Rechtbank Gelderland, 06-02-2020, ECLI:NL:RBGEL:2020:711, AWB - 19 _ 226

1. Eiser is eigenaar van een vaartuig. Het vaartuig ligt in de haven van Elburg op een vaste ligplaats met ligboxnummer [xx] . Sinds 1982 is aan eiser een abonnement verleend voor de betaling van havengelden. Eiser heeft onderneming in scheepsbenodigdheden. Zijn vaartuig dient als showroom als er belangstellenden zijn voor de producten van eiser.

2. Verweerder legt jaarlijks een aanslag haven- en kadegelden op aan eiser. Voor het jaar 2011 is een aanslag haven- en kadegelden opgelegd naar de grondslag van een gebruik van het vaartuig als pleziervaartuig. Nadat eiser daartegen bezwaar had gemaakt op de grond dat het vaartuig in de verkeerde categorie was ingedeeld, heeft verweerder deze aanslag verminderd tot nihil. Vervolgens heeft verweerder voor 2011 een aanslag haven- en kadegelden opgelegd naar de grondslag van een gebruik van het vaartuig als beroepsvaartuig.

3. Verweerder heeft eiser voor de jaren 2011 tot en met 2014 aanslagen haven- en kadegelden opgelegd naar de grondslag van een gebruik van het vaartuig als beroepsvaartuig. Voor het jaar 2017 heeft verweerder een aanslag opgelegd naar de grondslag van een gebruik van het vaartuig als passagiersschip. Verweerder heeft eiser nadien bericht dat het vaartuig per abuis is aangemerkt als passagiersschip zodat voor het jaar 2017 te weinig belasting is geheven.

4. In geschil is of de aanslag 2018 terecht en naar het juiste bedrag is opgelegd en meer in het bijzonder of verweerder daarbij het schip van eiser voor de tarieftoepassing terecht heeft aangemerkt als een pleziervaartuig.

5. Volgens verweerder moet het schip voor de tarieftoepassing aangemerkt worden als een pleziervaartuig in de zin van de Verordening haven- en kadegelden 2018 (de Verordening 2018) met een oppervlakte van de (fictieve) ligbox van 50 vierkante meter. Voor een pleziervaartuig geldt een tarief van € 22,70 per vierkante meter ligboxoppervlakte. Bij uitspraak op bezwaar is de aanslag gehandhaafd waarbij verweerder heeft overwogen dat de ligboxoppervlakte 54 vierkante meter bedraagt maar dat de fout geen gevolgen heeft voor de aanslag omdat een bezwaar niet mag leiden tot een nadelige uitkomst voor de belastingplichtige.

6. Eiser betoogt dat hij zijn schip bedrijfsmatig gebruikt zodat dit geen pleziervaartuig is, maar een binnenschip in de zin van de Verordening 2018. Voor een binnenschip geldt een tarief van € 12,60 per vierkante meter scheepsoppervlakte. In 2011 heeft verweerder erkend dat het schip van eiser een beroepsvaartuig is. Nadat eiser daartegen bezwaar had gemaakt, is de aanslag naar een grondslag van een pleziervaartuig immers vernietigd waarna een aanslag naar de grondslag van een beroepsvaartuig is opgelegd. Volgens eiser heeft een wethouder hem in het verleden toezeggingen gedaan.

7. In de bijlage van deze uitspraak zijn de relevante wettelijke bepalingen uit de Verordening 2018 en de Tarieventabel behorende bij de Verordening 2018 (hierna: de Tarieventabel) opgenomen.

8. De rechtbank stelt voorop dat sprake is van een belastbaar feit in de zin van artikel 2 van de Verordening 2018 omdat eiser in 2018 met het schip gebruik heeft gemaakt van de gemeentelijke wateren. Verweerder was dan ook in beginsel bevoegd om belasting te heffen.

9. De rechtbank overweegt vervolgens dat de Tarieventabel voor de heffing van havengelden in de artikelen 1.1 en 1.2 een onderscheid maakt tussen de categorie woonschepen, pleziervaartuigen, vissersschepen en voormalige vissersschepen (artikel 1.1) en de categorie passagiersschepen en binnenschepen (artikel 1.2).

10. De rechtbank is van oordeel dat verweerder niet aannemelijk heeft gemaakt dat het vaartuig van eiser voor het jaar 2018 is aan te merken als een pleziervaartuig in de zin van de Verordening 2018. Volgens de definitiebepaling van artikel 1 onder g van de Verordening 2018 is een pleziervaartuig immers een vaartuig dat hoofdzakelijk voor recreatie wordt gebruikt en verweerder heeft niet aannemelijk gemaakt dat het vaartuig van eiser in 2018 hoofdzakelijk recreatief werd gebruikt. Eiser heeft daarentegen gesteld dat hij zijn vaartuig in 2018 als showroom heeft gebruikt voor zijn scheepsbenodigdheden, wat verweerder niet betwist heeft. Daar komt bij dat verweerder in 2011 en later, nadat eiser bezwaar had gemaakt tegen de indeling in de categorie pleziervaart, de heffingsgrondslag heeft gewijzigd naar de categorie beroepsvaart. Omdat verweerder niet gesteld of aannemelijk heeft gemaakt dat eiser het gebruik van het vaartuig sindsdien heeft gewijzigd, gaat de rechtbank ervan uit dat eiser zijn vaartuig ook in 2018 nog beroepsmatig gebruikte en dus niet hoofdzakelijk voor recreatie. Dat het vaartuig er als een pleziervaartuig uitziet, maakt het oordeel niet anders. Immers is volgens de definities van de Verordening 2018 het gebruik van een vaartuig bepalend en niet de uiterlijke verschijningsvorm.

11. Het voorgaande oordeel betekent dat verweerder voor de heffing ten onrechte het tarief voor pleziervaartuigen heeft toegepast. Het beroep is gegrond en de uitspraak op bezwaar zal vernietigd worden.

12. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een vermindering van de aanslag omdat de Tarieftabel niet voorziet in een tarief voor het vaartuig van eiser. De rechtbank is namelijk van oordeel dat het vaartuig van eiser niet is aan te merken als een van de andere in de Tarieventabel opgesomde vaartuigen en in het bijzonder niet als een binnenschip. Volgens de definitiebepaling van artikel 1 onder d van de Verordening 2018 is een binnenschip immers een vaartuig, niet zijnde een pleziervaartuig, dat uitsluitend gebruikt wordt voor de vaart op de binnenwateren. Omdat is vastgesteld dat eiser zijn schip in 2018 heeft gebruikt als toonzaal voor scheepsbenodigdheden, kan niet worden vastgesteld dat eiser het schip tijdens dat jaar uitsluitend voor de vaart heeft gebruikt.

13. Omdat de Tarieventabel in het geval van eiser niet voorziet in een tarief, kan de aanslag geen standhouden. De rechtbank zal de aanslag 2018 dan ook vernietigen.

14. Eiser heeft verzocht om verweerder te veroordelen in de proceskosten. Eiser heeft op het proceskostenformulier vermeld dat hij bijstand heeft gehad van een advocaat, dat zijn verletkosten € 150 bedragen (3 uur maal € 50 per uur) en dat hij reiskosten heeft gemaakt. Het proceskostenformulier is voorafgaand aan de zitting aan verweerder toegezonden. Verweerder heeft niet inhoudelijk op het proceskostenformulier gereageerd.

15. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten. Verweerder heeft niet betwist dat eiser advies heeft ingewonnen bij een advocaat zodat de rechtbank daarvan uitgaat. Onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 11 december 1996¹ komen kosten van rechtsbijstand ook voor vergoeding in aanmerking als alleen rechtsbijstand in de voorbereidende fase is verleend. Deze kosten van rechtsbijstand stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 525 (1 punt voor hulp bij het indienen van het beroepschrift en een wegingsfactor 1).

16. Omdat de rechtbank het beroep gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiser het door hem betaalde griffierecht vergoedt.

17. Deze uitspraak betekent dat verweerder eiser voor het jaar 2018 ten onrechte een aanslag haven- en kadegelden heeft opgelegd aan eiser en dat verweerder de reeds betaalde haven- en kadegelden aan eiser terug dient te betalen. Verder moet verweerder de proceskosten van eiser en het griffierecht aan eiser betalen.