Rechtbank Haarlem, 20-11-2007, BC0830, 06/9423

Uitspraakdatum: 20 november 2007

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X BV, gevestigd te Y, eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft aan eiseres over het tijdvak 2000 tot en met 2002 een naheffingsaanslag loonbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: LB/PVV) met dagtekening 31 augustus 2005 opgelegd ten bedrage van € 7.924.

1.2. Eiseres heeft tegen de naheffingsaanslag een bezwaarschrift ingediend op 22 september 2005.

1.3. Verweerder heeft op 25 augustus 2006 uitspraak op het bezwaarschrift gedaan en daarbij het bezwaar ongegrond verklaard.

1.4. Eiseres heeft daartegen op 11 september 2006 beroep bij de rechtbank ingesteld. Bij brief van 9 november 2006 heeft eiseres de gronden van het beroep aangevuld.

1.5. Verweerder heeft op de comparitiezitting van 23 mei 2007 een verweerschrift en de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd.

1.6. Eiseres heeft op 26 oktober 2007 een pleitnota en nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

1.7. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 6 november 2007 te Haarlem. Namens eiseres is verschenen A. Namens verweerder zijn verschenen mr. B en C.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Eiseres heeft in het tijdvak waarop de naheffingsaanslag betrekking heeft een accountancy- en belastingadviespraktijk gevoerd onder de naam Kantoor A B.V. In dat tijdvak hebben in totaal vier werknemers tot eiseres in dienstbetrekking gestaan. Het betrof de directeur en enig aandeelhouder A, D, E van 1 januari 2000 tot 1 juli 2001 en F vanaf 1 juli 2001 tot en met 31 december 2002.

2.2. Eiseres heeft in de periode 2000 tot en met 2002 de afdrachtvermindering lage lonen geclaimd van respectievelijk € 5.554, € 1.159 en € 1.211.

2.3. Verweerder heeft de afdrachtvermindering lage lonen, naar aanleiding van een onderzoek op dit punt, niet geaccepteerd en ter zake een naheffingsaanslag opgelegd.

2.4. De aandelen van eiseres zijn op 20 november 2003 overgedragen aan G Ltd., die de aandelen op 8 juni 2004 weer heeft vervreemd. De naam is daarna gewijzigd in X BV.

3. Geschil

3.1. In geschil is het antwoord op de vraag of eiseres recht heeft op de afdrachtvermindering lage lonen en een proceskostenvergoeding.

3.2. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar, vernietiging van de naheffingsaanslag en veroordeling van verweerder in de in bezwaar en beroep door eiseres gemaakte proceskosten.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

4.1.1. Ten aanzien van de bepalingen op grond van de Wet vermindering afdracht loonbelasting en premie voor de volksverzekeringen (hierna: WVA) is in het kort het volgende van belang. Op grond van de WVA kunnen inhoudingsplichtigen in aanmerking komen voor een vermindering van de in een tijdvak af te dragen loonheffing. Eén van die verminderingen is de afdrachtvermindering lage lonen (tot en met 2005), die is gebaseerd op artikel 3 WVA. De afdrachtvermindering lage lonen is van toepassing met betrekking tot de werknemer wiens loon in het desbetreffende loontijdvak niet meer bedraagt dan diens toetsloon voor dat tijdvak. Het toetsloon is in de wettelijke bepalingen opgenomen. Indien het loon van de werknemer het toetsloon overschrijdt, heeft de inhoudingsplichtige voor die werknemer geen recht meer op de afdrachtvermindering lage lonen. Bij de vaststelling van de afdrachtvermindering lage lonen moet rekening gehouden worden met de arbeidsduur van de werknemer. Deze is zowel van belang bij de vaststelling van het toetsloon als ook bij de vaststelling van de hoogte van de afdrachtvermindering lage lonen.

4.4. Eiseres stelt voorts dat de naheffingsaanslag geheel moet worden vernietigd nu verweerder in strijd heeft gehandeld met het vertrouwensbeginsel. Verweerder heeft namelijk in een eerder stadium een vergelijking gemaakt tussen de totale afdracht LB/PVV en de totale op de verzamelloonstaat opgenomen inhoudingen LB/PVV. Die vergelijking heeft uiteindelijk niet geleid tot een na te heffen of terug te betalen bedrag aan LB/PVV. Daarmee heeft verweerder een weloverwogen standpunt ingenomen dat een latere naheffing van de afdrachtvermindering lage lonen verhindert, aldus eiseres. De rechtbank kan eiseres niet volgen in haar standpunt. De controle die verweerder heeft ingesteld ter zake van de verzamelloonstaat is slechts een administratieve controle op een mogelijk verschil tussen het totaal van de op aangifte afgedragen LB/PVV (vanuit een jaaroverzicht) en het totaal van de op de loonbelastingkaarten vermelde inhoudingen (vanuit de verzamelloonstaat). Deze controle is niet gericht op de afdrachtverminderingen, en leent zich daar ook niet voor. Op het jaaroverzicht zijn slechts totaalbedragen van per tijdvak in aanmerking genomen afdrachtvermindering lage lonen opgenomen en aan de hand daarvan, of andere door eiseres ten aanzien van deze controle overgelegde stukken, kan niet worden getoetst of, en zo ja tot welke bedragen per werknemer recht bestaat op toepassing van afdrachtvermindering lage lonen.

4.5. Eiseres stelt zich voorts op het standpunt dat sprake is van in rechte te honoreren door verweerder gewekt vertrouwen dat het opleggen van de naheffingsaanslag verhindert, aangezien in het kader van de overdracht van aandelen van eiseres aan de G Ltd. in 2003 aan verweerder vragen zijn gesteld over openstaande schulden en/of teruggaven met betrekking tot eiseres. Daartoe verwijst eiseres naar een brief van 4 november 2003 van de G Ltd. gericht aan verweerder en het schriftelijke antwoord daarop van verweerder gedagtekend 22 december 2003. De rechtbank constateert dat in de brief van 22 december 2003 de vraag ten aanzien van openstaande schulden en/of teruggaven niet is beantwoord, maar dat slechts de (ook) gevraagde aangifte vennootschapsbelasting over 2002 in kopie is verstrekt. De rechtbank is van oordeel dat daarmee door verweerder geen bewust standpunt is ingenomen ten aanzien van toekomstige schulden van eiseres dat naheffing verhindert.

4.6. Eiseres heeft gesteld, hetgeen door verweerder is weersproken, dat de afdrachtvermindering lage lonen is berekend met door verweerder goedgekeurde software. Nog daargelaten wat de gevolgen van een dergelijke goedkeuring zouden zijn, acht de rechtbank eiseres er niet in geslaagd aannemelijk te maken dat verweerder deze goedkeuring heeft verleend.

4.7. Tot slot stelt eiseres dat de naheffingsaanslag niet in stand kan blijven op grond van strijd met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Deze stelling wordt verworpen nu geen feiten of omstandigheden zijn gesteld of aannemelijk geworden die kunnen leiden tot het oordeel dat sprake is van schending van enig algemeen beginsel van behoorlijk bestuur.

4.8. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 20 november 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. T.A. de Hek, voorzitter, mr. R.G. Kemmers en mr. E. Jochem, rechters, in tegenwoordigheid van drs. N. Hoens, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.