Rechtbank Haarlem, 04-09-2007, BB6631, 06/3196

Partijen

X, wonende te Z, eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2002 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna IB/PVV) opgelegd, naar een belastbaar inkomen uit werk en woning ten bedrage van € 100.000.

Verweerder is bij uitspraak op bezwaar van 26 januari 2006 gedeeltelijk tegemoetgekomen aan het bezwaarschrift, door het belastbaar inkomen uit werk en woning te verminderen. Het voordeel uit aanmerkelijk belang is vastgesteld op een bedrag van € 252.365. Daarbij is geen rekening gehouden met de door eiser verrekende dividendbelasting.

Eiser heeft daartegen tijdig beroep ingesteld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

2. Feiten

Op grond van de gedingstukken en het verhandelde ter terechtzitting gaat de rechtbank uit van onder meer de navolgende feiten en omstandigheden:

2.1. Eiser heeft 100% van de aandelen in X Management B.V. (hierna: de BV). De BV houdt 100% van de aandelen in Y B.V. De BV vormt met Y B.V. een fiscale eenheid voor de vennootschapsbelasting.

2.2. Eiser is directeur en enig werknemer van de BV.

2.3. In juni 2001 is een boekenonderzoek ingesteld bij de BV. Daarbij is geconstateerd dat de rekening-courantschuld van eiser aan de BV het volgende verloop heeft gehad:

Eind 1999 is een voorziening wegens oninbaarheid getroffen van € 690.670.

2.4. Verweerder heeft het standpunt ingenomen dat de rekening-courantschuld per 31 december 2000 van eiser aan de BV een (verkapte) winstuitdeling vormt van de BV aan eiser. Een deel van de rekening-courantschuld, namelijk een bedrag van maximaal € 45.378, is daarbij wel als zodanig aanvaard.

2.6. Met dagtekening 15 juli 2002 wordt de overeengekomen naheffingsaanslag dividendbelasting 2001 opgelegd. De aanslag, met het aanslagnummer 0.000.002, bedraagt € 63.091.

2.7. Op 27 maart 2003 ontvangt verweerder de aangifte dividendbelasting 2002. Het uitgekeerde dividend bedraagt volgens de aangifte € 252.356. De te betalen dividendbelasting bedraagt € 63.091.

2.9. Met dagtekening 15 juli 2003 wordt aan de BV opgelegd een naheffingsaanslag dividendbelasting over het jaar 2002 met als aanslagnummer 0.000.001, ten bedrage van € 63.091.

2.10. De ingevolge de naheffingsaanslag dividendbelasting over het jaar 2001 verschuldigde dividendbelasting ad € 63.091 wordt op 8 september 2003 geheel verrekend met bovengenoemde teruggaaf vennootschapsbelasting.

2.11. De ingevolge de naheffingsaanslag dividendbelasting over het jaar 2002 verschuldigde dividendbelasting ad € 63.091 is tot op heden door de inmiddels in faillissement verkerende BV niet afgedragen.

2.12. Eiser heeft, gedagtekend 24 oktober 2005, bezwaar ingediend tegen de aanslag IB/PVV 2002 en heeft daarbij een ingevuld aangiftebiljet gevoegd. In dat aangiftebiljet heeft eiser een bedrag van € 252.365 aangegeven als regulier voordeel uit aanmerkelijk belang en een te verrekenen bedrag van € 55.759 als Nederlandse dividendbelasting die is ingehouden op dividend c.a.

3. Geschil

In geschil is of eiser in het jaar 2002 een uitdeling ten bedrage van € 252.365 heeft ontvangen van de BV en of eiser de in de aangifte IB/PVV 2002 aangegeven dividendbelasting kan verrekenen met de verschuldigde inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Eiser stelt zich primair op het standpunt dat de over de dividenduitkering verschuldigde dividendbelasting bij de BV dient te worden nageheven.

4.2. Eiser acht zich subsidiair niet gebonden aan genoemde vaststellingsovereenkomst en voorts neemt hij, eveneens subsidiair, het standpunt in dat hij geen dividend heeft ontvangen. Met verweerder is de rechtbank van oordeel dat hoewel de vaststellingsovereenkomst is gesloten tussen de BV en verweerder, deze ook bindend is voor eiser en dat sprake is van (verkapt) dividend. Eiser is directeur, enig werknemer en 100% aandeelhouder van de BV en heeft de vaststellingsovereenkomst in de hoedanigheid van directeur van de BV persoonlijk ondertekend. De BV is inhoudingsplichtige terwijl eiser subjectief belastingplichtige is voor de heffing van dividendbelasting. Er is geen reden het begrip (winst)uitdeling in de inkomstenbelasting anders op te vatten dan in de dividendbelasting. Indien een vennootschap een (winst)uitdeling doet, dan is deze uitdeling bij de aandeelhouder die een aanmerkelijk belang houdt in die vennootschap, voor de inkomstenbelasting in beginsel een regulier voordeel uit aanmerkelijk belang. Dat ook belanghebbende hiervan is uitgegaan, blijkt uit de omstandigheid dat hij het bedrag genoemd in de vaststellingsovereenkomst als (winst)uitdeling in zijn aangiften IB/PVV 2001, 2002 en 2003 heeft verwerkt. Naar het oordeel van de rechtbank lag het op de weg van eiser – zo hij hierover anders dacht – dienaangaande een voorbehoud te maken bij het opmaken van de vaststellingsovereenkomst. Dat is echter niet gebeurd. Het subsidiair standpunt van eiser faalt eveneens.

4.3. Het meer subsidiaire standpunt van eiser gaat ervan uit dat in het dictum van de uitspraak op bezwaar de aanslag is verminderd. Dit uitgangspunt is evenwel onjuist. De uitspraak op bezwaar zegt dat gedeeltelijk aan het bezwaar tegemoet wordt gekomen, doch tevens dat het bezwaar niet wordt gevolgd voor wat betreft de voorheffing dividendbelasting. Dit kan naar het oordeel van de rechtbank niet anders worden opgevat dan dat de door eiser voorgestane verrekening voorheffing dividendbelasting door verweerder niet is gevolgd, zodat de aanslag is gehandhaafd. Voor zover eiser meent dat dit hem niet duidelijk was, kan dit hem evenmin baten. Eiser is door het hiervoor weergegeven dictum in de uitspraak op bezwaar niet in zijn processuele belangen geschaad, nu hij tegen deze uitspraak op bezwaar, ook al zou hij daardoor op het verkeerde been zijn gezet, tijdig beroep heeft ingesteld. Dit betekent dat ook de meer subsidiaire beroepsgrond van eiser niet tot succes kan leiden.

4.4. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt geen aanleiding verweerder te veroordelen in de proceskosten.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan en uitgesproken op de dag die hierna is aangegeven als dag van verzending van het afschrift door de mr. A.A. Fase, als voorzitter, A.M. van Amsterdam en T.J.P. van Os van den Abeelen, als leden, in tegenwoordigheid van drs. N. Hoens, als griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.