Rechtbank Gelderland, 08-09-2017, ECLI:NL:RBGEL:2017:4619, AWB - 17 _ 3244

1. Eiseres is voor de door haar ingestelde beroepen € 46 aan griffierecht verschuldigd. Het griffierecht dient ingevolge artikel 8:41, vijfde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) binnen vier weken na de verzending van de mededeling van de griffier te zijn bijgeschreven op de rekening van het gerecht dan wel ter griffie te zijn gestort. Een beroep wordt op grond van artikel 8:41, zesde lid, van de Awb niet-ontvankelijk verklaard indien het bedrag niet tijdig is bijgeschreven of gestort, tenzij redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest.

2. In genoemde brief van de rechtbank is meegedeeld dat het verschuldigde griffierecht binnen vier weken na dagtekening van deze brief moet zijn bijgeschreven op de rekening van de rechtbank. Tevens is vermeld dat, indien van deze gelegenheid niet binnen de termijn gebruik is gemaakt, het beroep niet-ontvankelijk kan worden verklaard. Blijkens bij PostNL via ‘Track & Trace’ (www.tracktrace.nl) ingewonnen informatie is de herinnering op 1 augustus 2017 door de geadresseerde in ontvangst genomen. Uit de administratie van de rechtbank is gebleken dat het verschuldigde griffierecht niet tijdig is voldaan. Gesteld noch gebleken is dat sprake is van een situatie waarin redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat eiseres in verzuim is geweest. De beroepen zijn daarom kennelijk niet-ontvankelijk.

3. Eiseres is in beroep gekomen omdat zij van mening is dat verweerder ten onrechte geen dwangsom heeft toegekend. Zij heeft een dwangsomformulier ingevuld, dat verweerder op 31 mei 2017 heeft ontvangen. Op grond van artikel 4:19, eerste lid, van de Awb kan de beslissing tot het niet-toekennen van een dwangsom tegelijk met het beroep tegen de uitspraak op bezwaar in de hoofdzaak aan de rechter worden voorgelegd. Doordat eiseres het griffierecht niet heeft betaald, komt de rechtbank niet toe aan een inhoudelijke beoordeling. Dit zou betekenen dat ook de verschuldigdheid van de dwangsom niet herbeoordeeld zou kunnen worden. Naar het oordeel van de rechtbank kan dit niet de bedoeling van artikel 4:19, eerste lid, van de Awb zijn. Eiseres zou dan immers benadeeld worden door de samenloop van beide procedures. Het tweede lid van dit artikel biedt de mogelijkheid de beslissing over de dwangsom te verwijzen naar een ander orgaan, indien behandeling door dat orgaan gewenst is. De rechtbank zal in het belang van eiseres daarom het beroep ter zake van het niet toekennen van een dwangsom naar verweerder doorsturen, zodat verweerder daarop alsnog kan beslissen. Hiervoor is geen griffierecht verschuldigd.

4. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.