Rechtbank Haarlem, 29-09-2009, BK1923, 07/6959

Procedurenummer: AWB 07/6959, 07/6960, 07/6961, 07/6962 en 07/6963

Uitspraakdatum: 29 september 2009

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, wonende te Z, eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1.1. Verweerder heeft aan eiser met dagtekening 8 november 2005 voor het jaar 2000 een navorderingsaanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PVV) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen van ƒ 469.250 (€ 212.936), alsmede bij afzonderlijke beschikking een boete van ƒ 79.071 (€ 35.826).

1.1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 26 september 2007 de navorderingsaanslag IB/PVV 2000 verminderd naar een belastbaar inkomen van ƒ 454.156 (€ 206.087) en de boete verminderd tot een bedrag ƒ 74.542 (€ 33.826) .

1.1.3. Eiser heeft daartegen bij brief van 16 oktober 2007, ontvangen bij de rechtbank op 17 oktober 2007, beroep ingesteld.

1.2.1. Verweerder heeft aan eiser met dagtekening 8 november 2005 voor het jaar 2001 een navorderingsaanslag IB/PVV opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 273.117, alsmede bij afzonderlijke beschikking een boete van € 15.629.

1.2.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 4 september 2007 de navorderingsaanslag IB/PVV 2001 en de boete gehandhaafd.

1.2.3. Eiser heeft daartegen bij brief van 16 oktober 2007, ontvangen bij de rechtbank op 17 oktober 2007, beroep ingesteld.

1.3.1. Verweerder heeft aan eiser met dagtekening 18 november 2005 voor het jaar 2002 een definitieve aanslag IB/PVV opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 97.783, alsmede bij afzonderlijke beschikking een boete van € 14.037.

1.3.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 4 september 2007 de aanslag en de boete gehandhaafd.

1.3.3. Eiser heeft daartegen bij brief van 16 oktober 2007, ontvangen bij de rechtbank op 17 oktober 2007, beroep ingesteld.

1.4.1. Verweerder heeft aan eiser met dagtekening 29 september 2006 voor het jaar 2003 een definitieve aanslag IB/PVV opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 80.000, alsmede bij afzonderlijke beschikking een verzuimboete van € 1134.

1.4.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 4 september 2007 de aanslag en de boete gehandhaafd.

1.4.3. Eiser heeft daartegen bij brief van 16 oktober 2007, ontvangen bij de rechtbank op 17 oktober 2007, beroep ingesteld.

1.5.1. Verweerder heeft aan eiser met dagtekening 29 september 2006 voor het jaar 2003 een aanslag premie arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen (hierna: WAZ) opgelegd, berekend naar een premie-inkomen van € 38.118.

1.5.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 4 september 2007 de aanslag gehandhaafd.

1.5.3. Eiser heeft daartegen bij brief van 16 oktober 2007, ontvangen bij de rechtbank op 17 oktober 2007, beroep ingesteld.

1.6. Verweerder heeft op de zaken betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend ter zake van de ingestelde beroepen.

1.7. Partijen hebben nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. De bestreden (navorderings)aanslagen zijn gebaseerd op een rapport inzake een ingesteld boekenonderzoek bij “X of X-Y”. Het onderzoek is aangekondigd op 27 juni 2003 en gestart op 8 juli 2003. Het onderzoek heeft plaatsgevonden op het adres van de belastingadviseur van eiser, F. Contactpersoon is (gemachtigde). Onderzocht is de aanvaardbaarheid van de aangiften IB/PVV 2001 en 2002, premie WAZ 2001 en 2002 en Omzetbelasting over het tijdvak 1 januari 2000 tot en met 31 december 2002. Het rapport van het boekenonderzoek gedagtekend op 12 oktober 2005 vermeldt voorts de gronden waarop de opgelegde boetes berusten.

2.3. Tot en met 2003 staat eiser bij de Belastingdienst ingeschreven als ondernemer. Op 20 september 2003 verzoekt eiser zijn omzetbelastingnummer in te trekken en tegelijkertijd zijn echtgenote te registreren als ondernemer. In genoemde brief staat dat de echtgenote van eiser de ondernemingsactiviteiten vanaf 1 juli 2000 verricht.

2.4. Op de aangifte omzetbelasting van het tweede kwartaal 2000 staat vermeld “geen verkoopactiviteiten”. Naar aanleiding hiervan verzendt een medewerker van de administratie omzetbelasting een formulier “beëindiging van de onderneming”. Na een herhaald verzoek bericht X dat er geen sprake is van het staken activiteiten.

2.7. In het dossier bevindt zich een balans per 31 december 2001 en een winst- en verliesrekening 2001. Erboven staat: “X C and H”.

2.8. In het dossier bevindt zich een huurcontract d.d. 25 juni 2001 van X en J B.V. Het huurcontract betreft de huur van een terrein met een oppervlakte van 379 m2, gelegen achter de A-straat te Q, bestemd en te gebruiken voor opslag en stalling van voertuigen. De overeenkomst gaat in op 1 augustus 2001.

2.9. De in de onderneming behaalde winst is verdeeld tussen eiser en zijn echtgenote. Eiser krijgt 10% en de echtgenote 90% van de winst. Eiser heeft aangegeven dat er geen maatschap of vennootschap onder firma tussen hem en zijn echtgenote bestaat. Er is geen schriftelijke samenwerkingsovereenkomst opgemaakt tussen eiser en zijn echtgenote.

2.10. Deze winstverdeling heeft verweerder niet gevolgd. Ter behoud van rechten zijn de resultaten van de onderneming zowel bij eiser als bij zijn echtgenote volledig in aanmerking genomen.

2.11. Volgens het rapport van het boekenonderzoek gaat de handel in auto’s als volgt. De auto’s worden gekocht van derden. Omdat eiser zelf niet beschikt over de mogelijkheid om auto’s te vrijwaren, worden de gekochte auto’s in de handelsvoorraad van collega-handelaren geboekt. Tot en met 2001 gebeurde dit door H te Q, daarna door Gebr. I te Q (thans te R). Nadat eiser dan wel de collega-handelaar een auto heeft verkocht, wordt door eiser een verkoopnota opgemaakt voor de collega-handelaar met het bedrag waarvoor de auto is ingekocht. Voor verkoop aan een derde maakt de collega-handelaar een verkoopnota op. Het verschil tussen aan- en verkoopbedrag wordt in het algemeen tussen beiden verdeeld op basis van 50/50. Aan- en verkoop van auto’s gaat grotendeels contant. In het jaar 2001 zijn 40 auto’s ingekocht en 35 verkocht. Op 5 juli 2005 bestaat de voorraad auto’s uit 44 voertuigen.

2.13. De provisie over de verkoop van Spaanse vakantiewoningen wordt door G ontvangen. Met ingang van 2000 factureert eiser aan G en laat hij de provisie overmaken op een Spaanse bankrekening op zijn naam.

2.14. Met betrekking tot de bemiddeling bij en verkoop van de vakantiewoningen is op 9 september 2004, 7 oktober 2004 en 19 mei 2005 verzocht om afschriften van de Spaanse bankrekening van eiser. Eiser heeft daarop een overzicht van de Spaanse bank verstrekt met daarop saldi van de bankrekening op een aantal data in de periode januari 1999 tot en met 31 december 2001. Over de periode na 2001 heeft verweerder niets ontvangen.

2.15. Daarnaast is op genoemde data verzocht om jaarrekeningen van G van de jaren 2000 tot en met 2002 en de overzichten van door G uitbetaalde provisies. Deze gegevens zijn niet verstrekt.

2.17. De belastingadviseur van eiser verzorgt de jaarrekening en de aangiften inkomstenbelasting. Eiser verzorgt de aangifte omzetbelasting. De administratie bestaat uit een aantal ordners. Voor de verschillende ondernemingsactiviteiten (autohandel en verkoop van vakantiewoningen) zijn afzonderlijke ordners met facturen, nota’s en andere bescheiden. Daarnaast is er voor elk jaar een ordner met bankafschriften. Met betrekking tot het jaar 2000 zijn geen bescheiden van de autohandel in de administratie aangetroffen. Met betrekking tot 2002 bevindt zich in de administratie een ordner met kasuitgaven voor X Handelsonderneming B.V. en overige kasuitgaven.

2.18. In de onderhavige jaren is voor de onderneming geen kasboek bijgehouden. Verweerder heeft in bijlagen bij het rapport van het boekenonderzoek een globale kasopstelling gemaakt. Voor de jaren 2000 en 2001 komt deze negatief uit, en het negatieve bedrag bedraagt in die jaren ten hoogste ƒ 109.725 (€ 49.791) respectievelijk ƒ 179.740 (€ 81.562). Deze negatieve bedragen worden met name veroorzaakt door stortingen vanuit de kas op de bank. De verklaring van de herkomst van deze stortingen acht verweerder niet aannemelijk en hij stelt zich op het standpunt dat deze bedragen betrekking hebben op niet verantwoorde omzet. De omzetcorrectie is op basis van de negatieve kassen geschat op een bedrag van ƒ 115.000 (€ 52.185) respectievelijk ƒ 200.000 (€ 90.750).

2.19. In de administratie komen niet alle in- en verkoopfacturen van de auto’s voor. Daarover heeft verweerder diverse malen schriftelijke vragen gesteld. In verband met het ontbreken van de bescheiden heeft verweerder de aan- en/of verkoopprijs geschat. Dientengevolge is in de jaren 2000, 2001 en 2002 meer winst inzake de autohandel in aanmerking genomen dan aangegeven. Met betrekking tot één auto is in de uitspraak op bezwaar betreffende de navorderingsaanslag IB/PVV 2000, de winstcorrectie verlaagd met een bedrag van ƒ 5.595 (€ 2.539).

2.23. Bij brief van 23 september 2005 is eiser op de hoogte gesteld van het voornemen tot het opleggen van de boetes en van de gronden waarop dat voornemen berust. Eiser is daarbij in de gelegenheid gesteld deze gronden gemotiveerd te betwisten binnen 5 werkdagen. In het rapport van het boekenonderzoek van 12 oktober 2005 is eiser in kennis gesteld van de gronden waarop de boetes berusten.

2.24. Voor het jaar 2003 is geen aangifte IB/PVV ingediend. Verweerder heeft voor dat jaar ambtshalve aanslagen IB/PVV en WAZ, alsmede een verzuimboete wegens het niet doen van de vereiste aangifte, opgelegd.

3. Geschil en standpunten partijen

3.2. De correctie huurwaarde van de woning is niet in geschil.

3.3. Voor de standpunten van partijen verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. Onder expliciete toezegging van verweerder dat de aanslagen van de echtgenote van eiser worden verminderd met de bedragen van bij haar in aanmerking genomen winst uit de onderneming, zijn de beroepen van de echtgenote van eiser ter zitting door gemachtigde ondubbelzinnig en onvoorwaardelijk ingetrokken.

4.4. De eisen van de onderhavige onderneming brengen voorts met zich dat een kasboek wordt bijgehouden. Een belangrijk deel van de activiteiten, met name de autohandel, wordt met contante betalingen afgewikkeld. Gelet ook op de omvang van het aantal auto's dat eiser in voorraad heeft gehad en het aantal inkopen in het jaar 2001, was een kasadministratie onmisbaar. Desalniettemin heeft eiser geen kasboek bijgehouden. Voorts ontbreken in de administratie, naar tussen partijen niet in geschil is, een aantal inkoop- en verkoopfacturen van de auto's.

4.5. Door geen kasadministratie bij te houden en geen in- en verkoopfacturen te bewaren heeft eiser niet voldaan aan de administratieplicht als bedoeld in artikel 52 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR). Hetgeen eiser hiertegenover heeft gesteld kan hieraan geen afbreuk doen. De enkele stelling dat er met betrekking tot de autohandel een vastlegging was waaruit per auto het resultaat was bepaald en dat de gevraagde informatie is verstrekt, acht de rechtbank onvoldoende om tot een ander oordeel te komen.

4.6. De rechtbank acht genoemde tekortkomingen in de administratie dermate ernstig dat de administratie als grondslag voor de winstberekening moet worden verworpen en dat ook om die reden de bewijslast wordt omgekeerd. Dit betekent dat de aanslagen worden gehandhaafd, tenzij eiser doet blijken dat en in hoeverre de uitspraak op bezwaar onjuist is.

4.7. Dat de bewijslast is omgekeerd en verzwaard neemt niet weg dat de correcties moeten berusten op een redelijke schatting. De aanslag mag niet naar willekeur worden vastgesteld, maar dient te berusten op een redelijke schatting (vgl. Hoge Raad 28 maart 2003, nr. 38039, BNB 2003/203). Omtrent de vraag of eiser heeft voldaan aan de op hem rustende bewijslast en of sprake is van een redelijke schatting, overweegt de rechtbank als volgt.

4.9. Het betoog van eiser dat ten aanzien van de heer N een onderzoek van de Belastingdienst te R heeft plaatsgevonden en dat daarbij geen correcties als de onderhavige zijn toegepast, brengt de rechtbank niet tot een ander oordeel nu het onderzoek bij N een andere reikwijdte had. Zoals de Belastingdienst te PP heeft medegedeeld zijn ten aanzien van dhr. N andere aspecten onderzocht dan de verkoopcommissie. De rechtbank heeft geen reden aan de juistheid van deze mededeling te twijfelen.

4.10. De in 2.16 gegeven berekeningen van de in de onderhavige jaren extra in aanmerking te nemen provisie, berusten naar het oordeel van de rechtbank op een redelijke schatting. Met betrekking tot de schatting betreffende het jaar 2002 neemt de rechtbank voorts in aanmerking dat eiser geen van de Spaanse bank afkomstig overzicht van de bankrekening heeft verstrekt en het geschatte bedrag laag is te noemen in verhouding tot de correcties 2000 en 2001.

4.12. Eiser heeft hiermee echter niet doen blijken dat de op de negatieve kassen gebaseerde correctie betreffende 2000 en 2001 onjuist is of ten onrechte is toegepast. Van de gestelde aanbetalingen en terugbetalingen zijn geen bewijsstukken, zoals bankafschriften of correspondentie (met o.a. ZZ), overgelegd. Voorts ontbreekt in de boekhouding van de onderneming een aanwijzing voor voorgeschoten aanbetalingen, terwijl het mede gelet op de gestelde omvang van die betalingen (ƒ 20.000 en ƒ 95.000) wel voor de hand zou liggen dienaangaande een balanspost in de boekhouding op te nemen.

4.13. De bij het beroepschrift gevoegde schriftelijke verklaringen van O en N dat eiser in de onderhavige jaren investeringen heeft gedaan in Spaanse vakantiewoningen, acht de rechtbank onvoldoende om tot een ander oordeel te komen. Voorts legt eiser een koopovereenkomst tussen G en van ZZ over en een zelf gemaakt overzicht van betalingen “Dhr. ZZ en dhr. YY” betreffende 4 woningen (nrs. 17-18-19-20). Deze stukken doen evenmin blijken dat de kasstortingen in 2000 en 2001 voortvloeien uit voorgeschoten bedragen.

4.14. De schatting van de verzwegen omzet op basis van de geconstateerde negatieve kassen, acht de rechtbank niet onredelijk. Hierbij neemt de rechtbank in aanmerking dat verweerder bij gebrek aan een kasboek een reconstructie daarvan heeft moeten maken. Door bij de schatting van de correctie geconstateerde negatieve kassen naar boven af te ronden heeft verweerder geen onredelijke schatting gemaakt van de verzwegen omzet. Gesteld noch gebleken is voorts dat, uitgaande van de juistheid van de hierboven besproken correctie ter zake van provisies, sprake is van dubbeltellingen in die zin dat de negatieve kassen daaruit kunnen worden verklaard.

4.16. De voor de berekening van de omzetcorrectie geschatte aan- en/of verkoopprijzen van de genoemde auto’s acht de rechtbank niet onredelijk, ook niet gelet door eiser in dit verband genoemde in- en verkoopprijzen.

4.18. Hoewel eiser met hetgeen naar voren is gebracht niet heeft doen blijken dat kostenaftrek ten onrechte is gecorrigeerd, is de rechtbank van oordeel dat in het kader van een redelijke schatting ervan uit moet worden gegaan dat de helft van de op de facturen vermelde kosten voor rekening van eiser is gekomen en dat in zoverre kostenaftrek dient te worden gehonoreerd. Hierbij neemt de rechtbank in aanmerking hetgeen eiser dienaangaande ter zitting heeft verklaard, namelijk dat in Nederland om de 14 dagen exposities werden georganiseerd die kosten met zich brachten en dat deze kosten voor rekening van eiser en N kwamen. De beroepen 2000, 2001 en 2002 slagen in zoverre. Het betoog van verweerder dat de facturen staan op naam van G S.L en met de hand zijn gewijzigd, dat om die reden ervan uit moet worden gegaan dat de kosten uitsluitend thuishoren bij G en voor eiser geen aftrek mogelijk is, brengt de rechtbank niet tot een ander oordeel.

4.19. De onderhavige correctie bedraagt in 2000 een bedrag van € 6.254, in 2001 € 13.445 en in 2002 een bedrag van € 13.479. De helft hiervan wordt teruggenomen, zodat het belastbaar inkomen (uit werk en woning) in de onderhavige jaren wordt verminderd met de volgende bedragen: € 3.127 (2000), € 6.723 (2001) en € 6.740 (2002).

4.20. De ter zitting naar voren gebrachte stelling van eiser dat in 2000 ten onrechte geen rekening is gehouden met het aandeel in het verlies (kosten) van G ten bedrage van € 17.066, is onvoldoende onderbouwd en brengt de rechtbank niet tot verdere aanpassing van de correctie betreffende het jaar 2000.

4.22. Desgevraagd heeft eiser ter zitting verklaard dat bankafschriften van de huurbetalingen niet aanwezig zijn. Nu dienaangaande voorts geen facturen zijn aangetroffen en evenmin een huurovereenkomst is overgelegd, heeft eiseres van deze kosten niet doen blijken. Overlegging van een brochure van G waaruit het betreffende kantooradres blijkt acht, de rechtbank onvoldoende ter voldoening van de op eiser rustende bewijslast. Het beroep faalt op dit punt.

4.25. Gezien de aard en de omvang van de activiteiten van eiser acht verweerder het niet aannemelijk dat eiser 15.000 kilometer per jaar rijdt. De jaren 2000 en 2001 zijn om die reden gecorrigeerd met 10.000 km per jaar tegen ƒ 0,60 per km. De rechtbank is van oordeel dat deze correctie berust op een redelijke schatting.

4.28. Als bij deze berekening van verweerder een rekenfout is gemaakt ligt het op de weg van eiser die overtuigend aan te tonen. Dat heeft hij niet gedaan. Het overleggen van een enkel voorbeeld van specificaties van de telefoonnota’s acht de rechtbank onvoldoende om tot een ander oordeel te komen.

4.31. Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat het gebruikelijk loon als bedoeld in voormeld artikel 12a Wet LB lager is dan het door verweerder in aanmerking genomen bedrag. Uit de jaarstukken van SH BV 2000 volgt dat in dat jaar activiteiten hebben plaatsgevonden. De verlies- en winstrekening van dat jaar vermeldt aanzienlijke opbrengsten betreffende onroerend goed transacties en diverse algemene kosten en aankoopkosten. De opbrengst onroerend goed transacties in de jaarrekening 2000 (ƒ 100.789) betreft volgens eiser de boekwinst van een verkocht pand in januari 2000. In de BV werd voorts een vakantiewoning verhuurd en de participaties in de onroerend goed BV’s hadden volgens eiser betrekking op verhuur. Volgens het rapport van het boekenonderzoek koopt en verkoopt de vennootschap voorts regelmatig onroerend goed en zijn daarnaast in 2000 en 2001 enkele auto's ingekocht en verkocht. Het ontvangen van een arbeidsongeschiktheidsuitkering heeft eiser kennelijk – evenmin als de overige hierboven besproken ondernemingsactiviteiten - niet ervan weerhouden actief te blijven voor SH BV. De stelling van eiser dat er in de onderhavige jaren nauwelijks werkzaamheden zijn geweest voor de B.V. of haar deelnemingen, volgt de rechtbank niet.

4.34. De administratieve gebreken (geen kasboek, onverklaarde stortingen en ontbrekende in- en verkoopfacturen van een aantal auto’s) en het daaruit afgeleide vermoeden dat omzet niet is verantwoord, rechtvaardigen in beginsel een boete van 50%. Eiser heeft, hoewel daarom meerdere malen is verzocht, geen afdoende verklaring gegeven voor de ontbrekende informatie. De rechtbank acht aannemelijk dat omzet is verzwegen en dat het aan opzet van eiser is te wijten dat de primitieve aanslag tot een te laag bedrag is vastgesteld (2000 en 2001). De rechtbank acht voorts bewezen dat met deze omzetverzwijging het aan opzet van eiser is te wijten dat de aangifte IB/PVV 2002 onjuist is gedaan.

4.36. Bij de beoordeling van de vraag of de boete passend en geboden is dient te worden gelet op alle omstandigheden van het geval. De belasting waarop het vergrijp betrekking heeft vormt de grondslag voor de boete. Dat bij de beoordeling van een vergrijpboete ervan wordt uitgegaan dat de feitelijk geheven belasting de verschuldigde belasting is, óók als de hoogte daarvan is komen vast te staan met toepassing van de zogenoemde omkering van de bewijslast, ontslaat de rechter niet van zijn verplichting om te beoordelen of een opgelegde vergrijpboete gelet op de omstandigheden van het geval een passende en ook geboden sanctie is voor het vergrijp dat is begaan. Tot de hierbij in aanmerking te nemen omstandigheden behoort de wijze waarop de hoogte van de verschuldigde belasting is komen vast te staan, waaronder ook valt de omstandigheid dat hiertoe de zogenoemde omkering van de bewijslast is toegepast (vgl. Hoge Raad, 18 januari 2008, 41832, BNB 2008/165).

4.37. De rechtbank ziet in de omstandigheid dat de verschuldigde belasting en daarmee de hoogte van de boetes met omkering van de bewijslast is vastgesteld, aanleiding de boetes voor zover die betrekking hebben op de omzetcorrecties te verminderen van 50% tot op 40%. Hierbij neemt de rechtbank in aanmerking dat niet kan worden uitgesloten dat de daartoe gemaakte schattingen – hoewel binnen redelijke marges en dus aanvaardbaar – aan de hoge kant zijn. Met betrekking tot de omstandigheid dat de weigering kostenaftrek is komen vast te staan met omkering van de bewijslast ziet de rechtbank geen reden tot een dergelijke matiging.

4.38. Sinds kennisgeving van de vergrijpboetes op 23 september 2005 is bijna vier jaar verstreken. Nu uit de gedingstukken niet blijkt dat sprake is van bijzondere omstandigheden die een zo lange duur van de behandeling van de beroepen rechtvaardigen, heeft de behandeling niet plaatsgevonden binnen een redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, lid 1, EVRM (vgl. HR 22 april 2005, nr. 37984, BNB 2005/337 en HR 17 juni 2005, nr. 38960, BNB 2005/338). De vele geschilpunten vormen op zichzelf bezien onvoldoende reden om bijzondere omstandigheden aanwezig te achten. Verweerder heeft ter zitting ook aangegeven zich op dit punt te conformeren aan het oordeel van de rechtbank. De rechtbank zal de opgelegde boetes verminderen met een bedrag gelijk aan 10 percent van de boetebedragen. Voorzover de boetes 40% bedragen leidt dit tot een boetepercentage van 36%. Voor zover de boetes 25% bedragen leidt dit tot een boetepercentage van 22,5%.

4.40. Eiser heeft met de alsnog ingediende aangifte niet voldaan aan de op hem rustende bewijslast te doen blijken dat de aanslagen niet tot de juiste bedragen zijn opgelegd. Voorts is in de aangifte IB/PVV 2003 een deel van de winst uit de onderneming toegerekend aan de echtgenote van eiser. Zoals hiervoor vastgesteld dient de winst volledig aan eiser te worden toegerekend. De schatting van het belastbaar inkomen uit werk en woning van het jaar 2003 op een bedrag van € 80.000, acht de rechtbank niet onredelijk. Hierbij neemt de rechtbank in aanmerking dat het belastbaar inkomen (uit werk en woning) van de jaren daarvoor (2000, 2001 en 2002), na de correcties zoals die thans zijn komen vast te staan, op hogere bedragen is vastgesteld. De beroepen betreffende de aanslagen IB/PVV en WAZ 2003 zijn derhalve ongegrond.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt aan¬lei¬ding verweerder te veroordelen in de kos¬ten die eiser in verband met de behande¬ling van de beroepen redelij¬kerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 966 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322,- en een wegingsfactor 1). De rechtbank zal de beroepen op de voet van het bepaalde in artikel 3 van genoemd besluit behandelen als samenhangende zaken, zodat deze proceskostenvergoeding voor alle beroepen tezamen eenmaal wordt toegekend. Op de voet van onderdeel C2 van de bijlage behorende bij genoemd besluit heeft de rechtbank een factor van 1,5 in aanmerking genomen, aangezien er sprake is van 5 samenhangende zaken.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 29 september 2009 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. A.A. Fase, voorzitter, mr. J.M. van Kempen en mr. S.C.W. Douma, rechters, in tegenwoordigheid van mr. A.P. Schaapherder, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.