Rechtbank Gelderland, 14-12-2018, ECLI:NL:RBGEL:2018:5400, AWB - 17 _ 2036

Feiten

“ Hallo [L] , Sorry dat ik e.e.a. ben vergeten De koop wordt gedaan door [G] BV [A-straat 2] [Z]

Mocht je nog meer willen weten, dan hoor ik graag van je.

Groetjes,

[X] .

Met vriendelijke groet – Kind regards – Mit freundlichen Grüssen, [X] [F] BV”

12. Na het gereedkomen van de woning heeft [G] BV het perceel op [2009] verkocht en geleverd aan eiser voor een bedrag van € 620.000 (€ 521.008,40 vermeerderd met € 98.991,60 aan omzetbelasting).

13. In een brief van 9 april 2013 schrijft de heer [P] , taxateur van de Belastingdienst, onder meer het volgende: “Naar mijn mening is de betaalde prijs in 2006 (€ 675.000 plus € 128.250 OB) de optelsom van de bouwkavel plus de door [a] B.V. gemaakte kosten met winstopslag Het prijsniveau van deze kavel ligt anno 2006 rond de prijs die [K] aan derden in rekening wenste te brengen (€ 655.762 conform het cijferoverzicht) Er zijn door de heer [I] gesprekken gevoerd met andere gegadigden, er zijn echter geen biedingen uitgebracht

14. Verweerder heeft een boekenonderzoek ingesteld bij bovengenoemde vennootschappen. Het rapport van dit onderzoek is opgesteld op 24 april 2013 en maakt deel uit van de gedingstukken. In het rapport staat – onder meer – het volgende vermeld: “ Uit de hiervoor opgesomde, mij ter beschikking staande, informatie concludeer ik dat vanaf het moment dat dhr [X] zich aanmeldde als gegadigde voor de kavel [A-straat 1] te [Z] , het de bedoeling was dat op het (vervolgens) door [G] BV aangekochte perceel grond ten behoeve van dhr [X] in privé een landhuis zou worden gerealiseerd (…) Doordat [G] BV, met inachtneming van het bovenstaande, bij de juridische overdracht aan dhr. [X] in 2009 volstond met een beduidend lager bedrag dan het door haar voor de grond betaalde bedrag, heeft [G] BV aan dhr. [X] een voordeel doen toekomen, dat heeft geleid tot een vermogensvermindering bij [G] BV(…) Het voor de inkomstenbelasting (op basis van de Wet IB 2001) te belasten voordeel uit aanmerkelijk belang bedraagt € 185.012, zijnde de door [G] BV voor de grond betaalde aankoopprijs van € 803.250 incl OB, verhoogd met de (notaris)kosten ad € 1.762, minus het aan dhr. [X] in rekening gebrachte bedrag van € 620.000.”

15. Ter zake van het in het rapport berekende voordeel uit aanmerkelijk belang heeft verweerder op 28 mei 2013 een navorderingsaanslag 2007 opgelegd. Partijen zijn het er echter over eens geworden dat een eventuele correctie in verband met een uitdeling niet in 2007 thuishoort, maar in 2009.

Geschil

17. In geschil is of het boekverlies van € 185.012 als gevolg van de verkoop van het perceel door [G] B.V. aan eiser als een uitdeling van winst dient te worden aangemerkt.

18. Verweerder stelt zich op het standpunt dat sprake is van een (middellijke) bevoordeling van eiser door [E] BV. Van die bevoordeling moeten beide partijen zich bewust zijn geweest, aldus verweerder. Eiser heeft (in eerste instantie) als privépersoon zijn belangstelling voor het perceel kenbaar gemaakt. En vanaf het moment dat eiser zich bij de gemeente aanmeldde als gegadigde voor het perceel heeft hij ook als privépersoon gehandeld. Bovendien was van aanvang af bekend dat slechts de bouw van een (bedrijfs)woning was toegestaan. Gelet op de gang van zaken is het steeds de bedoeling geweest dat op het perceel een pand zou worden gerealiseerd ten behoeve van eiser. Daar komt bij dat de betalingen van diverse facturen ter zake van de bouw weliswaar door de vennootschap zijn gedaan, maar steeds zijn verrekend in rekening courant met eiser. [E] BV (of haar werkmaatschappijen) is/zijn volgens verweerder dan ook slechts als financier voor eiser opgetreden. Tot slot heeft verweerder ter zitting de stelling ingenomen dat [G] BV het perceel in 2009 voor een te lage prijs aan eiser heeft verkocht, omdat zij onvoldoende gebruik zou hebben gemaakt van haar onderhandelingspositie. Deze (sterke) onderhandelingspositie bestond er volgens verweerder onder meer in dat eiser zijn woning had gebouwd op het perceel zonder een recht van opstal te vestigen.

19. Eiser voert daartegen aan dat [G] BV een besloten vennootschap is waarvan de activiteiten bestaan uit het beleggen en handelen in onroerende zaken. Op grond van het bestemmingsplan was het volgens eiser mogelijk op het perceel een kantoorvilla te bouwen om te verhuren/verkopen aan bijvoorbeeld zakelijke dienstverleners. Op [2007 1] is dan ook namens [F] BV een schetsplan voor een kantoorvilla bij de gemeente ingediend. Nadat deze bouwaanvraag was afgewezen en omdat de economische crisis zich aandiende, is besloten dat eiser een woning op het perceel zou bouwen. Op [2007 2] heeft eiser hiervoor een bouwvergunning gevraagd. De vergunning is op [2007 3] verleend. Ten tijde van de verwerving van het perceel door [G] BV op [2006] bestond er volgens eiser dan ook geen enkele intentie om een woonhuis voor eiser op het perceel te gaan bouwen. Bovendien was de waardedaling gelet op de economische gebeurtenissen vanaf eind 2006/begin 2007 niet te voorzien, laat staan dat eiser zich daarvan bewust kon zijn.

20. Van een winstuitdeling is sprake als een vermogensverschuiving van de vennootschap naar de (middellijk) aandeelhouder plaatsvindt als gevolg waarvan aan het vermogen van de vennootschap enig geldbedrag of andere waarde, gedekt door de daarin aanwezige winst, ten gunste van de aandeelhouder wordt onttrokken. Voor het aanwezig zijn van een uitdeling is noodzakelijk dat de vennootschap haar (middellijk) aandeelhouder als zodanig heeft willen bevoordelen en ook dat de aandeelhouder zich daarvan bewust is geweest of redelijkerwijs bewust had moeten zijn. Een dergelijke winstuitdeling behoort tot de reguliere voordelen uit aanmerkelijk belang als bedoeld in artikel 4.12, onderdeel a, van de Wet inkomstenbelasting 2001.

21. De rechtbank is van oordeel dat verweerder, op wie de bewijslast rust, niet aannemelijk heeft gemaakt dat sprake is van een winstuitdeling en overweegt daartoe als volgt. Weliswaar heeft eiser, blijkens een activiteitenlijst van de heer [I] van [J] , op 3 augustus 2006 zijn belangstelling kenbaar gemaakt voor het perceel en is er op 8 augustus 2006, volgens diezelfde activiteitenlijst, tussen eiser en de verkoper van het perceel overeenstemming bereikt, maar uit de brief van 22 augustus 2006 valt op te maken dat tot dat moment nog niet duidelijk was wie de koper van het perceel zou worden. Uiteindelijk vond de overdracht en levering plaats aan [G] BV. Vervolgens heeft [G] BV, dan wel [F] BV, in januari 2007 een schetsplan ingediend voor een villa. Ook heeft [G] BV in januari 2007 een factuur ontvangen, die kennelijk met dit schetsplan verband houdt. Op grond van deze feiten valt niet uit te sluiten dat [G] BV het perceel om zakelijke redenen wenste te ontwikkelen, zoals eiser heeft aangevoerd. Daar komt bij dat uit de door partijen overgelegde stukken valt af te leiden dat de bouw van een onroerende zaak met een kantoorfunctie tot de mogelijkheden behoorde. Verweerder heeft dan ook zijn stelling, dat het van meet af aan de bedoeling is geweest dat op het perceel een woning zou worden gerealiseerd ten behoeve van eiser en dat om die reden sprake is van een winstuitdeling, niet aannemelijk gemaakt. De omstandigheid dat eiser de bouw van de woning in privé heeft laten uitvoeren maakt dit niet anders. De conclusie is dat ervan moet worden uitgegaan dat het perceel in 2006 om zakelijke redenen in [G] BV is gekomen.

23. Gelet op het voorgaande dient het beroep gegrond te worden verklaard. Omdat de onderhavige navorderingsaanslag slechts ziet op de winstuitdeling dient deze aanslag met de daarin opgenomen beschikking heffingsrente te worden vernietigd.

24. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiser in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit) voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.002 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 501 en een wegingsfactor 1). De reis- en verblijfkosten van eiser en de getuige, [A] , voor het bijwonen van de zitting stelt de rechtbank vast op € 67,54. Voorts heeft eiser verzocht om vergoeding € 540 (6 uur x € 90) aan verletkosten in verband met het bijwonen van de zitting. Gelet op het tijdstip van de zitting, te weten `s morgens om 10.00 uur, en de reisduur naar [Z] begroot de rechtbank deze kosten met toepassing van het Besluit op € 410 (5 uur x € 82). Voor vergoeding van kosten voor de getuige verzoekt eiser een bedrag van € 228 (6 uur x € 38). De rechtbank begroot deze kosten op € 190 (5 uur x € 38). Van overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten is de rechtbank niet gebleken.