Rechtbank Gelderland, 27-12-2021, ECLI:NL:RBGEL:2021:7088, AWB - 20 _ 2558 tm 20_2561

1. Eiser heeft in zijn aangiften IB/PVV voor de jaren 2006 tot en met 2009 geen melding gemaakt van de door hem in Zwitserland aangehouden bankrekening en van de in Zwitserland ontvangen bemiddelingsfees. Eiser heeft geen gebruik gemaakt van enige inkeerregeling.

2. De aangiften IB/PVV 2006 tot en met 2008 zijn ingediend vóór 2 juli 2009.

3. Bij brief van 11 november 2015 heeft eiser in reactie op een informatieverzoek van verweerder van 15 oktober 2015 bevestigd over een Zwitserse bankrekening te beschikken. Eiser heeft de bijlage ‘Verklaring vermogen in het buitenland’ niet ingevuld en retour gestuurd.

4. Omdat eiser niet of niet geheel aan het informatieverzoek heeft voldaan, heeft verweerder hem met dagtekening 9 november 2016 een informatiebeschikking gegeven.

5. Bij uitspraak op bezwaar van 24 oktober 2017 heeft verweerder de informatiebeschikking gehandhaafd. Deze staat onherroepelijk vast.

6. Bij brief van 18 maart 2019 heeft verweerder aan eiser navorderingsaanslagen en vergrijpboeten voor de jaren 2006 tot en met 2009 aangekondigd. De hoogte van de aanslagen en boeten heeft verweerder gebaseerd op van de Zwitserse autoriteiten ontvangen gegevens.

7. Met dagtekening 11 mei 2019 heeft verweerder aan eiser de volgende navorderingsaanslagen IB/PVV en vergrijpboeten opgelegd en rentebeschikkingen in rekening gebracht:

8. Naar aanleiding van de uitspraken op bezwaar heeft verweerder met dagtekening 15 mei 2020 de aanslagen, boeten en rentebeschikkingen verminderd tot:

9. Voor de hoogte van de vergrijpboeten gelden de volgende grondslagen (nagevorderde belasting over de hier genoemde bedragen aan buitenlands inkomen):

10. Verweerder heeft in de beroepsfase een ‘memo Aandachtspunten projecten Verhuld Vermogen’ (het memo) van 14 februari 2020 overgelegd, waarin het door de Belastingdienst gehanteerde beleid wordt beschreven.

12. Eiser stelt primair dat de boeten niet passend en geboden zijn, omdat onterecht strafverzwarende omstandigheden in aanmerking zijn genomen. Volgens eiser is er geen sprake van weigering tot meewerken, is er geen recidive en kan het al dan niet gebruikmaken van de inkeerregeling slechts strafverlagend en niet strafverzwarend werken. Daarnaast kan de omstandigheid dat is gekozen voor een bank in een land met een bankgeheim evenmin strafverzwarend werken, aldus eiser. Dit is immers inherent aan het vermogen verborgen houden voor de Belastingdienst. Daarom dienen de boeten verlaagd te worden tot een totaal van maximaal € 40.000. Subsidiair verwijst eiser naar het geldende beleid zoals beschreven in het memo, waaruit volgt dat boetepercentages van respectievelijk 45% en 135% (over de nagevorderde belasting in box 3 in 2009) van toepassing moeten zijn. Meer subsidiair beroept eiser zich op de hoofdregel in paragraaf 25, derde lid, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst (BBBB), op grond waarvan een maximale vergrijpboete van 50% kan worden opgelegd.

13. Verweerder is van mening dat de boeten, gelet op de strafverzwarende omstandigheden, passend en geboden zijn. Deze strafverzwarende omstandigheden zijn volgens verweerder het consequent weigeren informatie te verstrekken, het stelselmatig gedurende meerdere jaren een onjuiste aangifte doen, het niet gebruik maken van de inkeermogelijkheden en het gebruik maken van een bank in een land met een bankgeheim.

14. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiser voor de jaren 2006 tot en met 2009 opzettelijk onjuiste aangiften gedaan door in zijn aangiften de buitenlandse inkomsten en het saldo van de buitenlandse bankrekening niet te vermelden. De rechtbank acht aannemelijk dat eiser die inkomsten respectievelijk dat saldo opzettelijk voor verweerder verborgen heeft gehouden met het oogmerk heffing van IB/PVV over die inkomsten/dat tegoed te ontlopen.

15. Blijkens de wettekst zoals die gold vóór 2 juli 2009 bedraagt het maximale boetepercentage bij een vergrijp op grond van artikel 67e van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) 100% van de na te vorderen belasting. Op grond van paragraaf 25 van het BBBB legt de inspecteur ingeval van opzet een vergrijpboete op van 50%. Vanaf 2 juli 2009 is het wettelijke maximumpercentage voor zover sprake is van belastbaar inkomen uit sparen en beleggen verhoogd naar 300% en is op grond van paragraaf 27 van het BBBB dan het uitgangspunt een boete van 150%. Ingeval sprake is van strafverzwarende omstandigheden kan de vergrijpboete op grond van paragraaf 43 van het BBBB (wettekst vóór 2 juli 2009) dan wel paragraaf 8 van het BBBB (wettekst vanaf 2 juli 2009) worden verhoogd.

16. Naar het oordeel van de rechtbank vormen de afschriften van een bankrekening geen bewijsmateriaal waarvan het bestaan afhankelijk is van de wil van de belastingplichtige. Op de verstrekking daarvan is het nemo-teneturbeginsel dan ook niet van toepassing, zoals ook volgt uit vaste jurisprudentie.¹ Gelet daarop mag, bij het bepalen van de hoogte van de boete, het niet-meewerken door eiser aan het verstrekken van deze informatie in de zin van artikel 47 van de AWR als strafverzwarende omstandigheid in aanmerking worden genomen. Deze beroepsgrond slaagt dus niet.

17. De opgelegde boeten acht de rechtbank gelet op de ernst van het feit passend en geboden, nu er sprake is van strafverzwarende omstandigheden. Immers, eiser heeft op listige wijze gedurende een reeks van jaren, telkens opnieuw, buitenlandse inkomsten en het saldo op een buitenlandse bankrekening in een land met een bankgeheim verzwegen, als gevolg waarvan aanzienlijk te weinig belasting is geheven. Daarbij komt nog dat hij consequent heeft geweigerd te voldoen aan zijn informatieplicht krachtens artikel 47 van de AWR.

18. De boeten zijn daarmee terecht en tot de juiste bedragen opgelegd.

19. De rechtbank ziet aanleiding de boeten wel te matigen vanwege overschrijding van de redelijke termijn. De boeten zijn immers aangekondigd per brief van 18 maart 2019. De overschrijding van de redelijke termijn van twee jaar voor het doen van een uitspraak door de rechtbank, komt dan afgerond neer op negen maanden. De rechtbank zal dientengevolge de boeten verminderen met 10% - zoals in de tabel hieronder gespecificeerd - onder verwijzing naar een arrest van het Gerechtshof Amsterdam van 11 februari 2016.²

20. Omdat de boeten worden verminderd vanwege overschrijding van de redelijke termijn maar eiser hierop geen beroep heeft gedaan, dienen de beroepen ongegrond te worden verklaard.

21. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.