Rechtbank Haarlem, 26-10-2007, BB8686, 06/11681

Uitspraakdatum: 26 oktober 2007

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst/P, verweerder,

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1 Aan eiseres is over het tijdvak 1 januari 2001 tot en met 31 december 2004 met dagtekening 27 oktober 2006 een naheffingsaanslag (met aanslagnummer 0000.00.000.A.00.000.0) loonbelasting/premies volksverzekeringen opgelegd, alsmede bij beschikking een verzuimboete. Bij de aanslag is afzonderlijk vermeld de bij voor bezwaar vatbare beschikking vastgestelde heffingsrente.

1.2 Verweerder heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 27 oktober 2006 de naheffingsaanslag verminderd tot een bedrag van € 37.871, de boete verminderd tot € 3.787 en het bedrag van de heffingsrente eveneens verminderd.

1.3 Eiseres heeft daartegen bij beroepschrift van 9 november 2006, ontvangen bij de rechtbank op 10 november 2006 en aangevuld bij brief van 17 januari 2007, beroep ingesteld.

1.4 Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5 Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 25 september 2007. Partijen zijn daar vertegenwoordigd door hun gemachtigden.

2. Wettelijk kader

Voor het jaar 2001 gold een vergelijkbare regeling die deels was neergelegd in artikel 12a van het Uitvoeringsbesluit loonbelasting 1965.

3. Tussen partijen vaststaande feiten

4. Geschil

Tussen partijen is in de eerste plaats in geschil of verweerder terecht loonbelasting heeft nageheven over startgeld dat is uitbetaald aan in Nederland wonende Nederlandse tennissers. In de tweede plaats is in geschil of terecht is nageheven over het gehele bedrag aan startgelden dat aan de buitenlandse tennissers is uitbetaald en of het tarief van 20% van artikel 35a LB ongecorrigeerd moet worden toegepast. Voorts heeft eiseres in beroep aangevoerd dat zij ten onrechte geen proceskostenvergoeding voor de bezwaarfase heeft ontvangen. De oplegging van een verzuimboete is niet in geschil. Voor de toelichting op de standpunten van partijen verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

5. Beoordeling van het geschil

5.1 In beroep heeft verweerder alsnog het standpunt ingenomen dat vast is komen te staan dat enige andere Nederlanders dan D de aan hen betaalde startgelden reeds in hun aangifte voor de inkomstenbelasting hebben verantwoord en dat naheffing van loonbelasting over aan die andere tennissers betaalde startgelden alsnog achterwege moet blijven. Hieruit volgt dat de naheffingsaanslag tot een te hoog bedrag is vastgesteld en in bezwaar ten onrechte ongewijzigd is gehandhaafd. De uitspraak op bezwaar kan reeds daarom niet in stand blijven. Het beroep is derhalve gegrond. Om de juiste hoogte van de naheffingsaanslag te kunnen vaststellen, dient de rechtbank de nog resterende geschilpunten te beoordelen.

5.3 Nu verweerder betwist dat het startgeld van D reeds in de heffing voor de inkomstenbelasting was betrokken, dient eiseres bewijs van deze stelling bij te brengen (vergelijk in dezelfde zin: gerechtshof Arnhem in de uitspraak van 29 januari 2007, zaaknummer 04/01547). Eiseres heeft dit nagelaten. Zij voert aan dat de omstandigheid dat zij verklaringen van de andere Nederlandse tennissers heeft bijgebracht ter ondersteuning van haar gelijkluidende stelling ten aanzien van die tennissers, voldoende moet zijn om ook haar stelling ten aanzien van D aannemelijk te achten. De rechtbank kan eiseres hierin niet volgen. De omstandigheid dat de ene tennisser door hem ontvangen startgelden in zijn aangifte voor de inkomstenbelasting heeft verantwoord, zegt niets over het aangiftegedrag van een andere tennisser. Nu ook niet anderszins aannemelijk is geworden dat het bedrag reeds in de heffing voor de inkomstenbelasting is betrokken, is het startgeld van D terecht in de naheffingsaanslag voor de loonbelasting betrokken. Anders dan eiseres nog heeft aangevoerd, was er voor verweerder dus ook geen verplichting de juistheid van de stelling van eiseres over heffing in de inkomstenbelasting met betrekking tot D nader te onderzoeken.

5.5 Omtrent deze beroepsgronden merkt de rechtbank allereerst op dat zij eiseres in elk geval niet kunnen baten voor zover het gaat om de tennissers F, G, H en K, omdat zij geen EU-onderdanen zijn en de voordelen uit het vrij verkeer van diensten binnen de Europese Unie hen als dienstverrichters en eiseres als dienstontvanger niet toekomen (vgl. de overweging 69 in het arrest Scorpio en de aldaar gegeven motivering). De naheffing van loonbelasting over de totaal aan hen betaalde startgelden en naar het wettelijk tarief is daarom in overeenstemming met de wet.

5.6 Op de dienstverrichting door de andere drie tennissers, E, I en J, is het gemeenschapsrecht wel van toepassing, omdat zij EU-onderdaan zijn en in de Europese Unie wonen. De rechtbank zal eerst het primair door eiseres opgeworpen verweer tegen de naheffing over hun startgelden bespreken. Het gaat daarbij om de vraag of bij de heffing rekening moet worden gehouden met een vermindering van de belastbare gage met beroepskosten, waaronder reis- en verblijfkosten, managementcommissie, kosten voor (medische) begeleiding en coaching en voor materiaal. Volgens eiseres moet rekening gehouden worden met een aftrek van 33% voor geschatte kosten, welk percentage verweerder als redelijk zou hebben geaccepteerd.

5.7 De rechtbank zet bij de beoordeling van het standpunt van eiseres voorop, dat ten aanzien van deze kosten niet is gesteld of gebleken dat is voldaan aan de voorwaarden die in artikel 35, derde lid, LB aan het sowieso in aanmerking kunnen nemen van (een deel van) dergelijke kosten worden gesteld. Voorts hebben de tennissers en eiseres ook geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid van het (tijdig) aanvragen van een kostenvergoedingsbeschikking als bedoeld in artikel 35, vierde lid, LB en de voor 2001 geldende vergelijkbare regeling. De wet biedt die weg om bij de inhouding van loonbelasting rekening te kunnen houden met de hier door eiseres bedoelde kosten.

5.8 Eiseres voert echter aan, zo begrijpt de rechtbank haar standpunt, dat uit de aangehaalde arresten van het Hof volgt dat het eisen van een kostenvergoedingsbeschikking, c.q. het vragen van goedkeuring van de belastingautoriteiten vooraf voor kostenaftrek, zich niet verdraagt met het vrij dienstenverkeer en dat de kosten ook zonder zo’n beschikking in aanmerking moeten kunnen worden genomen omdat voldoende moet zijn dat de dienstverrichter, i.c. de tennisser, de dienstontvanger, i.c. eiseres, op de hoogte stelt van de direct aan de dienstverlening gerelateerde kosten.

5.9 Hieromtrent merkt de rechtbank allereerst op dat eiseres slechts werkt met een schatting van de kosten en dat zij niet heeft gesteld en dat ook anderszins niet is gebleken dat de tennissers jegens haar de werkelijk gemaakte kosten aannemelijk hebben gemaakt. Anders dan eiseres nog heeft aangevoerd, heeft verweerder de omvang van de kosten tot het door eiseres bedoelde bedrag niet erkend. Aan de voorwaarden voor toepassing van de rechtsregel die eiseres aan de uitspraken van het Hof ontleent, heeft zij dan ook niet voldaan.

5.10 Maar wat daar ook van zij, indien veronderstellenderwijs ervan wordt uitgegaan dat met een percentage van 33 van de startgelden de kosten voor deelname door de tennisser reëel zouden worden benaderd, ziet de rechtbank nog geen grond om verweerder op basis van de regels van vrij dienstenverkeer en de door het Hof daaraan gegeven uitleg gehouden te achten het bedrag van de door eiseres gestelde kosten bij de naheffing buiten beschouwing te laten. De rechtbank merkt hiertoe allereerst op dat de situatie in de onderhavige zaak zich onderscheidt van de situatie in de zaak Gerritse, omdat in die zaak vast stond dat Gerritse als buitenlandse dienstverrichter geen mogelijkheid had om bij belastingheffing rekening te laten houden met een aftrek voor beroepskosten, zulks noch bij de bronheffing, noch achteraf, terwijl ingezetenen werden belast naar hun zuivere inkomsten na aftrek van beroepskosten. In het buitenland wonende tennissers hebben onder de Nederlandse loonbelastingregelingen wel de mogelijkheid tot het in aanmerking doen nemen van de beroepskosten, zowel door middel van het aanvragen van een kostenvergoedingsbeschikking of (voor een deel van de hier aan de orde zijnde kosten) door het overeenkomen van vergoedingen als bedoeld in artikel 35, derde lid, LB, als door achteraf aangifte te doen voor de inkomstenbelasting over de gage en daarbij de beroepskosten te betrekken. Voor zover eiseres bedoelt te betogen dat de buitenlandse tennissers ten onrechte geen recht op kostenaftrek zouden hebben c.q. geen mogelijkheid zouden hebben om die kostenaftrek te realiseren, mist dat standpunt dus feitelijke grondslag. Hun mogelijkheden zijn bovendien gelijk aan de mogelijkheden die ingezeten dienstverrichters hebben, omdat ook zij op basis van een kostenvergoedingsbeschikking, het overeenkomen van kostenvergoedingen als bedoeld in het derde lid van artikel 35 LB dan wel door middel van aangifte achteraf, de beroepskosten in aanmerking kunnen nemen. Het standpunt van eiseres, met verwijzing naar het arrest in de zaak Gerritse, dat een bronheffing naar een vast tarief slechts is toegestaan als een dergelijke bronheffing in concreto niet hoger is dan de later verschuldigde inkomstenbelasting, kan haar gelet op het voorgaande evenmin baten.

5.11 Ook het beroep van eiseres op het arrest in de zaak Scorpio kan haar niet baten. Eiseres verwijst naar het antwoord van het Hof op de derde vraag, sub a, inhoudende dat de toenmalige artikelen 59 en 60 EEG-Verdrag (thans 49 en 50 EG-Verdrag) aldus moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale regeling die uitsluit dat de dienstontvanger, zijnde de schuldenaar van de aan een niet-ingezeten dienstverrichter betaalde vergoeding, de beroepskosten die deze dienstverrichter hem heeft gemeld en die rechtstreeks verband houden met zijn activiteiten in de lidstaat waar de dienst is verricht, slechts wordt belast op de netto-inkomsten, dat wil zeggen op de ontvangen inkomsten na aftrek van de beroepskosten. In de Nederlandse regeling bestaat die mogelijkheid immers ook bij de inhouding aan de bron juist door het vragen van een kostenbeschikking of (deels) door het overeenkomen van de vergoedingen als bedoeld in en op de wijze als neergelegd in artikel 35, derde lid, LB.

5.13 De rechtbank komt tot de conclusie dat verweerder ter zake van betalingen aan de buitenlandse tennissers loonbelasting mocht naheffen zoals hij heeft gedaan.

6. Proceskosten

Aangezien het beroep gegrond zal worden verklaard, is er ook aan¬lei¬ding voor een proceskostenveroordeling in beroep. De proceskosten zal de rechtbank voor de bezwaar- en beroepsfase tezamen op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vaststellen op € 966 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting, beide met een waarde per punt van € 161, en 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, beide met een waarde per punt van € 322,- en een wegingsfactor 1). Het griffierecht moet verweerder ook vergoeden.

7. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 26 oktober 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. R.H.M. Bruin, voorzitter, mr. J.L. Bruinsma en mr. A.A. Fase, rechters, in tegenwoordigheid van mr. E.J.E.M. Anderluh - Vanherck, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.