Rechtbank Gelderland, 30-03-2017, ECLI:NL:RBGEL:2017:1711, AWB - 14 _ 8799

1. De aandelen in eiseres worden gehouden door [A] . Eiseres op haar beurt houdt alle aandelen in [E] BV en 46 percent van de aandelen in [F] BV.

2. Op 11 januari 2011 is verweerder bij eiseres een boekenonderzoek gestart naar, in eerste instantie, de aanvaardbaarheid van de aangiften Vpb, omzetbelasting en loonbelasting over het jaar 2008. De onderzoeksbevindingen hebben ook gevolgen gehad voor de aanvaardbaarheid van de aangiften Vpb 2007, 2009 en 2010 en de aangifte omzetbelasting over het tijdvak 1 januari 2010 tot en met 31 december 2010. Op grond van het boekenonderzoek is de onder het procesverloop genoemde teruggaafbeschikking omzetbelasting vastgesteld. Tevens heeft het onderzoek geleid tot de navolgende verminderingsbeschikkingen en verliesvaststellingsbeschikkingen.

3. Met dagtekening 20 juli 2013 heeft verweerder de aanslag Vpb 2007 ambtshalve verminderd tot € 1.103 negatief. De verliesbeschikking is eveneens vastgesteld op € 1.103.

4. Met dagtekening 27 juli 2013 heeft verweerder de aanslag Vpb 2008 ambtshalve verminderd tot € 528 negatief en de verliesbeschikking vastgesteld op € 528.

5. Met dagtekening 3 augustus 2013 heeft verweerder de aanslag Vpb 2009 ambtshalve verminderd tot € 9.013 negatief en de verliesbeschikking vastgesteld op € 9.013.

6. Met dagtekening 7 september 2013 heeft verweerder de aanslag Vpb 2010 ambtshalve verminderd tot € 7.118 negatief en de verliesbeschikking vastgesteld op € 7.118.

7. In geschil is of de bezwaren tegen de aanslagen Vpb 2007 tot en met 2010 terecht niet-ontvankelijk zijn verklaard.

8. Daarnaast is in geschil of de teruggaafbeschikking omzetbelasting over het tijdvak 1 januari 2010 tot en met 31 december 2010 tot het juiste bedrag is vastgesteld.

9. Eiseres heeft bezwaar gemaakt tegen de aanslagen Vpb 2007 tot en met 2010 en tegen de teruggaafbeschikking omzetbelasting. In het beroepschrift heeft eiseres zich op het standpunt gesteld dat de bezwaren ook gericht waren tegen de verminderingsbeschikkingen.

10. De rechtbank stelt vast dat over de onderhavige jaren door verweerder meerdere al dan niet voor bezwaar en beroep vatbare besluiten zijn genomen. Allereerst heeft verweerder aanslagen Vpb over de jaren 2007 tot en met 2010 opgelegd. Daarnaast heeft verweerder verminderingsbeschikkingen afgegeven, waarin tevens verliesvaststellingsbeschikkingen zijn genomen.

11. Voor het indienen van een bezwaarschrift geldt op grond van artikel 6:7 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) een termijn van zes weken. Deze termijn vangt ingevolge artikel 22j van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) aan met ingang van de dag na die van dagtekening van een aanslagbiljet of van de voor bezwaar vatbare beschikking, tenzij de dag van dagtekening is gelegen vóór de dag van de bekendmaking. Ingevolge artikel 6:9, eerste lid, van de Awb is een bezwaarschrift tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen. Ingevolge artikel 6:9, tweede lid, van de Awb is bij verzending per post een bezwaarschrift tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn ter post is bezorgd, mits het niet later dan een week na afloop van de termijn is ontvangen.

12. De dagtekening van de aanslagen Vpb 2007 tot en met 2010 is respectievelijk 25 juli 2009, 18 december 2010, 8 januari 2011 en 8 oktober 2011. Er is geen aanleiding om aan te nemen dat de aanslagen pas na die datum zijn verzonden. Het bezwaarschrift, gedateerd 26 augustus 2013, is op 28 augustus 2013 door verweerder ontvangen. Het bezwaarschrift is dus gelet op artikel 6:9 van de Awb te laat ingediend.

13. Ingevolge artikel 6:11 van de Awb blijft bij een na afloop van de termijn ingediend bezwaarschrift een niet-ontvankelijkverklaring op grond daarvan achterwege indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest. Eiseres heeft geen redenen aangevoerd waarom het bezwaarschrift te laat is ingediend. Voor zover eiseres bezwaar heeft willen maken tegen de aanslagen Vpb 2007 tot en met 2010 dan is de rechtbank van oordeel dat verweerder de bezwaren terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard wegens overschrijding van de bezwaartermijnen.

14. Voor zover de bezwaren zijn gericht tegen de verminderingsbeschikkingen Vpb 2007 tot en met 2010 zijn zij niet-ontvankelijk omdat het hierbij gaat om ambtshalve verminderingen waar geen bezwaar en beroep tegen openstaat.

15. Indien de bezwaren gericht zouden zijn geweest tegen de verliesvaststellingsbeschikkingen dan kunnen zij eiseres niet baten. Weliswaar zijn de verliesvaststellingsbeschikkingen, gelet op artikel 20b van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969, voor bezwaar en beroep vatbare beschikkingen, maar de bezwaren van eiseres zijn niettemin niet-ontvankelijk nu voor haar het procesbelang ontbreekt. Immers, zij betoogt dat de verliezen lager dienen te worden vastgesteld. Daarmee zou zij in een ongunstiger positie komen dan thans het geval is.

16. Gelet op het voorgaande zijn de bezwaren gericht tegen de aanslagen Vpb terecht niet-ontvankelijk verklaard. De beroepen zijn dan ook ongegrond.

17. Verweerder heeft het bezwaar tegen de teruggaafbeschikking omzetbelasting ontvankelijk verklaard. Naar de mening van verweerder gaat het hier om een voor bezwaar en beroep vatbaar besluit. De rechtbank volgt verweerder hierin niet. Vaststaat dat eiseres niet om een teruggaaf heeft verzocht. Om die reden is de rechtbank van oordeel dat het besluit van verweerder dient te worden aangemerkt als een ambtshalve vermindering ex artikel 65 van de AWR. Tegen een dergelijk besluit staat geen bezwaar en beroep open (zie ook Hoge Raad 15 oktober 2007, ECLI:NL:HR:2007:AZ9098). Gelet hierop dient de uitspraak op bezwaar te worden vernietigd en dient eiseres niet-ontvankelijk te worden verklaard in haar bezwaar. Het beroep tegen de teruggaafbeschikking omzetbelasting is dan ook gegrond. Aan een inhoudelijke behandeling komt de rechtbank echter niet toe.

18. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van het beroep tegen de teruggaafbeschikking omzetbelasting redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn vastgesteld met toepassing van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand. Daarbij gaat de rechtbank uit van samenhang tussen de zaken van [E] B.V. die eveneens op de zitting van 6 januari 2017 zijn behandeld, omdat de werkzaamheden in die zaken nagenoeg identiek konden zijn, zodat de helft van de vastgestelde kosten zal worden toegewezen in de onderhavige uitspraak en de rest in de andere uitspraak. Het vastgestelde bedrag voor de onderhavige zaken komt derhalve uit op een bedrag van € 495 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 495 en een wegingsfactor 1 gedeeld door twee). Van overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten is de rechtbank niet gebleken.