Rechtbank Haarlem, 30-09-2008, ECLI:NL:RBHAA:2008:2064 BG1587, 08/1207

Procedurenummer: AWB 08/1207

Uitspraakdatum: 30 september 2008

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, wonende te Z, eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2005 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (ib/pvv) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning (hierna ook: box 1) van € 34.550 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen (hierna ook: box 3)van € 5.501 (hierna: de aanslag)

1.2. Na hiertegen gemaakt bezwaar heeft verweerder bij uitspraak op bezwaar van 20 december 2007 de aanslag gehandhaafd.

1.3. Eiser heeft daartegen bij brief van 23 januari 2008, ontvangen bij de rechtbank op 25 januari 2008, beroep ingesteld.

1.4. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 24 juni 2008. Eiser is daar in persoon verschenen. Namens verweerder is verschenen A.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Op 23 november 2005 heeft eiser een woning, gelegen aan de a-gracht te Z, gekocht voor € 373.500. Deze woning heeft eiser deels gefinancierd door middel van een hypothecaire lening van € 198.000.

2.2. Op 30 november 2005 heeft eiser de woning gelegen aan de b-dijk te Q verkocht voor € 777.000. Een gedeelte van de opbrengst van de verkoop heeft eiser belegd in effecten. De waarde hiervan bedroeg op 31 december 2005 € 304.120.

2.4. Verweerder heeft de aanslag conform de aangifte vastgesteld. Eiser heeft tegen deze aanslag bezwaar gemaakt, dat bij uitspraak van verweerder is afgewezen.

3. Geschil en standpunten van partijen

3.2. Eiser heeft het standpunt ingenomen dat aangezien zijn woning in Q tot en met 30 november 2005 in box 1 belast is als inkomen uit werk en woning (eigenwoningforfait) en het belegde gedeelte van de opbrengst van deze woning voor de vermogensrendementsgrondslag in box 3 niet tijdsevenredig, maar volledig, in aanmerking wordt genomen, hij over dit vermogensbestanddeel feitelijk vanaf 1 juli 2005 tot en met 30 november 2005 twee keer inkomstenbelasting betaalt.

3.3. Verweerder meent dat conform de wettelijke regeling het belegde gedeelte van de opbrengst van de woning in Q volledig in aanmerking genomen dient te worden bij de berekening van de rendementsgrondslag aan het einde van het kalenderjaar 2005, zonder rekening te houden met de omstandigheid dat eiser hierover pas op 1 december 2005 de beschikking heeft gekregen.

3.4. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uispraak op bezwaar en vermindering van de aanslag. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 9 mei 2008, nr. 43.408 (V-N 2008/22.18 en NTFR 2008/1018) in de zaak van een belastingplichtige die in december van het betreffende belastingjaar krachtens erfrecht een aandeel in een nalatenschap verkreeg, beslist dat de rechter de keuze van de wetgever om bij de berekening van de rendementsgrondslag geen rekening te houden met het moment van verkrijging van bezittingen dient te respecteren en dat de wettelijke bepalingen ter zake van de berekening van het forfaitair rendement niet strijdig zijn met artikel 26 IVBPR en artikel 14 EVRM. Voor zover eiser betoogt dat de wetgever ook in zijn geval een nadere verfijning had moeten aanbrengen op grond van het moment van verkrijging van de bezittingen, faalt de klacht. Bedacht moet daarbij worden dat dit systeem zowel positief als negatief kan uitvallen, in die zin dat bij ontvangst van een vermogensbestanddeel in de tweede helft van het kalenderjaar dubbele heffing in box 3 kan optreden, maar bij ontvangst van een vermogensbestanddeel in de eerste helft van het kalenderjaar heffing in box 3 ontbreekt voor zover het bezit daarvan gedurende het betreffende kalenderjaar langer duurt dan zes maanden.

4.3. De stelling van eiser dat sprake is van ongeoorloofde discriminatie doordat dubbele heffing optreedt doordat de opbrengst van eisers woning in Q niet tijdsevenredig, maar volledig in de vermogensrendementsheffing van box 3 wordt betrokken, terwijl die woning ook reeds in de inkomstenbelasting is betrokken door toepassing van het eigenwoningforfait van box 1, treft evenmin doel. Aan eiser kan worden toegegeven dat economisch bezien in zekere mate dubbele heffing optreedt, maar dit vloeit, naast het door de wetgever gekozen systeem van gemiddelde rendementsheffing, voort uit het door de wetgever gekozen systeem van belastingheffing via gescheiden ‘boxen’. Hierbij kan niet worden gezegd dat met deze keuzes van de wetgever sprake is van een ongelijke behandeling ten nadele van eiser, die van redelijke grond ontbloot is, ook al kan dit heffingsysteem voor sommige belastingplichtigen, waaronder eiser, nadelige gevolgen hebben.

4.4. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond verklaard te worden.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 30 september 2008 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. Chr.Th.P.M. Zandhuis, rechter, in tegenwoordigheid van mr. drs. B.J.E. Lodder, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.