Rechtbank Haarlem, 28-11-2007, BC4296, 07/3391

Uitspraakdatum: 28 november 2007

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, wonende te Z, eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft aan eiseres voor het jaar 2004 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 15.747.

1.2. Tegen deze aanslag heeft eiseres bezwaar gemaakt.

1.3. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar de aanslag verminderd met bedrag van € 492 in verband met toekenning persoonsgebonden aftrek van buitengewone uitgaven wegens ziekte.

1.4. Eiseres heeft daartegen beroep ingesteld.

1.5. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

1.6. Eiseres heeft schriftelijk gerepliceerd.

1.7. Verweerder heeft gedupliceerd.

2. Feiten

2.1. Aan eiseres is voor het jaar 2004 een ambtshalve aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van € 15.747. Bij de berekening van de verschuldigde belasting is de algemene heffingskorting toegepast en is de eerder verleende voorlopige teruggave van € 2.038 verrekend.

2.2. De gemachtigde van eiseres heeft met dagtekening 15 januari 2007 een bezwaarschrift ingediend, voor zover hier van belang inhoudende:

“(…) Bij de berekening van het te betalen bedrag ad € 2.344 is het verzamelinkomen van eiseres verondersteld op € 15.747, evenwel heeft eiseres recht op een aftrek voor ziektekosten en buitengewone uitgaven ad € 1.039, bestaande uit het werkgevers- respectievelijk werknemersdeel premie ziekenfonds en nominale ziekenfondspremie. De berekening zou dan als volgt gewijzigd worden (zie ingediende aangifte 2004):

(…) “

Verweerder heeft in de bestreden uitspraak de geclaimde aftrek ad € 1.039 (alsnog) toegekend en de aanslag verminderd tot een terug te ontvangen bedrag van € 492.

2.3. In het beroepschrift heeft de gemachtigde van eiseres een beroep gedaan op de kinderkorting, de aanvullende kinderkorting en de alleenstaande-ouderkorting. In de visie van de gemachtigde is dit beroep gedaan in het bezwaarschrift.

2.4. In het verweerschrift heeft verweerder wél de kinderkorting en de aanvullende kinderkorting verleend, maar heeft hij toepassing van de alleenstaande-ouderkorting geweigerd.

3. Geschil

3.1. In geschil is of eiseres recht heeft op toepassing van de alleenstaande-ouderkorting. Voorts is in geschil of eiseres recht heeft op vergoeding van de kosten voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand in de beroepsprocedure.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Verweerder heeft in zijn verweerschrift het standpunt ingenomen dat eiseres (alsnog) recht heeft op toepassing van de kinderkorting en de aanvullende kinderkorting. De rechtbank zal dienovereenkomstig beslissen.

4.2. Eiseres meent tevens recht te hebben op toepassing van de alleenstaande-ouderkorting. Op eiseres rust de last te bewijzen dat aan de voorwaarden voor toekenning van deze heffingskorting is voldaan. Verweerder heeft gemotiveerd en onder overlegging van een uittreksel uit de basisadministratie persoonsgegevens, gesteld dat eiseres in het onderhavige jaar, behalve met haar zoon E, een gezamenlijke huishouding heeft gevoerd met het familielid F, die in het onderhavige jaar ouder was dan 27 jaar. De rechtbank volgt verweerder in deze stelling, nu eiseres het tegendeel niet, althans onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt.

4.4. Het onder 4.2. en 4.3. overwogene brengt mee dat eiseres geen recht heeft op toepassing van de alleenstaande-ouderkorting.

4.5. Ten aanzien van de stelling van verweerder dat eiseres geen recht heeft op vergoeding van de kosten voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand in de beroepsprocedure, overweegt de rechtbank als volgt. Verweerder heeft daartoe aangevoerd dat de bijzondere heffingskortingen pas in het beroepschrift door de gemachtigde van eiseres aan de orde zijn gesteld, zodat het beroep enkel door het handelen van de gemachtigde is opgeroepen. De rechtbank volgt deze stelling van verweerder. Hetgeen de gemachtigde van eiseres hiertegen heeft ingebracht, is niet of onvoldoende aannemelijk gemaakt. In het bezwaarschrift van eiseres wordt slechts melding gemaakt van alsnog in aanmerking te nemen ziektekosten en buitengewone uitgaven ad € 1.039, afgesloten met een berekening van het in de visie van de gemachtigde van eiseres terug te ontvangen bedrag. Van verweerder kan niet worden gevergd dat hij bij het doen van uitspraak op bezwaar aan de hand van de berekening van de geclaimde teruggave gaat puzzelen of eventueel een beroep is gedaan op toepassing van bijzondere heffingskortingen. De gemachtigde heeft zijn (blote) stelling dat gelijktijdig met het indienen van het bezwaarschrift een aangiftebiljet met daarin vermeld de geclaimde bijzondere heffingskortingen aan verweerder is toegezonden, op geen enkele wijze aannemelijk gemaakt.

4.6. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond verklaard te worden.

5. Proceskosten

De rechtbank acht geen termen aanwezig voor een veroordeling van verweerder in de proceskosten.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 28 november 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. Chr.Th.P.M. Zandhuis, rechter, in tegenwoordigheid van E. Hoekman, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.