Rechtbank Haarlem, 13-12-2007, BC3840, 07/183

Uitspraakdatum: 13 december 2007

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X te Z, eiseres

en

de inspecteur van de Belastingdienst P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft met dagtekening 14 september 2005 aan eiser voor het jaar 2003 een aanslag opgelegd in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 177.800. Bij beschikking van 14 september 2005 heeft verweerder een vergrijpboete opgelegd van 100%.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft verweerder bij uitspraak op bezwaar van 7 november 2006 de aanslag verminderd tot een naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 168.161 en de aanslag, alsmede de 100% vergrijpboete, voor het overige gehandhaafd.

1.3. Tegen deze uitspraak is op 18 december 2006 door eiser een beroepschrift ingediend bij verweerder. Dit beroepschrift is na doorzending op 28 december 2006 door de rechtbank ontvangen.

1.4. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 8 november 2007 te Haarlem. Eiser is verschenen, alsmede zijn gemachtigde A. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen door B, bijgestaan door C. Namens eiser is ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan zijn overgelegd aan de rechtbank en aan de wederpartij. Ter zitting heeft verweerder een herziene kasopstelling overgelegd. De rechtbank rekent de overgelegde stukken tot de stukken van het geding.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast:

2.2. Eiser is in 2003 gehuwd met D en heeft voor het onderhavige jaar aangifte gedaan voor de inkomstenbelasting/premies volksverzekeringen van een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 27.800. Eiser heeft geen belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang of uit sparen en beleggen aangegeven.

2.3. In een door verweerder overgelegde kopie van een uittreksel uit het handelsregister van de Kamer van Koophandel te Amsterdam welke dateert van 13 oktober 2006 is, voor zover van belang, het volgende vermeld:

De onderneming wordt gedreven voor rekening van:

2.4. Eiser is op 19 april 2004 aangehouden op verdenking van overtreding van de Opiumwet. Bij arrest van 19 december 2005 van het Gerechtshof te Amsterdam is eiser in hoger beroep vrijgesproken.

2.5. In het kader van de strafrechtprocedure tegen eiser, is een proces-verbaal met datum 25 november 2004 opgemaakt van een strafrechtelijk financieel onderzoek (hierna: SFO) naar de inkomsten en uitgaven van eiser in het jaar 2003. Uit dit proces-verbaal blijkt dat eiser onder meer het navolgende tegenover de politie heeft verklaard (pagina 6, onder 2.1.1.):

2.6. Op pagina 23 van het proces-verbaal van het SFO is, voor zover van belang, vermeld:

2.7. In een brief van 25 augustus 2005 heeft verweerder aan eiser aangekondigd dat het in de aangifte 2003 berekende belastbaar inkomen uit werk en woning wordt verhoogd met € 150.000 zodat het belastbaar inkomen uit werk en woning van eiser door verweerder wordt gesteld op € 177.800. In deze brief is tevens vermeld dat een boete van 100% zal worden opgelegd. In deze brief is opgenomen dat verweerder op 14 juli 2005 aan eiser een brief heeft gezonden waarin verweerder zijn voornemen om van de aangifte af te wijken kenbaar heeft gemaakt. Als bijlage bij de brief van 25 augustus 2005 is een door verweerder opgemaakte berekening van de uitgaven en inkomsten van eiser opgenomen.

2.9. In het verslag van een deelonderzoek vermogensvergelijking van verweerder met datum 12 juli 2006 is een ‘beoordeling van het netto privé volgens de privé kasopstelling’ over de periode 1 januari 2003 tot en met 31 december 2003 opgenomen.

2.10. In een motivering van de uitspraak op bezwaar van 19 oktober 2006 schrijft verweerder dat de controlerend ambtenaar op goede gronden tot de slotsom is gekomen dat de negatieve kas € 140.361 beloopt. Derhalve dient de correctie € 140.361 te bedragen. In de uitspraak op bezwaar wordt dientengevolge de aanslag verminderd tot een naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 168.161 (€ 27.800 + € 140.361).

3. Geschil en standpunten van partijen

Tussen partijen is in geschil het antwoord op de vraag of verweerder bij het opleggen van de onderhavige aanslag terecht en tot het juiste bedrag van de aangifte is afgeweken. Voorts is in geschil of terecht een vergrijpboete is opgelegd en of de vergrijpboete in redelijke verhouding staat tot de te bestraffen gedragingen..

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de stukken van het geding en naar het proces-verbaal van de zitting.

Verweerder heeft ter zitting naar voren gebracht dat in de herziene privé kasopstelling de verkoop van een Mercedes voor een bedrag van € 58.000 per 30 oktober 2003 is opgenomen. Verder bedraagt de waarborgsom s-weg € 1.815,12 (in plaats van € 1.845,12) en had dit bedrag niet onder de inkomsten, maar onder de uitgaven moeten worden opgenomen. Het saldo van deze privé kasopstelling bedraagt dan, aldus verweerder, negatief € 143.992,22.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. Voor eiser betekent hetgeen hiervoor in 4.1. is vermeld dat moet worden beoordeeld of hij de vereiste aangifte heeft gedaan als bedoeld in artikel 8 AWR.

4.3. De rechtbank stelt voorop dat eiser verweerders stelling niet heeft weersproken dat uit de bankafschriften per 1 januari 2003 en 31 december 2003 volgt dat hij niet beschikte over vermogen en dat de inkomsten die per bank zijn ontvangen geheel zijn besteed aan betalingen per bank van onder andere hypotheekbetalingen, huur, verzekeringen, betaling van rekeningen voor de verbouwing, creditcard uitgaven en opnames in contanten.

4.4. Verweerder heeft ter zitting een herziene kasopstelling overgelegd Hieruit volgt volgens verweerder dat eiser in totaal € 143.992 in contanten heeft uitgegeven. Eiser heeft gesteld dat hij in 2003 grote uitgaven heeft gedaan in verband met zijn verbouwing. Over de omvang van de uitgaven voor levensonderhoud verschillen partijen niet van mening en ten aanzien van de overige uitgaven heeft eiser niet aannemelijk gemaakt dat deze voor een te hoog bedrag in de kasopstelling zijn vermeld. De rechtbank gaat er daarom vanuit dat deze uitgaven daadwerkelijk door eiser zijn gedaan. Verweerder stelt dat het onduidelijk is waar de financiële middelen van afkomstig zijn waarmee eiser deze uitgaven heeft betaald. Verweerder heeft er in dit verband op gewezen dat eiser heeft verklaard dat hij op 1 januari 2003 en 31 december 2003 naast de met een hypotheek belaste eigen woning en zijn bankrekening geen privé vermogen had.

4.5. Eiser heeft hiertegen aangevoerd dat hij een Mercedes in 2002 heeft gekocht in Duitsland van een handelaar en dat hij dit ook in zijn brief van 14 oktober 2005 aan [medewerker] van de belastingdienst heeft meegedeeld. De opbrengst van de verkoop van de Mercedes in oktober 2003 heeft eiser gebruikt om zijn verbouwingskosten te betalen, welke verbouwing volgens de verklaring van eiser ter zitting reeds in 2001 is aangevangen. In de brief van 6 oktober 2006 aan de belastingdienst heeft de gemachtigde namens eiser echter eerdere verklaringen herroepen en meegedeeld dat eiser voor het aankopen van deze auto in februari 2003 beschikte over gespaarde en geleende contanten. Dit zou betekenen dat eiser op 1 januari 2003 de beschikking had over (tenminste) een bedrag van € 58.000 in contanten en dat de auto pas in februari 2003 is aangekocht. In de pleitnota, die is overgelegd ter zitting, is opnieuw vermeld dat het privé vermogen van eiser zich in 2003 beperkte tot een met hypotheek belast woonhuis en een bankrekening. Eiser heeft, aldus zijn verklaring ter zitting, geen factuur van de aankoop van de Mercedes en heeft daarom niet aannemelijk gemaakt dat de auto in 2002 is gekocht. Gelet op de tegenstrijdige verklaringen van eiser over de omvang van zijn vermogen op 1 januari 2003 volgt de rechtbank verweerder in zijn stelling dat eiser op 1 januari 2003 niet beschikte over vermogen waaruit de uitgaven in 2003 kunnen zijn betaald.

4.6. Aan de onder 4.4 en 4.5. beschreven feiten en omstandigheden ontleent de rechtbank het vermoeden dat eiser in 2003 door hem in zijn aangifte verzwegen inkomsten heeft genoten. Nu eiser slechts een bedrag van € 27.800 heeft aangegeven, waaruit hij de door hem in 2003 gedane contante uitgaven niet kan hebben betaald, heeft eiser niet de vereiste aangifte gedaan als bedoeld in artikel 8 AWR. Het gevolg hiervan is dat, overeenkomstig artikel 27e AWR, het beroep van eiser ongegrond wordt verklaard, tenzij is gebleken dat en in hoeverre de uitspraak op bezwaar onjuist is. Dit betekent dat op eiser de last rust om te bewijzen dat de door verweerder toegepaste correctie van € 140.361 onjuist is.

4.7. Eiser heeft aangevoerd dat hij contant geld heeft geleend van zijn broer E. Tot de stukken van het geding behoort een kopie van twee schriftelijk stukken beide met datum 29 november 2005 waarin E verklaart aan eiser in 2003 bedragen te hebben geleend van € 17.250 en € 9.250 respectievelijk € 20.000. Eiser heeft daarbij aangegeven dat het binnen zijn cultuur heel gebruikelijk is om binnen de familie geld te lenen. De rechtbank is echter van oordeel dat aan deze verklaringen geen geloof kan worden gehecht nu deze circa twee jaar later zijn opgemaakt. Ook overigens heeft eiser niet aannemelijk gemaakt dat deze bedragen daadwerkelijk zijn geleend.

4.8. Volgens eiser heeft verweerder ten onrechte geen rekening gehouden met de betalingen die hij heeft ontvangen voor de onderverhuur van het pand s-weg 13 te Amsterdam en die volgens eiser in 2003 € 18.000 bedroegen. Eiser heeft ter ondersteuning van deze stelling een huurovereenkomst overgelegd die is getekend in 2006. In artikel 1 is bepaald dat deze huurovereenkomst is aangegaan voor de tijd van vijf jaren ingaande op 1 december 2005. De enkele bewering van eiser, dat hij reeds in 2003 deze onderverhuur mondeling heeft geregeld is naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende met nader bewijs ondersteund. Dat eiser deze inkomsten reeds in 2003 heeft genoten is niet aannemelijk gemaakt.

4.9. Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat eiser niet heeft aangetoond dat de door verweerder toegepaste correctie van het aangegeven belastbare inkomen uit werk en woning te hoog is. Aangezien verweerder de omvang van de correctie heeft gebaseerd op de door eiser gedane uitgaven in 2003 en daarbij de verkoop van de Mercedes in oktober 2003 in aanmerking heeft genomen terwijl van deze verkoop geen schriftelijke bescheiden zijn overgelegd, is de rechtbank van oordeel dat de correctie is gebaseerd op een redelijke schatting.

4.12. De boete is omstreeks 14 juli 2005 aan eiser kenbaar gemaakt en bij het doen van deze uitspraak is derhalve de redelijke termijn voor de beoordeling van de opgelegde boete van twee jaar verstreken. Nu niet is gebleken dat het verstrijken van deze termijn aan eiser is te wijten, ziet de rechtbank hierin aanleiding om de boete verder te matigen tot een boete van 45%.

4.13 Uit het voorgaande volgt dat het beroep zover dit betrekking heeft op de boete, gegrond is.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 13 december 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. A.P.M. van Rijn, voorzitter, mr. M.J. Leijdekker en mr. J.M. van Kempen, rechters, in tegenwoordigheid van mr. O.C.H.C. Pilet, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.