Rechtbank Haarlem, 12-11-2007, ECLI:NL:RBHAA:2007:2766 BH9338, 07/2949

Uitspraakdatum: 12 november 2007

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, wonende te Y, eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te P, verweerder.

3. Feiten

Op basis van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast.

3.1 Eiser, geboren 22 augustus 1942, ontving in 2002 een uitkering van het UWV/GAK van bruto € 30.487.

3.2 Eiser heeft op 24 maart 2003 over het jaar 2002 aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen gedaan. Verweerder heeft de aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen 2002 geautomatiseerd, zonder onderzoek en geheel conform de ingediende aangifte, met dagtekening 21 augustus 2003 vastgesteld.

3.4 Eiser heeft op 5 juli 2002 door middel van een van C afkomstig standaardformulier aan C verzocht de afkoopsom naar zijn rekening bij D over te maken.

3.5. Op 5 augustus 2002 heeft C een brief naar eiser verstuurd. In deze brief vermeldt C ondermeer dat het vrijgekomen kapitaal van € 12.577,60 op het rekeningnummer van eiser is overgemaakt. In deze brief vermeldt C ook het volgende “Voor de goede orde maken wij er u nog op attent, dat wij de belastingdienst over deze uitkering hebben ingelicht”.

3.6 C heeft aan eiser geen jaaropgave over 2002 verstrekt.

4. Geschil

De in de navorderingsaanslag begrepen vergrijpboete ten bedrage van € 2.641 is in geschil.

5. Gronden

5.1 Van kwade trouw is sprake indien eiser opzettelijk onjuiste aangifte deed of zich willens en wetens blootstelde aan de aanmerkelijke kans een onjuiste aangifte te doen, als gevolg waarvan de aanslag IB/PVV 2002 te laag is vastgesteld. Onder het begrip opzet valt ook te begrijpen het welbewust aanvaarden van de geenszins als denkbeeldig te verwaarlozen kans dat te weinig belasting wordt geheven.

5.2 Uit het vermelde onder 3.4 leidt de rechtbank af dat, voorafgaande aan het overmaken van de afkoopsom van C aan eiser, eiser kontakt heeft gehad met C. Eiser heeft weliswaar ontkend dat hij de hiervoor onder 3.5 vermelde brief van C heeft ontvangen maar verweerder heeft, niet dan wel onvoldoende weersproken, gesteld dat C bij kontakten, zowel schriftelijk als mondeling, over tot expiratie komende kapitaalverzekeringen met lijfrenteclausule verzekerden altijd wijst op de fiscale gevolgen indien verzekerde het lijfrentekapitaal ineens laat uitkeren. Daarbij komt dat het onder de nemers van dergelijke verzekeringen van algemene bekendheid is dat uitkeringen, al dan niet in termijnen, uit lijfrenteverzekeringen waarvoor in het verleden premieaftrek is genoten, tot het inkomen behoren. Voorts wijst de toelichting bij de aangifte op dit onderdeel op het belastbare karakter van de, in verhouding tot het inkomen van eiser hoge, afkoopsom. Hieruit leidt de rechtbank af dat eiser wel degelijk een verwijt kan worden gemaakt van het doen van onjuiste aangifte. Gelet op de omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat eiser bewust het risico heeft aanvaard dat te weinig belasting zou worden geheven.

5.3 Met betrekking tot het beroep van eiser op zowel het gelijkheidsbeginsel als het vertrouwensbeginsel in verband met het feit dat in de navorderingsaanslag 2002 wel een boete van 50% is begrepen terwijl in de aanslag over 2004 geen boete is begrepen, is de rechtbank van oordeel dat zowel het beroep op het gelijkheidsbeginsel als het beroep op het vertrouwensbeginsel faalt. Verweerder heeft namelijk onweersproken gesteld dat met betrekking tot de hoogte van de in de navorderingsaanslagen te begrijpen boete sprake is van landelijk beleid dat consequent wordt toegepast. Het verschil in behandeling tussen de jaren 2002 en 2004 is gegrond op het feit dat over 2002 een navorderingsaanslag is opgelegd terwijl met betrekking tot 2004 verweerder kon volstaan met het opleggen van een primitieve aanslag op basis van de gecorrigeerde aangifte. Er is derhalve geen sprake van gelijke gevallen.

Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenvergoeding.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van het proces-verbaal in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.