Rechtbank Haarlem, 18-07-2008, ECLI:NL:RBHAA:2008:1436 BD9641, 08/83

Procedurenummer: AWB 08/83

Uitspraakdatum: 18 juli 2008

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, wonende te Z, eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te P, verweerder.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Gronden

1. Uit de kentekenregistratie blijkt dat eiser van 16 augustus 2005 tot en met 9 oktober 2007 houder is geweest van de personenauto van het merk Peugeot, kenteken [kenteken] (het motorrijtuig). De datum van het kentekenbewijs deel I is 13 februari 1996. Van 19 september 2006 tot en met 19 september 2007 is de geldigheid van het kenteken geschorst zoals bedoeld in hoofdstuk IV, paragraaf 6, van de Wegenverkeerswet 1994 (WVW).

2. Tot de gedingstukken behoort een melding visuele controle/fysieke controle van 29 mei 2007, waarin onder meer is vermeld:

3. Eiser heeft verzocht de naheffingsaanslag terug te brengen tot de periode dat daadwerkelijk van de weg gebruik is gemaakt zijnde van 16 april 2007 tot en met 29 mei 2007. Hij heeft de auto pas weer verzekerd op 16 april 2007. Daarvoor heeft hij geen gebruik gemaakt van de weg. Vanaf 29 mei 2007 toen de motor in brand is gevlogen heeft de auto bij de garage of op het privéterrein van zijn vader gestaan en heeft hij dus ook geen gebruik gemaakt van de openbare weg.

5. Ingevolge artikel 19, eerste lid, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: Wet MRB) wordt voor een motorrijtuig waarvoor een kenteken is opgegeven, onder bij algemene maatregel van bestuur te stellen voorwaarden en beperkingen, de belasting niet geheven over tijdvakken die aanvangen tijdens een voor dat motorrijtuig geldende schorsing als bedoeld in hoofdstuk IV, paragraaf 6, van de WVW. Op grond van artikel 35, eerste lid, van de Wet MRB kan bij constatering van gebruik van de weg met een motorrijtuig tijdens een voor dat motorrijtuig geldende schorsing de belasting worden nageheven. Ingevolge het tweede lid van voormeld artikel wordt de na te heffen belasting berekend over een tijdsduur van vier aaneensluitende tijdvakken van drie maanden met als laatste tijdvak dat waarin het gebruik van de weg wordt geconstateerd.

6. Ingevolge artikel 5 van de WVW wordt verstaan onder weg: elke voor het openbaar rijverkeer of ander verkeer openstaande weg en elk zodanig pad, de in de weg of het pad liggende bruggen en duikers alsmede de tot de weg behorende paden en bermen of zijkanten.

7.1. De rechtbank is van oordeel dat met het motorrijtuig tijdens een daarvoor geldende schorsing gebruik is gemaakt van de weg in de zin van artikel 35, eerste lid, van de Wet MRB. Elk gebruik tijdens de schorsingsperiode, hoe kort ook, leidt tot naheffing van de ten onrechte niet betaalde belasting (zie arrest van de Hoge Raad van 5 januari 2000, nr. 35 076, BNB 2000/85, V-N 2000/14.17). Voor matiging van het belastingbedrag vanwege het beperkte gebruik van de weg, zoals eiser stelt, laat de wet geen ruimte. De naheffingsaanslag is dan ook terecht opgelegd. De tijdvakken worden bepaald aan de hand van de afgiftedatum van het kentekenbewijs deel I. Dat is in dit geval 13 februari 1996. Dat betekent dat het eerste heffingstijdvak liep van 13 februari 1996 tot en met 12 mei 1996. Het laatste naheffingstijdvak liep derhalve van 13 mei 2007 tot en met 12 augustus 2007. De melding viel binnen dit laatste naheffingstijdvak zodat het gehele naheffingstijdvak door verweerder juist is vastgesteld.

7.2. Voor zover eiser heeft bedoeld zijn beperkte financiële middelen aan te voeren als grond voor matiging van de naheffingsaanslag overweegt de rechtbank als volgt. Bij het vaststellen van een naheffingsaanslag als de onderhavige ontbreekt de wettelijke basis om rekening te houden met de financiële omstandigheden van eiser, zodat ook deze grief eiser niet baat.

8. Ingevolge artikel 37 van de Wet MRB in verbinding met artikel 67c van de AWR vormt het niet, gedeeltelijk niet, dan wel niet binnen de in de belastingwet gestelde termijn betalen van belasting welke op aangifte moet worden voldaan of afgedragen een verzuim ter zake waarvan de inspecteur de belastingplichtige een boete van ten hoogste € 4.537 kan opleggen. Ingevolge paragraaf 34 van het BBBB, onderdeel 2, bedraagt de verzuimboete maximaal 100 procent van het bedrag aan belasting dat niet of gedeeltelijk niet is betaald.

10. De rechtbank wijst eiser er op dat hij contact kan opnemen met de ontvanger om een betalingsregeling te treffen.

11. Op grond van het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard.

12. De rechtbank ziet geen reden voor het uitspreken van een proceskostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb.

Deze uitspraak is gedaan op 18 juli 2008 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. A.E. Keulemans, rechter, in tegenwoordigheid van E. Hoekman, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van het proces-verbaal in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.