Rechtbank Haarlem, 18-01-2008, BK0702, 08/2522

Procedurenummer: AWB 08/2522

Uitspraak in het geding tussen

X, zetelende te Z, eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/te Y, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft bij de uitspraak op bezwaar van 18 januari 2008 het bezwaar van eiseres tegen de weigering van verweerder om de over de jaren 2002 tot en met 2006 door eiseres op aangiften afgedragen omzetbelasting van in totaal € [bedrag] te restitueren niet-ontvankelijk verklaard.

1.2. Eiseres heeft daartegen bij brief van 28 februari 2008, ontvangen bij de rechtbank op 29 februari 2008, beroep ingesteld. Bij brief van 8 april 2008 heeft eiseres de gronden van het beroep aangevuld.

1.3. Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.4. Bij brief van 23 juni 2008, ontvangen bij de rechtbank op 24 juni 2008, heeft de gemachtigde van eiseres de rechtbank medegedeeld dat hij [getuige A] als getuige heeft opgeroepen voor de zitting.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Eiseres exploiteert kinderdagverblijven en een gastouderbureau. Daarnaast verzorgt zij naschoolse opvang. Een gedeelte van de omzet van eiseres bestaat uit ontvangsten die betrekking hebben op de bemiddeling bij gastouderschap. Over deze ontvangsten heeft eiseres tot en met december 2007 omzetbelasting berekend en op aangiften afgedragen.

2.2. Eiseres heeft bij brief van 25 oktober 2001 een brief naar verweerder gezonden met het verzoek om over de jaren 1997 tot en met 2000 de op aangiften afgedragen omzetbelasting wegens de bemiddeling bij gastouderopvang te restitueren. Eiseres heeft in haar verzoek gewezen op de uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem van 9 april 2001, nr. 99/01897. De Hoge Raad heeft bij uitspraak van 2 november 2007, nr. 37.137, in cassatie bepaald dat de bemiddeling van gastouderopvang onder bepaalde voorwaarden voor de omzetbelasting is vrijgesteld.

2.3. Eiseres heeft naar aanleiding van voormeld arrest bij brief van 18 december 2007 aan verweerder verzocht om ambtshalve vermindering van de omzetbelasting over de jaren 2001 tot en met 2006. Verweerder heeft dit verzoek als een bezwaar tegen de over de jaren 2001 tot en met 2006 op aangiften afgedragen omzetbelasting beschouwd en als zodanig behandeld. Verweerder heeft bij de uitspraak op bezwaar van 18 januari 2006 het bezwaar over de jaren 2002 tot en met 2006 wegens termijnoverschrijding niet-ontvankelijk verklaard. Daarnaast is het jaar 2001 niet in behandeling genomen omdat het bezwaar tegen de afdracht van omzetbelasting op aangiften over dat jaar buiten de vijf jaarstermijn is ingediend.

3. Geschil

3.1. Tussen partijen is in geschil het antwoord op de vraag of verweerder het bezwaarschrift van eiseres over teruggaaf van de afgedragen omzetbelasting over de periode 1 januari 2002 tot en met 31 december 2002 terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard.

3.2. Eiseres stelt zich op het standpunt dat geen sprake is van een te laat ingediend bezwaarschrift omdat verweerder bij monde van [getuige B] op 19 november 2001 telefonisch een mondelinge toezegging aan [getuige A] heeft gedaan dat hij het verzoek van 25 oktober 2001 zal aanhouden in afwachting van een voor eiseres gunstige beslissing van de Hoge Raad. De heer {getuige A] heeft volgens eiseres in zijn toezegging medegedeeld dat voor nieuwe tijdvakken het indienen van bezwaarschriften tegen eigen aangiften c.q. verzoeken om restitutie van omzetbelasting vanaf die datum achterwege kon blijven. Daarnaast heeft de heer [getuige A] toegezegd dat bij een gunstige beslissing van de Hoge Raad zou worden overgegaan tot ambtshalve restitutie van de omzetbelasting over die tijdvakken. Voorts is eiseres van mening dat verweerder het vertrouwensbeginsel heeft geschonden. Door de toezegging van de heer [getuige B] is het vertrouwen gewekt dat eiseres het indienen van bezwaarschriften tegen iedere aangifte omzetbelasting afzonderlijk, vanaf 19 november 2001 achterwege kon laten en dat dit ter behoud van rechten niet langer noodzakelijk was. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en teruggaaf van de omzetbelasting over de periode van 1 januari 2006 tot en met 31 december 2006.

3.3. Verweerder bestrijdt dat de heer [getuige B] op 19 november 2001 de door eiseres gestelde toezegging zou hebben gedaan. Voorts weerspreekt verweerder dat geen uitspraak is gedaan op het door eiseres op 25 oktober 2001 ingediende bezwaarschrift tegen de afgedragen omzetbelasting over de jaren 1997 tot en met 2000. Verweerder wijst erop dat eiseres dat zelf aanvankelijk in de procedure ook heeft gesteld. Het is mogelijk dat de heer [getuige B] tijdens het telefoongesprek heeft voorgesteld aan eiseres om een bezwaarschrift tegen de afdracht op aangifte over het vierde kwartaal 2001 in te dienen en dat dit ook zou gelden voor de tijdvakken volgend op het vierde kwartaal 2001, maar dit is niet gebeurd.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Eiseres heeft gesteld dat er naar aanleiding van een uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem van 9 april 2001 op 19 december 2001 telefonisch contact is geweest met de heer [getuige B] van de belastingdienst en dat toen voor wat betreft de jaren na 2001 is afgesproken dat weliswaar aangifte en afdracht omzetbelasting ter zake van bemiddeling zou worden gedaan, maar dat alsnog zou worden gehandeld conform de uitspraak van de Hoge Raad dat zou worden gewezen op het tegen de uitspraak van het Gerechtshof Arnhem ingestelde cassatieberoep. Toen de Hoge Raad in zijn arrest van 2 november 2007, in lijn met het voornoemde arrest van het Gerechtshof Arnhem, had bepaald dat omzetbelasting als in dit geding aan de orde, in beginsel niet behoefde te worden betaald, heeft eiseres bij brief van 18 december 2007 verzocht om ambtshalve vermindering van de omzetbelasting ter zake van de bemiddeling over de jaren 2002 tot en met 2006.

4.2 Verweerder ontkent dat de door eiseres gestelde afspraak is gemaakt. Hij heeft het verzoek om ambtshalve vermindering niet-ontvankelijk geacht voor zover het moet worden opgevat als te laat ingediend bezwaarschrift tegen de opgelegde omzetbelasting over de jaren 2002 tot en met 2006. Voor het overige heeft verweerder het verzoek om ambtshalve vermindering afgewezen. Als verzoek om ambtshalve vermindering heeft verweerder bovenvermeld verzoek afgewezen omdat voor de dagtekening van nieuwe jurisprudentie niet pleegt te worden teruggekomen op onherroepelijk vaststaande aanslagen, onder de mededeling dat aan ambtshalve besluit als het onderhavige niet aan bezwaar c.q. beroep onderhevig is.

4.3. Ter terechtzitting zijn op verzoek van verweerder zijn medewerker van de inspectie [getuige B} en op verzoek van eiseres de toenmalige medewerker van het kantoor [naam] - toen en ook thans behandelend kantoor voor eiseres – ,[getuige A], ter terechtzitting, na te zijn beëdigd, als getuige gehoord.

4.4. De door de getuige [getuige A] afgelegde verklaring houdt in dat de heer [getuige B] telefonisch heeft toegezegd dat met betrekking tot de aanslagen omzetbelasting van na de dagtekening van het bedoelde arrest van het Gerechtshof Arnhem, alsnog zou worden gehandeld conform hetgeen in rechte zou komen vast te staan door het arrest van de Hoge Raad op het tegen het arrest van het Gerechtshof Arnhem ingediende cassatieberoep en dat kon worden afgezien tegen het steeds weer tegen elke komende aanslag maken van bezwaar.

4.7. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen dient het beroep gegrond te worden verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd. De rechtbank zal het bezwaarschrift alsnog ontvankelijk verklaren en aan verweerder gelasten om over de periode 2002 tot en met 31 december 2006 voor een bedrag van € [bedrag] aan restitutie omzetbelasting te verlenen aan eiseres.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kos¬ten die eiseres in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 644 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1).

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 4 augustus 2008 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. T.J.P. van Os van den Abeelen, rechter, in tegenwoordigheid van mr. J. de Jong, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.