Rechtbank Haarlem, 27-08-2007, BB6629, 06-6722

Uitspraakdatum: 27 augustus 2007

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, wonende te Z, eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2002 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 409.095 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 5.738.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 10 mei 2006 de aanslag gehandhaafd.

Eiser heeft daartegen bij brief van 15 juni 2006, ontvangen bij de rechtbank op 16 juni 2006, beroep ingesteld. Bij brief, welke op 15 september 2006 bij de rechtbank is ontvangen, heeft eiser de gronden van zijn beroep aangevuld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiser heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd, waarna verweerder schriftelijk heeft gedupliceerd.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Eiser exploiteerde, in de vorm van een eenmanszaak, een melkveehouderijbedrijf. Het betreft een landbouwbedrijf in de zin van artikel 3.12 Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna Wet IB 2001). Eiser heeft zijn onderneming op 31 december 2002 gestaakt.

2.2. Bij een koopovereenkomst van 18 september 2002 verkoopt eiser een ligboxenstal met ondergrond, erf, pad en betonplein alsmede aangesloten landerijen (door eiser altijd aangewend als weideplaats voor zijn vee en als land voor voederwinning) staande en gelegen aan de a-straat 1 en de b-straat 1 te Z, totaal groot 12.38.70 hectare, aan E B.V. (hierna: koper) voor € 1.017.261 (f 2.241.750). De koopsom is in de koopovereenkomst als volgt gesplitst:

2.3. In artikel 5 van de koopovereenkomst is, voor zover van belang, het volgende opgenomen:

2.4. Artikel 15 van de koopovereenkomst luidt als volgt:

2.5. Koper heeft zich niet beroepen op bovengenoemde ontbindende voorwaarde, en de levering van de onroerende zaken heeft bij akte van 13 december 2002 plaatsgevonden. In artikel 2 van de leveringsakte is, voor zover van belang, opgenomen:

2.7. Op 01-09-0047 heeft Gedeputeerde Staten van provincie F het bestemmingsplan aZ goedgekeurd. Op deze goedkeuring zijn uitzonderingen gemaakt. In het besluit van 01-09-0047 is, voor zover van belang, het volgende opgenomen.

Redenen om van het vastgestelde provinciale beleid af te wijken

2.8. Voordat het bestemmingsplan aZ in werking trad, was het bestemmingsplan “b0000” van toepassing. Binnen dit geldende bestemmingsplan hadden de verkochte gronden ten tijde van de verkoop de bestemming “agrarische doeleinden”.

2.10. H, taxateur, werkzaam bij I BV, heeft in opdracht van eiser de x ha cultuurgrond op 4 april 2007, naar de situatiedatum 13 december 2002, getaxeerd op € 815.000. Volgens H is de WEVAB-waarde gelijk aan de waarde in het economische verkeer.

2.11. Eiser heeft op 23 december 2003 aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen over het jaar 2002 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 17.306. Met dagtekening 30 juni 2005 heeft verweerder de onderhavige aanslag vastgesteld. Op het door eiser aangegeven inkomen uit werk en woning heeft verweerder de volgende correcties aangebracht:

3. Geschil en standpunten van partijen

3.1. In geschil is of de landbouwvrijstelling van toepassing is op de door eiser bij de verkoop van x+y ha grond gerealiseerde winst.

3.2.1. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning voor het jaar 2002 van € 22.212 (bij aanslag vastgesteld belastbaar inkomen uit werk en woning ad € 409.095 minus de correctie op de landbouwvrijstelling ad € 386.883). De correctie van de zelfstandigenaftrek is niet in geschil.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

3.4. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die door hen zijn aangevoerd in de door hen overgelegde stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd dient te worden aangemerkt.

3.5. Ter zitting hebben partijen hieraan, zakelijk weergegeven, het volgende toegevoegd:

Namens eiser

Ik kan mij voorstellen dat, indien wijziging van het bestemmingsplan niet geheel zeker is, de waarde lager is dan wanneer dit wel zeker zou zijn geweest. Mij is niet bekend of door E de grond voor iets anders aangekocht zou worden dan voor landbouw.

Bij E is een gedeputeerde langs geweest met betrekking tot de uitbreidingsplannen. Wat mij verteld is, is dat de gedeputeerd begrip had voor de situatie en dat E moest uitbreiden. De provincie stond positief tegenover de uitbreiding van E.

Mocht er twijfel bestaan of op de grond de bestemming kassenbouw bestond, dan doe ik een bewijsaanbod. Volgens het bestemmingsplan zijn laagkassen mogelijk, maar ook hier kunnen stookruimten onder worden aangebracht.

De term “buurmans land is maar één keer te koop” is een achterhaald begrip. Grond staat tegenwoordig lang te koop.

Namens verweerder

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Artikel 3.12 van de Wet IB 2001 luidde in het onderhavige jaar:

4.2. De rechtbank stelt voorop dat de overgang van de ene naar de andere agrarische activiteit, vallend onder de definitie van landbouwbedrijf, niet als een bestemmingswijziging wordt aangemerkt en derhalve niet leidt tot belastingheffing (vergelijk Tweede Kamer, vergaderjaar 2000-2001, 27 209, nr 6, blz. 65). Niet in geschil is dat de activiteiten van koper zijn aan te merken als “voortzetting van de aanwending van de grond in het kader van een landbouwbedrijf” (vgl.artikel 3.12 Wet IB 2001).

4.3. Op verweerder rust de bewijslast om aannemelijk te maken dat een gedeelte van de boekwinst buiten de landbouwvrijstelling valt. Hieruit volgt dat hij aannemelijk moet maken dat een bedrag van € 386.883 niet onder de landbouwvrijstelling valt. De rechtbank ziet geen aanleiding de bewijslast anders te verdelen dan uit de jurisprudentie volgt die is gewezen onder het regime van de vóór 27 juni 2000 geldende wettekst, nu tijdens de parlementaire behandeling van deze wetswijziging de bewijslastverdeling niet aan de orde is geweest.

4.4. Naar het oordeel van de rechtbank is verweerder niet geslaagd in de op hem rustende bewijslast. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat de koper de grond feitelijk in agrarische sfeer heeft voortgezet en voorts dat uit de onder 2.3. en 2.6. opgenomen koopovereenkomst en leveringsakte volgt dat koper ook de bedoeling had om de grond in agrarische sfeer voort te zetten. Verweerder heeft niet aannemelijk gemaakt dat er prijsopdrijvende factoren buiten de agrarische sfeer waren die ertoe geleid zouden hebben dat de overeengekomen koopsom uitkwam boven de WEVAB. Voorts bestaat er noch in de wet, noch in de jurisprudentie steun voor het standpunt van verweerder dat het enkele feit dat het bestemmingsplan op het moment van verkoop niet voorzag in de door koper gewenste vorm van tuinbouw moet leiden tot de conclusie dat het verschil in prijs tussen weidegrond en tuinbouw (kassen) niet in de landbouwvrijstelling deelt. In verband hiermee passeert de rechtbank het door eiser gedane getuigenaanbod, waarmee eiser wenst aan te tonen dat het op het verkoopmoment geldende bestemmingsplan wél (al dan niet gedeeltelijk) voorzag in de door koper gewenste vorm van tuinbouw.

4.5. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, zal de rechtbank het beroep gegrond verklaren.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt aan¬lei¬ding verweerder te veroordelen in de kos¬ten die eiser in verband met de behande¬ling van het bezwaar en het beroep redelij¬kerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.127 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift en 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 161, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 0,5 punt voor het indienen van de conclusie van repliek en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322,- en een wegingsfactor 1). Voor de overige door eiser genoemde proceskosten, te weten de taxatiekosten, wordt verweerder, eveneens met toepassing van dat besluit, veroordeeld deze te vergoeden tot een bedrag van € 441,50.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 27 augustus 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. M.J. Leijdekker, voorzitter, mr. A.M. van Amsterdam en mr. A.P.M. van Rijn, rechters, in tegenwoordigheid van drs. N. Hoens, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.