Rechtbank Haarlem, 04-07-2007, BB0587, 06/10005

Uitspraakdatum: 4 juli 2007

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, gevestigd te Z, eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft aan eiseres voor de jaren 2001 en 2002 aanslagen vennootschapsbelasting opgelegd, berekend naar een belastbaar bedrag van -omgerekend- € 2.415 (2001) respectievelijk € 22.661 (2002). Gelijk met de aanslag over 2001 heeft verweerder aan eiseres een verzuimboete opgelegd van -omgerekend- € 113.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraken op bezwaar van 10 augustus 2006 de aanslagen verminderd, berekend naar een belastbaar bedrag van -omgerekend- € 2.225 (2001) respectievelijk € 22.465 (2002). Eiseres heeft daartegen bij brief van 20 september 2006, ontvangen bij de rechtbank op 21 september 2006, beroep ingesteld.

1.3. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 23 mei 2007 te Haarlem. Namens eiseres is verschenen A. Namens verweerder is verschenen B. Het onderzoek ter zitting is vervolgens gesloten.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. De activiteiten van eiseres bestaan uit het adviseren van ondernemingen en het deelnemen in een vennootschap. Van de uitstaande aandelen in eiseres wordt 98,8% gehouden door A, directeur van eiseres.

2.2. Eiseres heeft op 16 februari 2000 een overeenkomst van geldlening gesloten met C, van welke vennootschap alle aandelen worden gehouden door D. Het bedrag van de lening, fl 10.000, heeft eiseres van C ontvangen. In de overeenkomst, waarin eiseres als partij 1 en C als leningverstrekker wordt aangegeven, komen onder meer de volgende bepalingen voor:

2.3. Eiseres heeft in verband met hetzelfde materiele geschil bezwaar en beroep ingesteld tegen de aanslag vennootschapsbelasting 2000. Het Gerechtshof te Amsterdam heeft bij uitspraak van 22 juli 2005, nr. 04/00476 (LJN AV0885), het beroep ongegrond verklaard. Eiseres is hiertegen in hoger beroep gegaan. De Hoge Raad bij arrest van 14 april 2006, nr. 42.547 (LJN AW1750), het beroep gegrond verklaard en de zaak zelf afgedaan, oordelend dat geen hoger bedrag dan 4,016 percent van het gepassiveerde bedrag als rentekosten in aanmerking mag worden genomen.

2.4. Eiseres heeft in haar aangifte vennootschapsbelasting voor de jaren 2001 en 2002 fl 81.000 respectievelijk € 37.210 (˜ fl 82.000) opgenomen als kosten van schulden in verband met deze lening. Deze bedragen zijn bij het vaststellen van de aanslag niet in aftrek toegelaten. Bij beslissing op bezwaar is overeenkomstig evenbedoeld arrest van de Hoge Raad een bedrag aan rentekosten in aanmerking genomen

Tegen de over 2001 opgelegde verzuimboete zijn in bezwaar geen klachten aangevoerd. De verzuimboete is bij uitspraak op bezwaar gehandhaafd.

3. Geschil

3.1. In geschil is of het bedrag dat ter zake van de kosten van de onder 2.2. genoemde geldlening ten laste van de belastbare winst mag worden gebracht moet worden gesteld op 4,016% van het gepassiveerde bedrag, zoals verweerder stelt, of op een hoger bedrag, zoals eiseres verdedigt.

3.2. Eiseres wijst, ter onderbouwing van haar standpunt, op de eerder genoemde uitspraak van het gerechtshof te Amsterdam waarin onder meer werd overwogen:

“5.2.3. (...) De in nummer 5 van de overeenkomst opgenomen opeisbaarheid van geaccumuleerde rente in geval zich één of twee onzekere toekomstige gebeurtenissen voor doen, heeft in beginsel enig effect op de met waarschijnlijkheidsrekening bepaalbare totale werkelijke rente. Belanghebbende heeft dit effect echter niet gekwantificeerd noch argumenten voor het bepalen van de grootte ervan aangedragen. Het Hof is van oordeel dat dit effect verwaarloosbaar klein is. (...)“

Eiseres is van mening dat verweerder een te laag bedrag aan kosten van geldlening in aanmerking heeft genomen. Zij heeft aangekondigd het effect van de in nummer 5 van de overeenkomst opgenomen voorwaarde voor opeisbaarheid van geaccumuleerde rente in deze procedure te kwantificeren en argumenten aan te dragen voor het bepalen van de grootte ervan. Vooruitlopend daarop geeft eiseres de rechtbank in overweging om de afwijking van de aangifte ongedaan te maken, dan wel -subsidiair- de kosten van de geldlening en de balanswaardering van de schuld in goede justitie vast te tellen.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. De rechtbank verwerpt de klacht dat de afwijking van de ingediende aangifte niet is gerechtvaardigd en wijst voor de onderbouwing van dit oordeel naar de overwegingen van de Hoge Raad in zijn eerder aangehaalde arrest van 14 april 2006, nr. 42.547 (LJN AW1750).

4.2. Eiseres stelt dat de kans dat er op de genoemde drie postcodes een prijs valt in de Nationale Postcode Loterij niet verwaarloosbaar klein is, zoals het gerechtshof in Amsterdam heeft overwogen in zijn uitspraak van 22 juli 2005. Eiseres heeft dit echter niet nader onderbouwd. Ook heeft eiseres zich niet uitgelaten over de hoegrootheid van deze kans en het effect daarvan op de waardering van de schuld per ultimo 2001 en 2002. Eiseres is gewezen op de mogelijkheid om tot tien dagen voor de zitting nadere stukken bij de rechtbank in te dienen, maar heeft dit niet gedaan.

4.3. Ter zitting heeft eiseres bewijs voor haar stellingen aangeboden. Zij stelt te hebben gezocht op het internet maar daar nog geen onderbouwing voor haar standpunt te hebben gevonden. Eiseres is voornemens bewijs aan te bieden in de vorm van een berekening waaruit het effect van de onder nummer 5 van de hiervoor geciteerde overeenkomst op de balanswaardering van de schuld zou moeten blijken. Hiertoe wil eiseres een statisticus raadplegen. Ter zitting was dat contact nog niet gelegd. Eiseres denkt 3 à 4 maanden nodig te hebben om dit bewijs te kunnen leveren. Ter zitting heeft eiseres aangegeven de gevolgen voor het belastbaar bedrag niet in te kunnen schatten, ook niet bij benadering.

4.4. Met betrekking tot het door eiseres ter zitting gedane bewijsaanbod overweegt de rechtbank als volgt. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres ruim de tijd gehad om nader bewijs voor haar stellingen te leveren. Immers, sinds de uitspraak van het gerechtshof te Amsterdam van 22 juli 2005 heeft zij zich op het standpunt gesteld dat geen sprake was van een verwaarloosbaar kleine kans, terwijl bekend was dat verweerder deze opvatting niet deelt. Alsdan mag bekend worden verondersteld dat het op de weg van eiseres ligt om een nadere onderbouwing voor haar standpunt te geven. Voorts is niet duidelijk tot welke gevolgen het standpunt van eiseres moet leiden, nu eiseres zelfs niet bij benadering heeft kunnen aangeven wat het effect is van de onder nummer 5 van de hiervoor geciteerde overeenkomst op de belastbare bedragen. Aldus heeft eiseres naar het oordeel van de rechtbank niet voldaan aan haar stelplicht. In dit verband acht de rechtbank de enkele stelling dat de kans niet verwaarloosbaar klein kan zijn omdat dan niemand aan de Postcodeloterij zal willen meedoen, onvoldoende. Deze redenen tezamen geven de rechtbank aanleiding het bewijsaanbod te passeren.

4.3. Wat de invloed is van de onder nummer 5 van de hiervoor geciteerde overeenkomst op de belastbare bedragen, is gesteld noch gebleken. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres onvoldoende gegevens aangedragen om de rechtbank in staat te stellen evenbedoelde invloed in goede justitie vast te stellen. Gelet op het vorenoverwogene dienen de beroepen ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart de beroepen ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 4 juli 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. J. Snitker, rechter, in tegenwoordigheid van mr. C.J. Loggen - ten Hoopen, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.