgl. Gerechtshof Amsterdam 27 september 2012, ECLI:NL:GHAMS:2012:BY1188). De uitspraak op bezwaar is derhalve ten onrechte achterwege gebleven.

7. De beschikking aanmaningskosten is gedagtekend op 27 oktober 2015. Eiseres heeft hiertegen bij brief van 2 november 2015 bezwaar gemaakt. De laatste dag dat verweerder binnen de termijn uitspraak op bezwaar kon doen was 19 januari 2016. Ten tijde van de ingebrekestelling was de beslistermijn dus verstreken.

8. Ingevolge artikel 4:17 van de Awb verbeurt het bestuursorgaan aan de aanvrager een dwangsom indien een beschikking op aanvraag niet tijdig wordt gegeven, voor elke dag dat het in gebreke is, doch voor ten hoogste 42 dagen. De dwangsom bedraagt de eerste veertien dagen € 20 per dag, de daaropvolgende veertien dagen € 30 per dag en de overige dagen € 40 per dag. De eerste dag waarover de dwangsom verschuldigd is, is de dag waarop twee weken zijn verstreken na de dag waarop de termijn voor het geven van de beschikking is verstreken en het bestuursorgaan van de aanvrager een schriftelijke ingebrekestelling heeft ontvangen. Deze regeling is op grond van artikel 7:27 van de Awb ook van toepassing op het doen van uitspraak op bezwaar.

9. Verweerder heeft op 10 februari 2016 van eiseres een ingebrekestelling ontvangen in verband met het uitblijven van de uitspraak op bezwaar inzake de beschikking aanmaningskosten. Dit betekent dat verweerder vanaf 25 februari 2016 voor het eerst een dwangsom is verschuldigd. Nu verweerder tot op heden nog geen uitspraak op bezwaar heeft gedaan en inmiddels meer dan 42 dagen zijn verstreken, heeft verweerder de maximale dwangsom van € 1.260 verbeurd.

10. Het beroep is kennelijk gegrond.

11. De rechtbank draagt verweerder op om alsnog uitspraak op bezwaar te doen binnen twee weken na de dag waarop de uitspraak van de rechtbank is verzonden. Hieraan verbindt de rechtbank op grond van artikel 8:55d, tweede lid, van de Awb opnieuw een dwangsom.

12. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van het onderhavige beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 248 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, met een waarde van € 496 en een wegingsfactor 0,5 voor een lichte zaak, nu het louter de vraag betreft of verweerder nog dient te beslissen op het bezwaar tegen de aanmaningskosten). Van overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten is de rechtbank niet gebleken.