Rechtbank Haarlem, 09-06-2008, ECLI:NL:RBHAA:2008:1135, AWB-06_5214

Ter zitting heeft eiser zijn beroepen met nummers 06/6187 (WAZ 2000), 06/6188 (ZFW 2000), 06/8189 (WAZ 2001) en 06/8190 (ZFW 2001) ingetrokken onder de toezegging van verweerder dat de in die zaken betrokken navorderingsaanslagen en boetes ambtshalve zullen worden afgedaan in overeenstemming met hetgeen in deze zaak wordt overwogen en beslist. In dit verband heeft verweerder voorts toegezegd dat per 1 juli 2000 aan eiser de helft van de bijtelling wordt toegerekend.

Ingevolge artikel 42, tweede en vijfde lid, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet) worden bij het bepalen van winst uit onderneming de aan het houden van een personenauto verbonden kosten geacht tot een bedrag van ten minste twintig procent van de catalogusprijs - met inbegrip van de omzetbelasting en vermeerderd met de belasting van personenauto's en motorrijwielen - van de auto niet te zijn gemaakt ten behoeve van de onderneming, tenzij blijkt dat de auto op jaarbasis voor minder dan 1000 kilometer voor privé-doeleinden wordt gebruikt.

Gelet op de tekst van de Wet rust op eiser de last om overtuigend aan te tonen dat de auto voor minder dan 1000 kilometer voor privé-doeleinden is gebruikt. Eiser is vrij in de wijze waarop hij dit bewijs levert. Op verweerder rust de last om zijn stelling dat in de auto een kilometertelleronderbreker (hierna: kto) is ingebouwd aannemelijk te maken.

Aan de door verweerder in dit verband in geding gebrachte stukken ontleent de rechtbank het sterke vermoeden dat in de taxi van eiser een kto was ingebouwd. Hierbij neemt de rechtbank onder meer in aanmerking de opname van de term ‘div’ in de afsprakenagenda bij de naam van het taxibedrijf van eiser en de processen-verbaal zoals opgenomen in bijlage 17 bij het verweerschrift. De rechtbank leidt hieruit af dat het tot de gebruikelijke werkzaamheden van [D] behoorde om naast taxameters ook kto's in taxi’s in te bouwen. Aannemelijk is geworden op grond van deze stukken dat het in verband met inbouw van een kilometerteller gebruikelijk was om in de agenda de aanduiding ‘diversen’ op te nemen. De door eiser niet afdoende verklaarde verschillen tussen de op basis van de taxameter bijgehouden kilometeradministratie en de door de garage genoteerde kilometerstanden versterken voorgenoemd vermoeden van de rechtbank.

Eiser stelt dat de vermelding van de term ‘diversen’ in de agenda van [D] in dit geval geen betrekking had op de inbouw van een kto, maar op divers materiaal, zoals de op de factuur vermelde antennevoet en antenneplug. De rechtbank verwerpt deze stelling en is van oordeel dat het veeleer voor de hand ligt dat de overige posten op de factuur betrekking hebben op zaken die verband houden met de inbouw van de mobilofoon en taxameter. De post op de factuur ‘div. klein materiaal’ lijkt een sluitpost te zijn. De rechtbank acht niet aannemelijk dat een dergelijke sluitpost dan wel benodigdheden voor of accessoires bij de inbouw van een mobilofoon en/of taxameter in de afsprakenagenda van [D] apart genoteerd werden met de algemene vermelding ‘div’.

Het voorliggende bewijs en de verklaringen van eiser en anderen afgewogen is het aan de stukken te ontlenen sterke vermoeden dat in de auto van eiser een kto was ingebouwd onvoldoende gemotiveerd weersproken. De rechtbank acht dan ook aannemelijk dat in de auto een kto was ingebouwd. De rechtbank acht evenzeer aannemelijk dat de kto ook is gebruikt. Onder deze omstandigheden dient bij de beoordeling van de door eiser overgelegde rittenadministratie rekening te worden gehouden met de inbouw en het gebruik van een kto. Dientengevolge is de aan de kilometerteller te ontlenen stand niet betrouwbaar en kunnen aan de registratie door en de diverse tussenstanden van de kilometerteller geen waarde worden gehecht. Eiser heeft dan ook met de door hem bijgehouden administratie of anderszins niet overtuigend aangetoond dat de auto op jaarbasis voor minder dan 1000 kilometer voor privédoeleinden is gebruikt.

Eiser beroept zich voorts op het gelijkheidsbeginsel en stelt dat het onjuist invullen van rittenkaarten in vergelijkbare gevallen voor verweerder geen reden is geweest tot het opleggen van een naheffings- of navorderingsaanslag. Ter onderbouwing van zijn standpunt verwijst hij naar door de Belastingdienst opgestelde controlerapporten van andere taxi-ondernemers. De inspecteur heeft gesteld dat de situatie van eiser zich van de gevallen waarin geen navordering of naheffing heeft plaatsgevonden onderscheidt, doordat in het geval van eiser een kto in de auto was ingebouwd. Naar het oordeel van de rechtbank lag het op de weg van eiser om tegenover het door de inspecteur gevoerde verweer, een begin van bewijs te leveren dat in de door hem genoemde gevallen sprake was van een ondernemer die in zijn taxi een kto had laten inbouwen. In dit bewijs is eiser niet geslaagd. Het beroep op het gelijkheidsbeginsel wordt dan ook verworpen.

Het vorenoverwogene leidt de rechtbank tot de conclusie dat de navorderingsaanslag terecht is opgelegd.

Voorts is aan eiser een vergrijpboete opgelegd bij de navorderingsaanslag ter hoogte van 50% van het bedrag van de nagevorderde belasting. In bezwaar is deze boete verminderd tot 25% van het bedrag van de nagevorderde belasting in verband met cumulatie met in andere zaken opgelegde boetes. Eiser heeft niet een sluitende en betrouwbare administratie gevoerd. Verwezen wordt naar het hiervoor onder 4.4. tot en met 4.6. overwogene. Daarmee heeft hij willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat de aanslag tot een te laag bedrag zou worden vastgesteld of dat anderszins te weinig belasting zou worden geheven. Een vergrijpboete is derhalve op zijn plaats, en de opgelegde boete als verminderd in bezwaar acht de rechtbank in beginsel passend en geboden.

Ter zitting is, gelet op het tijdsverloop sinds de melding in het controlerapport van juli 2004 dat aan eiser een boete zal worden opgelegd, komen vast te staan dat in dit geval sprake is van overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid, van het Europees verdrag tot bescherming van de rechten van de mens (EVRM). Desgevraagd heeft verweerder ter zitting aangegeven dat de boete om die reden verlaagd zou moeten worden tot 20% van het bedrag van de nagevorderde belasting. De rechtbank sluit zich hierbij aan en zal de opgelegde boete verminderen tot ƒ 144 (€ 65,34).