Rechtbank Haarlem, 10-07-2009, BJ4700, 08-3830

Procedurenummer: AWB 08/3830

Uitspraakdatum: 10 juli 2009

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft aan eiseres over het tijdvak 1 augustus 2002 tot en met 30 september 2005 met dagtekening 28 augustus 2007 een naheffingsaanslag (aanslagnummer a) omzetbelasting opgelegd ter hoogte van € 158.947, alsmede bij beschikking een boete van € 83.988. Tevens is bij beschikking een bedrag van € 23.468 aan heffingsrente in rekening gebracht.

1.2. Verweerder heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 25 april 2008 de naheffingsaanslag omzetbelasting verminderd tot € 130.457, de boete verminderd tot € 65.228 en de heffingsrente verminderd tot een bedrag van € 19.950.

1.3. Eiseres heeft daartegen bij brief van 5 mei 2008, ontvangen bij de rechtbank op 6 mei 2008, beroep ingesteld. Dit beroep is aangevuld met gronden bij brief van 8 juni 2008.

1.4. Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken en een verweerschrift ingediend.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 29 mei 2009. Namens eiseres is verschenen haar gemachtigde mr. A. Namens verweerder zijn verschenen B en C. Zowel de gemachtigde van eiseres als verweerder hebben een pleitnota voorgedragen en zij hebben exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan elkaar.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. D heeft tot april 2005 een onderneming gehad in de vorm van een eenmanszaak onder de naam X. De activiteiten bestonden uit de exploitatie van een groothandel in kleding. Niet in geschil is dat D ondernemer was in de zin van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB).

2.2. Over het jaar 2004 heeft eiseres nihilaangiften omzetbelasting ingediend. Op 3 februari 2006 is er een suppletieaangifte omzetbelasting over het tijdvak 1 januari 2004 tot en met 31 december 2004 ingediend. In de suppletieaangifte heeft eiseres vermeld voor een bedrag van € 884.143 intracommunautaire leveringen te hebben verricht. De suppletieaangifte resulteerde in een terug te vragen bedrag van € 81.779.

2.3. Op 9 november 2006 heeft de Belastingdienst bij eiseres een boekenonderzoek ingesteld naar onder meer de omzetbelasting over de periode 1 januari 2002 tot en met 31 december 2005, waarvan op 24 juli 2007 een rapport is opgemaakt. Op pagina 5 en 6 van het rapport is onder meer het volgende vermeld:

Over het jaar 2004 heeft D nihilaangiften ingediend. Op 3 februari 2006 is er een suppletie aangifte omzetbelasting 2004 ingediend.

(…)

De correctie bedraagt € 167.987 - € 81.779 = € 86.208” (…)”

2.4. Naar aanleiding van het onder 2.3 genoemde onderzoek heeft verweerder de onder 1.1. genoemde naheffingsaanslag opgelegd. In beroep is nog slechts in geschil de naheffingsaanslag voor zover deze het jaar 2004 betreft.

3. Geschil en standpunten van partijen

3.1. In geschil is of eiseres terecht het nultarief heeft berekend op de leveringen in 2004 aan afnemers E en F. Tevens is de boete in geschil.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep voor zover het de naheffingsaanslag voor het jaar 2004 betreft omdat het nultarief onterecht is toegepast. Verweerder is voorts van mening dat de opgelegde boete dient te worden verminderd tot op 25 % van het nageheven bedrag voor het jaar 2004 omdat er geen sprake is van opzet, maar van grove schuld. Het beroep is volgens verweerder in zoverre gegrond.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. Het in dit kader te leveren bewijs behoeft naar het oordeel van de rechtbank niet aan speciale eisen te voldoen, maar de in artikel 12, eerste lid, van het Uitvoeringsbesluit omzetbelasting gebezigde term “blijken” duidt er wel op dat de ondernemer die het nultarief toepast, de juistheid daarvan overtuigend moet aantonen aan de hand van boeken en bescheiden. De betrokken belastingplichtige dient daarom boeken en bescheiden over te leggen die uitwijzen dat zij betrekking hebben op de goederen waarvoor aanspraak wordt gemaakt op toepassing van het nultarief alsmede uitwijzen dat die goederen daadwerkelijk in het kader van de levering naar een andere lidstaat zijn vervoerd.

4.4. Eiseres heeft niet overtuigend met boeken en bescheiden aangetoond dat de goederen in het kader van de leveringen daarvan naar België zijn vervoerd (de onder 4.3. genoemde voorwaarde b). In de administratie van eiseres bevinden zich facturen met naam, adres en BTW-nummer van beide afnemers. Uit de facturen volgt dat de goederen telkens zijn opgehaald door de afnemers en contant zijn betaald. Op de facturen aan F staat voorts nog het kenteken vermeld van de auto waarmee de goederen zijn opgehaald.

4.5. Uit voornoemde facturen kan echter niet worden opgemaakt dat de goederen daadwerkelijk naar België zijn vervoerd nu gegevens over het vervoer naar dit land ontbreken. Weliswaar is niet in geschil dat de afnemers vaste afnemers zijn, maar hiermee is niets gezegd over het vervoer van de goederen en hun bestemming. Het had op de weg van eiseres, op wie terzake de onder 4.2. genoemde bewijslast rust, gelegen om hieromtrent gegevens aan te dragen, zoals vervoersbescheiden of overige gegevens en/of bescheiden waaruit het vervoer naar België blijkt (zoals schriftelijke bestellingen, correspondentie over afleveradres, bevestiging van ontvangst van de goederen). Nu eiseres echter geen enkel nader stuk omtrent vervoer heeft overgelegd, heeft eiseres niet aan de op haar drukkende bewijslast voldaan en heeft verweerder op juiste gronden het nultarief geweigerd op de leveringen aan E en F. Dat eiseres ten aanzien van afnemer E achteraf het BTW-nummer heeft geverifieerd, maakt dit oordeel niet anders nu een in een andere Lid-Staat geverifieerd BTW-nummer geen uitsluitsel geeft over het vervoer van de goederen naar die Lid-Staat.

Boete

4.7. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep – voor zover het de boete betreft – gegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 644 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322,- en een wegingsfactor 1).

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 10 juli 2009 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. E. Polak, voorzitter, mr.drs. M.C.C. van de Schepop en mr. A.J. Roke, rechters, in tegenwoordigheid van mr. E.P. van der Zalm, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.