Rechtbank Haarlem, 12-10-2007, ECLI:NL:RBHAA:2007:255 BB6669, 06/596

Partijen

X, wonende te Z, Zwitserland, eiseres

en

de inspecteur van de Belastingdienst te P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft aan eiseres voor het jaar 1999 een navorderingsaanslag, aanslagnummer 0000.00.000.H.97, inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PVV) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen van € 1.631.953.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 16 november 2005 de navorderingsaanslag gehandhaafd.

Eiseres heeft daartegen tijdig beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

2. Feiten

Op grond van de gedingstukken en het verhandelde ter terechtzitting gaat de rechtbank uit van onder meer de navolgende feiten en omstandigheden.

2.1. De voornoemde navorderingsaanslag is gebaseerd op een verhoging van de winst uit aanmerkelijk belang voor het belastingjaar 1999.

2.2. In 1999 heeft C beheer B.V., een familievennootschap met als hoofdactiviteit beleggen, van eiseres een pakket van 100 aandelen van de vennootschap ingekocht. Als winst uit aanmerkelijk belang is in de aangifte IB/PVV 1999 opgegeven het verschil tussen de vervreemdingspijs in 1999 en de verkrijgingsprijs, die was gesteld op de opstapprijs (vanwege de wetswijziging in het regime van de aanmerkelijk belangheffing) in 1997.

2.3. Naar aanleiding van de ontvangen aangifte heeft verweerder vragen gesteld, welke door gemachtigde zijn beantwoord. Vervolgens is de aanslag IB/PVV 1999 vastgesteld zonder van voormeld onderdeel van de aangifte af te wijken.

2.4. Nadat door de belastingdienst te O een onderzoek naar de winst uit aanmerkelijk belang was ingesteld met betrekking tot een familielid van eiseres die in vergelijkbare omstandigheden verkeerde, is aan kantoor te P een renseignement gezonden met informatie over de afwikkeling van dit onderzoek. Naar aanleiding daarvan zijn door verweerder nadere inlichtingen bij eiseres ingewonnen omtrent het moment van daadwerkelijke verkrijging van de voornoemde aandelen.

2.5. Partijen zijn het erover eens dat opgave van de juiste gegevens had meegebracht dat was uitgegaan van de verkrijgingsprijs in 1990 in plaats van de opstapprijs van 1997 en dat daarvan uitgaande het belastbaar inkomen tot het juiste bedrag zou zijn vastgesteld.

3. Het geschil en de standpunten van partijen

3.1. In geschil is of de inspecteur van Belastingdienst te P bevoegd was tot het opleggen van de van de onderhavige navorderingsaanslag. Voorts is in geschil of verweerder beschikte over een “nieuw feit” in de zin van artikel 16 Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR), alvorens hij tot navordering is overgegaan.

3.2. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de naheffingsaanslag.

4. De beoordeling van het geschil

4.1. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de deels op geografie en deels op soort van zaak gebaseerde toedeling van zaken aan de onderscheidene belastingkantoren slechts het karakter van een ordemaatregel. Anders zou de landelijke bevoegdheid van alle inspecteurs inzake rijksbelastingen (artikel 3, eerste lid, AWR) ook geen betekenis hebben. Dat betekent dat de uitspraak op bezwaar die thans in geding is, bevoegdelijk is genomen.

4.2. De rechtbank gaat er op grond van hetgeen verweerder daaromtrent aan de rechtbank heeft medegedeeld van uit dat bij verweerder, ten tijde van het opleggen van de definitieve aanslag IB/PVV 1999, niet bekend was in welk jaar de betreffende aandelen van eiseres in C Beheer B.V. waren verkregen. Dat gegeven is hem, eerst door ontvangst van het renseignement van kantoor te O, bekend geworden, en derhalve pas nadat de definitieve aanslag IB/PVV over het belastingjaar 1999 was opgelegd. Het betrof een feit waardoor de winst uit aanmerkelijk belang ten onrechte tot een te laag bedrag was vastgesteld bij de primitieve aanslag. Dit gegeven constitueert op zichzelf genomen een (nieuw) feit in de zin van artikel 16 eerste lid, eerste volzin van de AWR.

4.3. Voor de vraag of het bepaalde in de tweede volzin van genoemd artikellid aan een navordering in de weg staat, dient antwoord te worden gegeven op de vraag of het feit redelijkerwijs aan verweerder bekend had kunnen zijn. Die vraag beantwoordt de rechtbank ontkennend. Het betreft een verzorgd uitziende aangifte van een te goeder naam en faam bekend staand belastingadviesbureau. In de aangifte was aangegeven dat het aanmerkelijk belang was ontstaan in 1997 en wel omdat in dat jaar het regime voor het aanmerkelijk belang was gewijzigd. Dat laatste was juist, en daarmee was de mededeling van de gemachtigde van eiseres bepaald plausibel. In de aangifte kwamen ook geen gegevens voor die anderszins twijfel hadden behoren te wekken aan het opgegeven ‘opstapjaar’. Ook de wel door verweerder opgevraagde nadere gegevens behoefden geen twijfel te wekken of bij verweerder het vermoeden doen ontstaan dat eiseres reeds voor dat opstapjaar een aanmerkelijk belang had. Op grond van hetgeen verweerder daaromtrent heeft gesteld is voldoende aannemelijk dat hij destijds ook niet op grond van voor hem direct toegankelijke gegevens had kunnen zien wie de overige aandeelhouders van C Beheer B.V. waren. Het feit dat de inspecteur, van een ander belastingkantoor die de aangifte van de broer van eiseres behandelde, die in dit opzicht identieke gegevens had opgevoerd, op basis van diezelfde gegevens wel is overgegaan tot het vragen van nadere informatie, mist beslissende betekenis. De door gemachtigde van eiseres in beide gevallen opgegeven identieke gegevens behoefden als zodanig geen achterdocht te wekken en waren ook niet van dien aard dat na de antwoorden op de aanvankelijk gestelde vragen nadere informatie had dienen te worden ingewonnen. Daarom kan niet worden gezegd dat het achterwege laten van het vragen van informatie in het geval van eiseres kan worden aangemerkt als een ambtelijk verzuim.

4.4. Namens eiseres is vastgesteld dat haar belastingdossier niet beschikbaar was en tot op heden onvindbaar is gebleken. Daarom kon gemachtigde van eiseres en kan ook de rechtbank niet nagaan of zich daarin gegevens bevonden die duiden op wetenschap van verweerder met betrekking tot het onderwerpelijke feit of op omstandigheden die zouden kunnen nopen tot het oordeel dat verweerder toch in enigerlei opzicht nalatig is geweest, dan wel met het feit redelijkerwijze bekend had kunnen zijn.

4.5. De rechtbank wil vooropstellen dat het zoekgeraakt zijn van het dossier niet alleen niet ‘en regle’ is, maar onder omstandigheden kan leiden tot processuele compensatie of het aan verweerder doen toevallen van het nadeel van de twijfel. Namens eiseres zijn echter geen feiten of omstandigheden aangevoerd die erop duiden dat er een in aanmerking te nemen onzekerheid bestond of althans er een in aanmerking te nemen risico was dat verweerder destijds over feiten heeft beschikt die hem hadden moeten doen besluiten met de opgave van eiseres geen genoegen te nemen. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat ook het bepaalde in de tweede volzin van lid 1 van artikel 16 AWR niet aan de navorderingsaanslag in de weg staat.

4.6. Op grond van hetgeen hiervoor is overwogen, komt de rechtbank tot de slotsom dat het beroep van eiseres ongegrond zal dienen te worden verklaard.

5. Griffierechten en proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door de mrs Van Os van den Abeelen, als voorzitter, Van Amsterdam en Fase als leden, in tegenwoordigheid van drs. Hoens als griffier en uitgesproken op de dag die als dag van verzending van het afschrift hierna is vermeld.

De griffier, De voorzitter,

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.