Rechtbank Haarlem, 12-12-2008, ECLI:NL:RBHAA:2008:3165 BH1935, AWB 08/1182

Procedurenummer: AWB 08/1182

Uitspraakdatum: 12 december 2008

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, wonende te Z, eiser,

en

De Inspecteur van de Belastingdienst te P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

Eiser heeft bij verweerder met dagtekening 16 mei 2007 een verzoek ingediend om voortzetting van de 30%-bewijsregel voor ingekomen werknemers.

Verweerder heeft het verzoek bij beschikking afgewezen op 19 november 2007.

Eiser heeft bij brief van 5 december 2007 een bezwaarschrift ingediend tegen de afwijzende beschikking.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 20 december 2007 het bezwaar afgewezen en de beschikking gehandhaafd.

Eiser heeft daartegen bij brief van 24 januari 2008, ontvangen bij de rechtbank op 25 januari 2008, beroep ingesteld.

Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiser heeft nadere stukken ingediend op 22 juli 2008.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 26 november 2008. Eiser is daar in persoon verschenen, bijgestaan door A (A Belastingadviseurs te Q). Namens verweerder is verschenen B.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Eiser is geboren op 28 november 1962 en heeft de Nederlandse nationaliteit.

2.2. Eiser is in december 1992 geëmigreerd naar land A en is in augustus 2004 weer teruggekeerd in verband met de aanvaarding van een dienstbetrekking bij B B.V. (verder te noemen: B B.V.).

2.3. Voor de dienstbetrekking bij B B.V. is een verzoek om toepassing van de 30%-regeling ingediend, waarvoor een beschikking is afgegeven met dagtekening 15 december 2004. De regeling is verleend met ingang van 1 januari 2005 met een looptijd die zou eindigen op 31 december 2014.

2.4. Op 1 mei 2006 is de dienstbetrekking bij B B.V. beëindigd.

2.5. Eiser heeft in juli/augustus 2006 met C B.V. gesprekken gevoerd in verband met een mogelijk dienstverband in de functie van commercieel directeur. In verband met omstandigheden gelegen in de privé-sfeer van eiser hebben deze gesprekken niet geleid tot een arbeidsovereenkomst.

2.6. Per 21 mei 2007 is eiser in dienst getreden als directeur bij de divisie E van D B.V.

2.7. In de periode van 1 mei 2006 tot 21 mei 2007 heeft eiser niet in dienstbetrekking tot een inhoudingsplichtige gestaan.

3. Geschil en standpunten van partijen

3.1.Tussen partijen is in geschil of de 30%-bewijsregel voor ingekomen werknemers, op grond van artikel 15a, eerste lid, aanhef en onderdeel j., Wet op de loonbelasting 1964 (hierna Wet LB) juncto artikel 9c, eerste lid, Uitvoeringsbesluit loonbelasting 1965 (hierna UBLB 1965), voor eiser kan worden gecontinueerd met ingang van 21 mei 2007 in verband met de aanvaarding van de dienstbetrekking bij D B.V.

3.2. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en continuering van de 30%-bewijsregel. Daarbij stelt eiser zich op het standpunt dat een strikte toepassing van de driemaandstermijn van artikel 9c UBLB 1965, in het onderhavige geval niet in overeenstemming is met doel en strekking van de 30%-regeling.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep, nu de periode tussen de twee dienstbetrekkingen de driemaandstermijn van artikel 9c UBLB1965, overschrijdt.

4. Beoordeling van het geschil

4.3. Uit het vorenstaande leidt de rechtbank af dat de driemaandstermijn een fatale termijn is. Tussen partijen is niet in geschil dat de dienstbetrekking bij D B.V. niet is overeengekomen, noch aangevangen binnen drie maanden na 1 mei 2006. Voorts is tussen partijen niet in geschil dat tussen eiser en C B.V. ook niet binnen drie maanden na 1 mei 2006 een arbeidsovereenkomst tot stand is gekomen. Eiser komt derhalve, op grond van de letterlijke tekst van het bepaalde in artikel 9c, eerste lid, UBLB 1965, niet in aanmerking voor (continuering) van de 30%-bewijsregel.

4.4. Eiser stelt echter dat de 30%-bewijsregel wel kan worden gecontinueerd nu overschrijding van de driemaandstermijn louter het gevolg was van privé-omstandigheden en overigens de driemaandstermijn een onevenredig korte termijn betreft, rekeninghoudend met de beperkte omvang van de arbeidsmarkt voor deze groep specifiek deskundige werknemers.

4.6. Hoewel onbetwist is dat de betreurenswaardige privé-omstandigheden van eiser voor hem aanleiding waren de onderhandelingen met C B.V. af te breken, acht de rechtbank het onaannemelijk dat onder andere omstandigheden wel binnen de driemaandstermijn een arbeidsovereenkomst met deze organisatie tot stand was gekomen. Immers, zoals eiser ook ter zitting heeft bevestigd, zou C B.V. eerst in augustus 2006 een concreet aanbod aan eiser doen en zouden daarover nog in september 2006 nadere gesprekken worden gevoerd om te komen tot afronding van de onderhandelingen over een arbeidsovereenkomst. Ook onder andere omstandigheden was er dus geen arbeidsovereenkomst tot stand gekomen vóór 1 augustus 2006 en had eiser geen aanspraak kunnen maken op continuering van de 30%-bewijsregel.

4.7. Met betrekking tot de stelling van eiser dat de driemaandstermijn onevenredig kort is oordeelt de rechtbank dat het niet aan haar is te oordelen over hetgeen daaromtrent is vastgelegd in artikel 9c, eerste lid UBLB 1965. De Staatssecretaris heeft met dit uitvoeringsbesluit gebruik gemaakt van zijn regelgevende bevoegdheid, zoals aan hem is gedelegeerd in de formele wet en niet is gesteld of gebleken dat de Staatssecretaris daarmee buiten zijn bevoegdheid is getreden. Evenmin is gebleken dat de nadere bepaling in artikel 9c, eerste lid, UBLB 1965 leidt tot een willekeurige of onredelijke belastingheffing welke de wetgever in formele zin bij het verlenen van de bevoegdheid niet op het oog kan hebben gehad.

4.8. Voor zover eiser bedoelt een beroep te doen op het vertrouwensbeginsel door te verwijzen naar de beantwoording van Kamervragen door de Staatssecretaris tijdens de parlementaire behandeling van de Belastingherziening 2001, kan de rechtbank eiser hierin niet volgen. De Staatssecretaris heeft destijds met betrekking tot de vraag of de driemaandstermijn niet in de weg staat aan moderne verschijnselen als loopbaanonderbreking en sabbatical leave geantwoord dat dat niet het geval was. Eiser stelt zich op het standpunt dat de periode van niet werken als gevolg van de privé-omstandigheden vergelijkbaar is met een loopbaanonderbreking of sabbatical leave en hij verbindt aan voornoemde uitlatingen van de Staatssecretaris de consequentie dat hij op grond daarvan niet kan worden gehouden aan de driemaandstermijn. De rechtbank is echter van oordeel dat - voor zover er al sprake zou zijn van vergelijkbare situaties en voor zover de Staatssecretaris al geacht moet worden te hebben bedoeld het uitdrukkelijke standpunt in te nemen dat een persoon in zo’n situatie de driemaandstermijn niet kan worden tegengeworpen – eiser aan de hiervoor aangehaalde uitlating van de Staatssecretaris niet het door hem bedoelde vertrouwen kan ontlenen. De Staatssecretaris heeft zijn uitlatingen immers gedaan in zijn hoedanigheid van medewetgever. Aan dergelijke uitlatingen kan, volgens vaste jurisprudentie, geen in rechte te rechtvaardigen vertrouwen worden ontleend.

4.9. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.