Rechtbank Gelderland, 09-10-2020, ECLI:NL:RBGEL:2020:5310, AWB 19/2407, AWB 19/6485, AWB 20/2075 en AWB 20/3547

1. Eiser is enig aandeelhouder van [bedrijf A] B.V. Tot medio 2011 was eiser in loondienst werkzaam bij [bedrijf B] B.V. ( [bedrijf B] ). Wegens een reorganisatie bij [bedrijf B] is de dienstbetrekking van eiser in 2011 geëindigd.

2. Eiser heeft samen met enkele andere (oud-)werknemers van [bedrijf B] vanaf

23 augustus 2011 deelgenomen in een coöperatie, genaamd [bedrijf C] (de coöperatie of [bedrijf C] ) . De coöperatie biedt consultancydiensten aan voor biotech- en pharmabedrijven. De coöperatie is per 31 augustus 2018 ontbonden.

3. Eiser was in de onderhavige jaren via zijn eenmanszaak [bedrijf D] één van de vier leden van de coöperatie.

4. Bij brief van 7 november 2011 heeft eiser namens [bedrijf C] het fiscaal ondernemerschap voor haar leden aan verweerder voorgelegd, een en ander in het kader van de lidmaatschappen van deze leden in de coöperatie.

5. Op 18 februari 2014 heeft verweerder eiser daarop het volgende bericht:

6. Eiser heeft desondanks in zijn aangiften IB/PVV de inkomsten uit de coöperatie aangemerkt als winst uit onderneming en de zelfstandigenaftrek en de startersaftrek toegepast (in de jaren 2014, 2015 en 2016) en de MKB-winstvrijstelling toegepast (in alle onderhavige jaren).

7. Eiser heeft in zijn aangiften over de jaren 2014 tot en met 2017, naast negatief inkomen uit eigen woning, uitsluitend inkomen uit pensioen en ander inkomen uit vroegere dienstbetrekking vermeld en winst uit onderneming. De winst uit onderneming betreft het resultaat van eisers activiteiten, verricht onder de naam [bedrijf D] .

8. In beroep is (nog) slechts in geschil of de inkomsten die eiser heeft verkregen uit [bedrijf C] winst uit onderneming vormen op grond van toepassing van het gelijkheidsbeginsel. Indien de rechtbank tot het oordeel komt dat verweerder het gelijkheidsbeginsel niet heeft geschonden, is de hoogte van de aanslagen niet in geschil.

9. Eiser heeft zich op het standpunt gesteld dat verweerder het gelijkheidsbeginsel, meer specifiek de meerderheidsregel, heeft geschonden. Hij heeft daarvoor aangevoerd dat de andere leden van [bedrijf C] onder volledig identieke omstandigheden voor de inkomsten uit [bedrijf C] door verweerder zijn aangemerkt als ondernemers en daardoor gunstiger zijn behandeld dan eiser. Eiser heeft ter onderbouwing van zijn standpunt onder meer verklaringen van twee leden, namelijk [persoon E] en [persoon F] , overgelegd.

10. Verweerder heeft de stellingen van eiser weersproken en concludeert tot ongegrondverklaring van de beroepen.

11. De rechtbank stelt voorop dat niet in geschil is dat eiser op zichzelf niet kwalificeert als ondernemer in de zin van artikel 3.4. van de Wet IB 2001.

12. Bij een beroep op het gelijkheidsbeginsel is de meerderheidsregel slechts geschonden, indien de gelijke gevallen deel uitmaken van een groep en de meerderheid van die groep begunstigend wordt behandeld. De relevante groep wordt gevormd door vergelijkbare gevallen. De bewijslast ter zake rust op eiser. Dit betekent dat eiser minstens twee vergelijkbare gevallen moet aanvoeren en aannemelijk moet maken dat die gevallen begunstigd zijn behandeld.

13. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiser met de door hem overgelegde bewijsstukken niet aannemelijk gemaakt dat één of meer van de door hem genoemde belastingplichtigen voor onderhavige jaren feitelijk en rechtens in vergelijkbare omstandigheden verkeerden als eiser. Ook heeft eiser niet aannemelijk gemaakt dat bij één of meer van deze belastingplichtigen een juiste wetstoepassing achterwege is gebleven.

14. De rechtbank overweegt in dat kader het volgende. In de verklaring van [persoon E] is weliswaar vermeld dat hij in de aangiften IB/PVV van onderhavige jaren zijn inkomsten ter zake van [bedrijf C] heeft aangegeven als winst uit onderneming, maar verweerder heeft daartegenover onweersproken gesteld dat [persoon E] in die aangiften geen ondernemersfaciliteiten heeft toegepast, zodat dit niet leidde tot een correctie door verweerder. Verder blijkt uit de verklaring van [persoon F] dat hij in 2014 zijn inkomsten uit [bedrijf C] als winst uit onderneming heeft aangegeven en de zelfstandigenaftrek en MKB-winstvrijstelling heeft toegepast, maar daar heeft verweerder onweersproken tegenover gesteld dat [persoon F] in 2014 naast [bedrijf C] nog andere opdrachtgevers had. Daar komt bij dat in de jaren na 2014 [persoon F] zijn werkzaamheden via een besloten vennootschap heeft uitgevoerd. Tegenover de gemotiveerde weersprekingen door verweerder heeft eiser zijn stellingen onvoldoende onderbouwd, waardoor eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat de situatie van [persoon E] of de situatie van [persoon F] voor onderhavige jaren rechtens en feitelijk vergelijkbaar is met zijn situatie. De tekst van de brief van 18 februari 2014 maakt dit niet anders. Die brief heeft betrekking op een specifieke situatie, waarin geen andere inkomsten uit tegenwoordige arbeid dan die uit [bedrijf C] worden genoten.

15. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat het gelijkheidsbeginsel is geschonden. De inkomsten zijn terecht niet als winst uit onderneming aangemerkt, zodat eiser geen recht heeft op ondernemersfaciliteiten. De beroepen dienen ongegrond te worden verklaard.