Rechtbank Haarlem, 23-10-2008, ECLI:NL:RBHAA:2008:2289 BG4236, 07/8130

Procedurenummer: AWB 07/8130

Uitspraakdatum: 23 oktober 2008

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, wonende te Z, eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 19 oktober 2007 de naheffingsaanslag gehandhaafd en de boete kwijtgescholden.

Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken en een verweerschrift ingediend.

Eiser heeft nadere stukken ingediend. Deze zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

Met toestemming van partijen heeft de rechtbank bepaald dat het onderzoek ter zitting achterwege blijft.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Eiser is met ingang van 8 mei 2002 kentekenhouder van een bedrijfsauto van het merk Mitsubishi, type L300 LongBase Dubbele Cabine met het kenteken AA-BB-00 (hierna: de auto). De auto rijdt op diesel. De datum van eerste toelating van de auto is 17 maart 1994. De fabrieksmaten van de laadruimte van de auto zijn 153 cm (breedte), 189 cm (lengte) en 136 cm (hoogte). De auto is oorspronkelijk gebouwd als bestelauto met een dubbele cabine.

2.2. Op 27 mei 2005 heeft eiser aangifte gedaan voor de belasting van personenauto’s en motorrijwielen (hierna: BPM) voor een kampeerauto. Eiser heeft € 635 aan BPM voldaan.

2.3. Eiser heeft tijdens de naheffingsperiode MRB naar het kwarttarief voldaan omdat de auto zou kwalificeren als kampeerauto. In de auto zijn de volgende voorzieningen aangebracht: een keukenblok met kastruimte en eenvoudige voorzieningen voor wassen en koken, een opklapbare zitslaapbank met ondergelegen kastruimte, een voorziening om een tafelblad vast te haken en kleinere voorzieningen zoals gordijnen, vloerzeil, extra binnenverlichting, elektrische aansluiting voor een koelbox en plaats voor een chemisch toilet. De dubbele cabine wordt van de binnenruimte gescheiden door een schot op halve hoogte. In de dubbele cabine bevindt zich een extra, verwijderbare bank achter de zitplaatsen voor de bestuurder en de bijrijder. In de binnenruimte is een hefdak aangebracht, waardoor boven een ruimte van 92 cm breedte en 120 cm lengte een hoogte ontstaat van 175 cm. De zijkanten van het hefdak zijn in uitgeklapte toestand open.

2.4. Op 23 juni 2006 is de auto om 16.38 uur rijdend gesignaleerd op de A9 bij Alkmaar. Van de signalering is een Melding Visuele controle / Fysieke controle opgemaakt. In een daarbij horend memo heeft de controlerend ambtenaar, voor zover van belang, het volgende vermeld:

2.5. Op 31 januari 2007 is de auto voor de deur van eiser geïnspecteerd. Van deze inspectie is een Rapport motorrijtuigenbelasting inzake onderzoek kwarttarief opgemaakt. In dit rapport is, voor zover van belang, het volgende vermeld:

3. Geschil

3.1. In geschil is of de naheffingsaanslag terecht is opgelegd. In geschil is ten eerste of de auto voldoet aan de eisen die de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: de Wet MRB) aan een kampeerauto stelt. Indien de eerste vraag ontkennend dient te worden beantwoord, is in geschil of bij eiser het in rechte te beschermen vertrouwen is gewekt dat de auto wel aan deze eisen voldeed. Eiser heeft voorts gesteld dat verweerder vorm- en slordigheidsfouten heeft gemaakt. Tot slot is de berekening in geschil.

3.2. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de naheffingsaanslag.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

3.4. Voor de standpunten van partijen verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. Eiser heeft voorts gesteld dat de informatievoorziening van verweerder van dien aard is geweest, dat bij hem het in rechte te beschermen vertrouwen is gewekt dat de auto aan de eisen voor een kampeerauto voldeed. Eiser baseert deze stelling vooral op de in zijn ogen niet eenduidige uitleg en toepassing van de inrichtingseisen door de ambtenaren die hij heeft geraadpleegd. Eiser heeft aangevoerd dat hij meermaals heeft geïnformeerd naar de inrichtingseisen, maar dat werd verwezen naar de website van de Belastingdienst c.q. naar een informatieblad dat hem werd overhandigd. Op concrete vragen heeft hij geen antwoord gekregen. Het beroep van eiser op gewekt vertrouwen wordt verworpen. Voorop dient te worden gesteld dat de Belastingdienst algemene informatie ter beschikking stelt om het publiek op grote lijnen voor te lichten over belastingaangelegenheden, maar dat op eiser de verantwoordelijkheid rustte om, indien hij gebruik wenste te maken van het kwarttarief voor de MRB, ervoor te zorgen dat de auto aan alle eisen voldeed. Uit de door de Belastingdienst gepubliceerde en door eiser overgelegde informatie, waarvan eiser aangeeft deze te hebben gebruikt, is af te leiden dat de binnenruimte achter de zitplaatsen voor de bestuurder en de bijrijder een bepaalde lengte dient te hebben, en dat een dubbele cabine niet is toegestaan. Bovendien is duidelijk aangegeven dat alle faciliteiten in de binnenruimte op een normale wijze bereikbaar dienen te zijn, hetgeen impliceert dat een tussenschot - zelfs op halve hoogte - niet is toegestaan. Wat de mogelijkheid betreft om het gebrek aan stahoogte in de binnenruimte te verhelpen met een vast verhoogd dak of een hefdak, stelt de rechtbank vast dat beide begrippen niet nader zijn gedefinieerd in de geraadpleegde informatie. Het had echter op de weg van eiser gelegen om, indien hij na raadpleging van de hem ter beschikking staande informatie twijfels had over de uitlegging van het begrip hefdak, zich hieromtrent nader te laten informeren door een deskundige. Hetgeen eiser overigens heeft aangevoerd omtrent de acceptatie van bepaalde soorten hefdaken kan niet tot een ander oordeel leiden, nu eiser niet concreet heeft aangetoond dat deze gelijk waren aan het hefdak dat op het moment van de controle op de auto was gemonteerd en dat verweerder bij gebruik van een dergelijk hefdak daadwerkelijk heeft ingestemd met toepassing van het kwarttarief. Anders dan eiser meent, volgt uit de enkele aanduiding van de auto als ‘kampeerauto’ bij de berekening van de BPM niet dat de auto ook voor de MRB als kampeerauto dient te worden aangemerkt, omdat deze aanduiding voor de heffing van BPM niet relevant is.

4.3.1. Eiser heeft ook gesteld dat verweerder een aantal slordigheids- en vormfouten heeft gemaakt. Het verwijt betreft in de eerste plaats het tijdsverloop tussen de controle en de mededeling van de bevindingen naar aanleiding van deze controle, en tussen de indiening van het bezwaarschrift en de uitspraak op het bezwaarschrift. Wat het laatste betreft, heeft te gelden dat de inspecteur ingevolge artikel 25, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (tekst tot 1 januari 2008), in afwijking van artikel 7:10, eerste lid, van de Awb, binnen een jaar na ontvangst van het bezwaarschrift uitspraak daarop doet. Nu verweerder ruim binnen de termijn van één jaar uitspraak op het bezwaar van eiser heeft gedaan, is de klacht van eiser op dit punt ongegrond. Nu eiser, zoals onder 4.2. overwogen, zelf de verantwoordelijkheid draagt voor de voldoening aan de eisen die de Wet MRB aan de inrichting van een kampeerauto stelt, treft zijn klacht over het tijdsverloop tussen de controle en de mededeling van de bevindingen daarvan evenmin doel. Eiser had desgewenst zelf en uit eigen beweging de nodige aanpassingen aan de auto dienen uit te voeren, zodat niet kan worden gesteld dat hij door de traagheid van verweerder in zijn belangen is geschaad. Bovendien heeft verweerder onweersproken gesteld dat eiser de auto tussen de controles in september 2006 en januari 2007 heeft aangepast.

4.3.2. Wat de klacht van eiser betreft, dat verweerder de niet-gesloten dakconstructie pas later in het geding heeft gebracht, geldt dat het partijen vrij staat om in elke stand van het geding nieuwe gronden aan te voeren, mits de wederpartij niet in zijn procesbelang wordt geschaad. Nu eiser de gelegenheid heeft gehad en aangegrepen om op deze stelling van verweerder te reageren, kan niet worden gezegd dat hij in zijn procesbelang is geschaad.

4.3.3. Niet gesteld of gebleken is dat de overige door eiser aangevoerde klachten, zoals de verkeerde vermelding van artikelnummers in de beschikking beëindiging bijzonder tarief en de vermelding van het verkeerde bezwaarschrift in de uitspraak op bezwaar, hem op enigerlei wijze in zijn procesbelang hebben geschaad. De rechtbank zal aan de voormelde gebreken dan ook geen gevolgen verbinden.

4.5. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 23 oktober 2008 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. A. van Dongen, rechter, in tegenwoordigheid van drs. N. Hoens, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.