Rechtbank Haarlem, 14-06-2007, BB2664, 06/1795, 06/1796

Uitspraakdatum: 14 juni 2007

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst/P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Aan eiser is voor het jaar 2001 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen ( hierna: IB/PVV) en een aanslag premie Wet arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen (hierna: WAZ) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 68.107 en een premie-inkomen van € 24.958.

Eiser heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 12 april 2007 te Haarlem. Eiser is daar in persoon verschenen, bijgestaan door mr. B, C, D. Namens verweerder is verschenen mr. E.

Ter zitting heeft verweerder een pleitnota voorgedragen en overgelegd aan de rechtbank en de wederpartij. De rechtbank rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat voor de rechtbank onder meer het volgende vast:

2.1. Eiser heeft over het jaar 2001 aangifte IB/PVV gedaan naar een belastbaar inkomen van € 153.233 negatief. Met betrekking tot de aangifte WAZ heeft eiser aangifte gedaan van een heffingsgrondslag WAZ van € 0.

2.2. Bij het opleggen van de aanslag IB/PVV heeft verweerder de volgende correcties aangebracht:

De door verweerder aangebrachte correctie ad € 180.500 ziet op betalingen waarvan eiser het standpunt inneemt dat deze bedragen in aftrek kunnen worden gebracht aangezien ze zijn verricht ter voorkoming van een civielrechtelijke procedure van Duitse curatoren jegens hem.

2.3. Bij het opleggen van de aanslag WAZ heeft verweerder de volgende correcties aangebracht:

2.4. Aan eiser zijn voor het jaar 2000 ambtshalve aanslagen IB/PVV en WAZ opgelegd. In de bezwaarprocedure heeft eiser aangevoerd dat hij in 2000 niet binnenlands belastingplichtig was. Verweerder heeft de aanslagen vervolgens vernietigd.

2.5. In de jaren 1999 en 2000 heeft eiser in het kader van een aansprakelijkstelling voor belastingschulden van G GmbH tot een bedrag van € 180.500 betalingen gedaan aan de Duitse fiscale autoriteiten. Eiser was als directeur en enig aandeelhouder aan deze vennootschap verbonden.

2.6. Bij het opleggen van de aanslagen IB/PVV en WAZ over het jaar 2001 heeft verweerder de aftrek van deze bedragen geweigerd aangezien de betaling niet in het jaar 2001 heeft plaatsgevonden.

3. Geschil en standpunten van partijen

3.1 In geschil is of verweerder de betalingen wegens bestuurdersaansprakelijkheid tot een totaalbedrag van € 180.500, ten onrechte niet in aanmerking heeft genomen bij het vaststellen van het belastbaar inkomen uit werk en woning over het jaar 2001.

3.2 Eiser heeft zich, zoals blijkt uit de aanvulling van het beroepsschrift d.d. 15 maart, op het standpunt gesteld dat

3.3. Ter terechtzitting is namens eiser verklaard dat hetgeen als subsidiair standpunt in 3.2 is vermeld, niet wordt gehandhaafd, waardoor het als meer subsidiair vermelde standpunt thans als subsidiaire stelling dient te worden gekwalificeerd.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Ten aanzien van de primaire stelling van eiser:

4.1.1. Eiser stelt dat uitvoerige correspondentie en besprekingen (onder meer op 12 april 2001) hebben plaatsgevonden met de heer W van de Belastingdienst en ook met de heer K. Tijdens het gesprek zou gevraagd zijn naar het ingaan van de belastingplicht van eiser en is door gemachtigde aangegeven dat eiser in 2000 schulden heeft voldaan namens G GmbH (bestuurdersaansprakelijkheid). Eiser heeft bezwaar gemaakt tegen de ambtshalve aanslag over 2000. Eiser leefde daarbij, naar hij stelt, op grond van de gedragingen van verweerder in de veronderstelling dat de betalingen meegenomen konden worden in 2001. Eiser stelt dat hij door de communicatieproblemen bij de belastingdienst niet in staat is gesteld om tijdig en op juiste wijze aangifte te doen, terwijl hij vroegtijdig om advies heeft gevraagd.

4.1.3. Op grond van de gedingstukken en het verhandelde ter zitting is naar het oordeel van de rechtbank niet gebleken van gedragingen van de zijde van verweerder die verweerder zouden nopen om in 1999 en 2000 gedane betalingen als negatief loon te betrekken bij de vaststelling van het inkomen ingevolge de Wet IB 2001 resp. de WAZ voor het jaar 2001.

4.2. Ten aanzien van het (thans) subsidiaire standpunt van eiser:

4.2.1. Op grond van artikel 3.92 Wet IB 2001 wordt onder het resultaat uit overige werkzaamheden mede verstaan, het rendabel maken van vermogensbestanddelen door deze ter beschikking te stellen aan een rechtspersoon waarin eiser een aanmerkelijk belang heeft, zoals G GmbH. Met het ter beschikking stellen van vermogensbestanddelen wordt gelijkgesteld, het aangaan of het hebben van een schuldvordering, zoals de onderhavige regresvordering.

4.2.2. In de Invoeringswet Wet inkomstenbelasting is in hoofdstuk 2, artikel 1 onder AJ bepaald dat bedoelde vermogensbestanddelen bij het begin van het kalenderjaar 2001 moeten worden te boek gesteld voor de waarde in het economisch verkeer op dat tijdstip.

4.2.3. Nu de GmbH reeds in 1997 in liquiditeitsproblemen verkeerde (zoals weergegeven in het hoorverslag) waarna eiser in 2000 formeel door de Duitse belastingdienst voor de schulden aansprakelijk is gesteld en het bedrag van € 180.500 heeft voldaan, gaat de rechtbank er van uit (hoewel de formele liquidatie van de GmbH later of wellicht tot op heden nog niet heeft plaatsgevonden) dat op 1 januari 2001 sprake was van een dusdanige financiële toestand bij de GmbH dat de waarde van de regresvordering van eiser op dat moment op nihil moet worden gewaardeerd. Alsdan kan er in het jaar 2001 geen afwaardering van de vordering plaatsvinden ten laste van fiscale resultaat.

4.3. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep van eiser tegen de voornoemde uitspraken op bezwaar ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 14 juni 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. A.A. Fase, voorzitter, mr. A.M. van Amsterdam en mr. T.J.P. van Os van den Abeelen, rechters, in tegenwoordigheid van mr. E.J.E.M. Anderluh Vanherck, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.