Rechtbank Haarlem, 30-10-2009, BK6960, 08/5267 en 08/5269

Procedurenummers: AWB 08/5267 en 08/5269

Uitspraakdatum: 30 oktober 2009

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

X, eiseres en Y, eiser, beiden wonende te Z, hierna gezamenlijk: eisers,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1.1. Verweerder heeft aan eiseres, met dagtekening 8 november 2007, voor het jaar 2003 een navorderingsaanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van nihil, een belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang van € 180.000 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 19.250. Verweerder heeft tevens bij afzonderlijke beschikkingen met dezelfde dagtekening aan eiseres een bedrag van € 625 aan heffingsrente in rekening gebracht en een vergrijpboete opgelegd van € 937.

1.1.2. Verweerder heeft aan eiseres, met dagtekening 8 november 2007, voor het jaar 2004 een navorderingsaanslag IB/PVV opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 7.199 negatief, een belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang van € 60.000 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 28.257. Verweerder heeft tevens bij afzonderlijke beschikking een bedrag van € 612 aan heffingsrente in rekening gebracht.

1.1.3. Verweerder heeft aan eiseres, met dagtekening 22 november 2007, voor het jaar 2005 een aanslag IB/PVV opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 6.469 negatief, een belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang van nihil en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 15.315. Verweerder heeft tevens bij afzonderlijke beschikking een bedrag van € 226 aan heffingsrente in rekening gebracht.

1.2. Verweerder heeft aan eiser, met dagtekening 8 november 2007, voor het jaar 2005 een aanslag IB/PVV opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van nihil, een belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang van nihil en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 6.447.

1.3. Eisers hebben tijdig bezwaar gemaakt tegen de hierboven genoemde

navorderingsaanslagen en aanslagen. Eisers hebben hierbij verzocht om een vergoeding van de integrale kosten van rechtsbijstand.

1.4.1. Verweerder heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 13 juni 2008 de navorderingsaanslagen met betrekking tot 2003 en 2004 en de aanslag met betrekking tot 2005 die aan eiseres zijn opgelegd, gehandhaafd. Ook de boete die gelijktijdig met de navorderingsaanslag IB/PVV 2003 is opgelegd, is gehandhaafd en het verzoek om een kostenvergoeding is afgewezen.

1.4.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar eveneens van 13 juni 2008 de aan eiser opgelegde aanslag met betrekking tot 2005 gehandhaafd en het verzoek om een kostenvergoeding afgewezen.

1.5.1. Eisers hebben daartegen bij beroepschriften van 25 juli 2008, ontvangen bij de rechtbank op 29 juli 2008, beroep ingesteld.

1.5.2. De rechtbank heeft het beroep van eiseres geadministreerd onder procedurenummer 08/5267 en het beroep van eiser onder procedurenummer 08/5269.

1.5.3. Verweerder heeft op de zaken betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5.4. Partijen hebben vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn telkens in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

1.6. De zaken zijn gelijktijdig behandeld ter zitting op 12 mei 2009. Eisers zijn daar in persoon verschenen, bijgestaan door hun gemachtigde A. Namens verweerder is verschenen B, tot bijstand vergezeld van C.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Eisers zijn met elkaar gehuwd en waren dit ook al in de onderhavige jaren.

2.2.1. Eisers hebben in 2003 in totaal een bedrag van € 875.000 geleend aan D. In datzelfde jaar hebben eisers een bedrag van € 95.000 aan rente ontvangen en voorts een bedrag van € 250.000 van het geleende bedrag terugontvangen. Per 31december 2003 resteerde derhalve een vordering van nominaal € 625.000.

2.2.2. Eiseres heeft voor het jaar 2003 aangifte gedaan van een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 6.750. Eiseres heeft in haar aangifte de vordering op D niet aangegeven. Verweerder heeft de primitieve aanslag overeenkomstig de aangifte vastgesteld.

2.2.3. Verweerder heeft met de navorderingsaanslag 2003 het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen gecorrigeerd. Verweerder heeft de vordering op D als volgt vastgesteld:

Gelijktijdig met de navorderingsaanslag is een vergrijpboete van € 937 opgelegd “wegens grove schuld”.

2.3.1. In 2004 hebben eisers een bedrag van € 234.240 geleend aan D. In 2004 hebben eisers in totaal een bedrag van € 193.940 aan rente ontvangen. In 2004 heeft voorts een ‘herbelegging’ plaatsgevonden van een in november 2003 ingelegd bedrag van € 325.000, vermeerderd met de daarop aangegroeide ‘rente’ van € 143.000. Per 31 december 2004 resteerde derhalve een vordering van nominaal € 1.002.240.

2.3.2. Eiseres heeft voor het jaar 2004 aangifte gedaan van een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 12.757. Eiseres heeft in haar aangifte de vordering op D als volgt gewaardeerd:

Verweerder heeft de primitieve aanslag overeenkomstig de aangifte vastgesteld.

2.3.3. Verweerder heeft middels de navorderingsaanslag 2004 het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen gecorrigeerd. Verweerder heeft de vordering op D als volgt vastgesteld:

2.4.1. Eisers hebben in maart 2005 een bedrag van € 25.000 geleend aan D. In 2005 hebben eisers in totaal een bedrag van € 64.700 aan ‘rente’ ontvangen.

2.4.2. Eiseres heeft voor het jaar 2005 aangifte gedaan van een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 0. Eiseres heeft in haar aangifte de vordering op D als volgt gewaardeerd:

2.4.3. Verweerder heeft het door eiseres aangegeven belastbaar inkomen uit sparen en beleggen gecorrigeerd. Verweerder heeft de vordering op D als volgt vastgesteld:

2.4.4. Eiser heeft voor het jaar 2005 aangifte gedaan van een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 3.740. Eiser heeft in zijn aangifte de vordering op D als volgt gewaardeerd:

2.4.5. Verweerder heeft het door eiser aangegeven belastbaar inkomen uit sparen en beleggen gecorrigeerd. Verweerder heeft de vordering op D als volgt vastgesteld:

2.5. Op 15 juni 2005 is D in staat van faillissement verklaard. Op 20 juli 2007 is D in hoger beroep strafrechtelijk veroordeeld door het gerechtshof Amsterdam.

2.7. De Belastingdienst heeft een landelijke projectgroep ingesteld om de belastingheffing ten aanzien van personen die geld aan D hebben geleend, te coördineren. Deze projectgroep heeft op 24 januari 2007 een draaiboek opgesteld, dat onder de inspecteurs van de Belastingdienst is verspreid. In dit draaiboek, met de naam “Gouden Bergen”, is onder andere het volgende opgenomen.

3. Geschil

3.1. In geschil is of de beroepen ontvankelijk zijn en zo ja of de vordering van eisers op D per 31 december 2003, per 1 januari 2004, per 31 december 2004 en per 1 januari 2005 voor wat betreft de rendementsgrondslag van box 3 dient te worden gewaardeerd op nihil, dan wel op een lager bedrag dan de nominale waarde van de vordering (standpunt eisers) of op de nominale waarde (standpunt verweerder). Eveneens is in geschil de over het jaar 2003 aan eiseres opgelegde vergrijpboete.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting.

4. Beoordeling van het geschil

Ontvankelijkheid van de beroepen

4.2. De uitspraken op bezwaar zijn gedagtekend 13 juni 2008. Niet gesteld of gebleken is dat de dagtekening daarvan is gelegen vóór de dag van bekendmaking, zodat de beroepstermijnen zijn aangevangen op zaterdag 14 juni 2008 en zijn geëindigd op vrijdag 25 juli 2008. De gemachtigde van eisers heeft ter zitting verklaard dat de beroepschriften op vrijdag 25 juli na de laatste postlichting in de brievenbus zijn gedeponeerd. De rechtbank heeft de beroepschriften ontvangen op 29 juli 2008, dat wil zeggen binnen een week na afloop van de termijn. Door verweerder is ter zitting verklaard dat hij de verklaring van de gemachtigde van eisers gelooft, maar dat de beroepschriften niet tijdig zijn ingediend nu deze pas na de laatste buslichting ter post zijn bezorgd. Nu tussen partijen niet in geschil is dat de beroepschriften op vrijdag 25 juli 2008, zij het na de laatste postlichting, ter post zijn bezorgd, zal de rechtbank hiervan uitgaan. Anders dan waar verweerder van uitgaat, is een beroepschrift tijdig ter post bezorgd indien dit op de laatste dag van de beroepstermijn in de brievenbus is gedeponeerd, ook indien dit pas na de laatste buslichting van die dag heeft plaatsgevonden (HR 20 december 2000, nr. 35.722, NTFR 2000/1917, HR 20 december 2002, nr. 37.782, NTFR 2003/47, en HR 17 juni 2005, nr. 40.737, NTFR 2005/819). De beroepen zijn derhalve ontvankelijk.

Inhoudelijke beoordeling van de beroepen

4.3. Ingevolge artikel 5.2 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) wordt het voordeel uit sparen en beleggen gesteld op 4% van het gemiddelde van de rendementsgrondslag aan het begin van het kalenderjaar en de rendementsgrondslag aan het einde van het kalenderjaar, voor zover dit gemiddelde meer bedraagt dan het heffingvrije vermogen. De rendementsgrondslag is de waarde van de bezittingen verminderd met de waarde van de schulden (artikel 5.3, eerste lid, Wet IB 2001).

4.4. Ingevolge artikel 5.3, tweede lid, aanhef en onderdeel e, Wet IB 2001 zijn bezittingen rechten die niet op zaken betrekking hebben, waaronder geld. Ingevolge artikel 5.19 Wet IB 2001 worden bezittingen in aanmerking genomen voor de waarde in het economische verkeer. In het onderhavige geval is niet in geschil dat de vordering op D tot de rendementsgrondslag behoort. In geschil is de waarde in het economische verkeer van de vordering van eisers op D op de peildata 31 december 2003, 1 januari 2004, 31 december 2004 en 1 januari 2005 (hierna ook: de waardepeildata). Een vordering wordt in beginsel naar het nominale bedrag in aanmerking genomen, tenzij er redenen zijn om aan te nemen dat de waarde van die vordering in het economische verkeer lager moet worden vastgesteld.

4.5. De voor de vermogensbelasting onder de Wet vermogensbelasting 1964 ontwikkelde en gewezen doctrine en jurisprudentie aangaande de waardering van “bezittingen” en “schulden”, behouden, naast die voor de Wet op de inkomstenbelasting 1964 hun belang voor de rendementsgrondslag van het inkomen uit sparen en beleggen.

4.6. In zijn arrest van 19 augustus 1987, nr. 24 274, BNB 1987/279, heeft de Hoge Raad geoordeeld dat het gerechtshof bij de bepaling van de waarde in het economische verkeer in die zaak van de op 30 december 1976 verkochte aandelen zonder schending van enige rechtsregel betekenis kon toekennen aan de na die datum tot stand gekomen prijs waarvoor de aandelen aan een derde zijn doorverkocht, aangezien die prijs een licht kon werpen op de waarde van de aandelen op 30 december 1976.

4.8. Vaststaat dat D vanaf 2003 de ingelegde gelden niet meer belegde, doch hoofdzakelijk besteedde aan de uitbetaling van andere beleggers, waardoor in feite sprake was van een piramidespelachtige constructie, zoals ook door het gerechtshof Amsterdam in de strafzaak tegen D is geoordeeld (zie hiervoor onder 2.6). Deze eerst na het verstrijken van de waardepeildata bekend geworden omstandigheid, die reeds op de waardepeildata bestond, moet naar het oordeel van de rechtbank in aanmerking worden genomen bij de in geschil zijnde waardering van de vordering van eisers op D. Het standpunt van verweerder dat de vordering op de waardepeildata op de nominale waarde dient te worden gewaardeerd is daarom niet juist. Het is een feit van algemene bekendheid dat bij piramidespelen al naar gelang het aantal deelnemers stijgt, het steeds moeilijker wordt om nieuwe deelnemers te werven, zodat de winstkansen dalen totdat het spel uiteindelijk vastloopt. De rechtbank gaat er dan ook van uit dat potentiële kopers van vorderingen op D op de waardepeildata, indien zij met het piramidespelachtige karakter van de constructie bekend waren, aanleiding zouden vinden om de volwaardigheid van de vordering op D (belegging) in twijfel te trekken, en – als ze de vordering al zouden willen overnemen - daar zeker niet de nominale waarde voor zouden willen betalen. De waarde van nihil die door eisers wordt voorgestaan is echter ook niet reëel, nu de kans bestond dat (een gedeelte van) de vordering nog zou worden terugbetaald. D heeft immers feitelijk na 1 januari 2004 – ook aan eisers – nog op de leningen betaald. De rechtbank stelt de waarde van de vordering voor de waardepeildata 31 december 2003 en 1 januari 2004 daarom in goede justitie vast op 20% van de nominale waarde.

4.9. Verweerder heeft aangegeven dat binnen kleine kring bekend was dat de Autoriteit Financiële Markten (hierna: AFM) in september 2004 een onderzoek was gestart in verband met het vermoeden dat D de Wet toezicht effectenverkeer had overtreden. De AFM had toen echter nog geen kennis van de frauduleuze praktijken van D. Die zijn eerst in 2005 naar voren gekomen. Voor de waardepeildata 31 december 2004 en 1 januari 2005 dient naast de omstandigheid dat er in feite sprake was van een piramidespel ook rekening te worden gehouden met deze controle door de AFM, omdat het voor de hand liggend is dat bij die controle aan het licht had kunnen komen dat er sprake was van een piramidespel, en er derhalve op zeer korte termijn een einde zou komen aan het piramidespel aangezien piramidespelen sinds 1998 ingevolge artikel 1A van de Wet op de kansspelen zijn verboden. De rechtbank gaat er van uit dat potentiële gegadigden voor het overnemen van vordering op D op de waardepeildata 31 december 2004 en 1 januari 2005, indien zij bekend waren geweest met het feit dat er sprake was van een piramidespel en de controle van de AFM sedert september 2004, niet bereid zouden zijn om meer dan een fractie van de nominale waarde te betalen. De waarde was echter ook toen nog niet nihil, omdat D tot in begin 2005 nog investeerders wist aan te trekken en dus op de peildatum 1 januari 2005 nog betalingen op openstaande leningen kon doen. De rechtbank stelt de waarde van de vordering op de waardepeildata 31 december 2004 en 1 januari 2005 daarom vast op 5% van de nominale waarde.

Tegemoetkoming buitengewone uitgaven (verzilveringsregeling)

4.10. In de motivering van de beroepschriften concluderen eisers, dat indien de beroepen gericht tegen de aan eisers opgelegde aanslagen IB/PVV 2005 gegrond worden verklaard aan eiseres een tegemoetkoming buitengewone uitgaven (verzilveringsregeling) ten bedrage van € 1.122 dient te worden toegekend en aan eiser een tegemoetkoming buitengewone uitgaven van € 607. Het Tijdelijk Besluit Tegemoetkoming buitengewone uitgaven (Tbu) regelt een tegemoetkoming voor burgers die langs fiscale weg door de combinatie van de hoogte van hun inkomen en de totale hoogte van hun aftrekposten en heffingskortingen niet de volledige waarde van hun aftrek van buitengewone uitgaven kunnen effectueren. Ingevolge artikel 2, vierde lid, Tbu wordt de tegemoetkoming vastgesteld bij beschikking van de inspecteur. Nu de tegemoetkoming buitengewone uitgaven wordt vastgesteld middels een afzonderlijke beschikking maakt deze geen onderdeel uit van de aanslagen IB/PVV 2005. Hieruit volgt dat deze tegemoetkoming, anders dan eisers bepleiten, in het kader van de behandeling van de onderhavige zaken niet door de rechtbank kan worden vastgesteld.

Beoordeling van de vergrijpboete

4.11. Ingevolge artikel 67e, eerste lid, van de AWR kan de inspecteur gelijktijdig met het vaststellen van de navorderingsaanslag een vergrijpboete opleggen van ten hoogste 100% van de in het tweede lid genoemde grondslag, indien het aan opzet of grove schuld van de belastingplichtige te wijten is dat de aanslag tot een te laag bedrag is vastgesteld. Ingevolge het tweede lid, aanhef en onder a, van dit artikel wordt de grondslag gevormd door het bedrag van de navorderingsaanslag, voor zover dat bedrag als gevolg van opzet of de grove schuld van de belastingplichtige niet zou zijn geheven.

4.12. Verweerder heeft in zijn verweerschrift aangegeven dat aan eiseres in samenhang met de navorderingsaanslag IB/PVV 2003 terecht een vergrijpboete is opgelegd wegens grove schuld. Eiseres had redelijkerwijs kunnen begrijpen dat de vordering op D had dienen te worden aangegeven voor het bepalen van de rendementsgrondslag in box 3, aangezien het algemeen bekend is dat vorderingen tot het vermogen behoren en daarnaast vorderingen in het aangifteformulier specifiek worden genoemd onder de post bezittingen. Volgens verweerder is er daarom sprake van ernstige verwijtbaarheid, gelijk te stellen met grove schuld. Eiseres stelt dat zij geen verstand heeft van de belastingwetgeving. Van D en E, de persoon die eisers in 2003 bij D had geïntroduceerd, had eiseres begrepen dat de vordering niet hoefde te worden aangegeven. Gezien het feit dat zij de bedragen aan D in privé verstrekte, zou D deze optellen bij zijn vermogen en deze verwerken in zijn aangifte. Ter zitting is door eiseres onweersproken gesteld dat zij de aangifte IB/PVV 2003 heeft laten invullen door een adviseur van het Adviesburo F en dat zij, alvorens zij de adviseur het aangiftebiljet heeft laten invullen, de uitleg van D en E aan de adviseur heeft voorgehouden. Deze zou hierop hebben aangegeven dat dit mogelijk was indien zij dit zo met D had afgesproken. Eiseres is derhalve niet klakkeloos uitgegaan van het verhaal van E en D dat zij de vordering niet hoefde aan te geven, maar heeft dit voorgelegd aan een adviseur van Adviesburo F. Uit de overgelegde stukken komt naar voren dat dit adviesbureau zich bezighoudt met fiscale en administratieve dienstverlening. De rechtbank is van oordeel dat nu verweerder geen feiten en omstandigheden heeft gesteld en aannemelijk gemaakt die tot het oordeel zouden leiden dat eiseres niet had mogen uitgaan van de verklaring van haar adviseur dat zij de vordering op D niet hoefde aan te geven, eiseres geen grove schuld kan worden verweten. De boete moet daarom worden vernietigd.

2003

Gemiddeld € 62.500

2004

Gemiddeld € 87.556

Nu verweerder de aanslag IB/PVV 2004 overeenkomstig de aangifte heeft vastgesteld, is in die aanslag dus uitgegaan van een gemiddelde waarde van de vordering van € 426.120. Dit is meer dan de gemiddelde waarde van de vordering zoals deze door de rechtbank is vastgesteld. Dat heeft tot gevolg dat de navorderingsaanslag IB/PVV 2004 niet in stand kan blijven. De rechtbank zal deze derhalve vernietigen.

2005

Gemiddeld € 25.056

Door eisers is ter zitting aangegeven dat indien de rechtbank tot het oordeel komt dat de vordering op waardepeildatum 1 januari 2005 een lagere waarde heeft dan de nominale waarde, maar de waarde niet op nihil kan worden gesteld de eerste € 135.333 aan eiser dient te worden toegerekend. Nu de waarde op waardepeildatum 1 januari 2005 minder bedraagt dan € 135.333, namelijk € 50.112, heeft dit tot gevolg dat de aanslag IB/PVV 2005 die aan eiseres is opgelegd zal worden vastgesteld overeenkomstig haar aangifte. De aanslag IB/PVV 2005 die aan eiser is opgelegd zal worden vastgesteld naar een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 4.742. Dit bedrag is als volgt bepaald:

5. Proceskosten

De door eisers gevraagde integrale kostenvergoeding voor de bezwaar- en de beroepsfase kan alleen worden toegekend als sprake is van bijzondere omstandigheden. Daarvan is in de onderhavige gevallen geen sprake. Door eisers is gesteld dat er in de onderhavige gevallen plaats is voor het toekennen van een vergoeding van de integrale proceskosten nu verweerder willens en wetens heeft volhard in een standpunt dat in strijd is met vaste jurisprudentie. Reeds uit het feit dat de rechtbank anders dan eisers moet concluderen dat aan de vorderingen op diverse peildata nog enige waarde moet worden toegekend, volgt reeds dat verweerder niet tegen beter weten in eisers niet in hun andersluidende standpunt is gevolgd. De rechtbank kan hun standpunt ook overigens niet volgen. Anders dan eisers aanvoeren, stelt verweerder zich in de uitspraken op bezwaar niet op het standpunt dat geen rekening kan worden gehouden met feiten en omstandigheden die zich pas na de waardepeildata hebben voorgedaan of bekend zijn geworden, maar wel licht kunnen werpen op de toestand zoals deze was op de waardepeildata. Verweerder geeft immers aan dat hij van mening is dat later bekend geworden feiten zoals het feit dat de ingelegde gelden niet werden belegd maar werden rondgepompt en dat D in maart 2005 failliet is verklaard, geen licht werpen op de toestand op de waardepeildata, waardoor uit deze feiten niet kan worden opgemaakt dat potentiële gegadigden op de peildata aanleiding zouden zien om aan de volwaardigheid van de vordering te twijfelen. Verweerder gaat derhalve niet tegen beter weten in van een onjuiste rechtsopvatting uit. Dat hij de feiten in het licht van die maatstaf anders waardeert, is nog geen bijzondere omstandigheid die noopt tot een integrale proceskostenvergoeding. Voor zover verweerder zich in het verweerschrift beroept op de uitspraak van Hof ‘s Gravenhage van 15 juni 1967, BNB 1968/137, waarin is geoordeeld dat weliswaar met feiten na de peildatum rekening moet worden gehouden, doch dat als zodanige feiten slechts meetellen de gegevens die binnen brede kring bekend zijn, hebben eisers gelijk dat dit niet overeenstemt met het oordeel van de Hoge Raad in (latere) arresten. Nu de rechtbank Leeuwarden in zijn uitspraak van 16 mei 2006, LJN AX4633, echter in gelijke zin heeft geoordeeld, kan niet worden gesteld dat verweerder willens en wetens heeft volhard in een volstrekt onhoudbaar standpunt, zodat hier geen sprake is van een dusdanig bijzondere omstandigheid dat dit veroordeling in de integrale proceskosten rechtvaardigt. Zeker niet nu verweerder in het verweerschrift ook aangeeft dat hij van mening is dat de latere feiten zoals het faillissement en de gegevens zoals die zijn vastgesteld tijdens het strafproces op zich niet een dusdanig licht werpen op de toestand op de waardepeildata dat hieruit zou moeten worden afgeleid dat de vordering minder waard was. Gelet hierop zal de rechtbank de kosten voor de bezwaar- en de beroepsfase op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vaststellen op € 1.449 (1 punt voor het indienen van de nagenoeg gelijkluidende bezwaarschriften en 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting, elk met een waarde per punt van € 161, 1 punt voor het indienen van de nagenoeg gelijkluidende beroepschriften en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1,5 voor de zwaarte van de zaken en een factor 1 voor samenhangende zaken).

De rechtbank merkt volledigheidshalve op dat voor het beroep van eiser met procedurenummer 08/5269 geen apart griffierecht is geheven.

6. Beslissing

De rechtbank:

Deze uitspraak is gedaan op 30 oktober 2009 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. H.A.M. Röell-Mulder, voorzitter, mr. R.H.M. Bruin en mr. S.C.W. Douma, rechters, in tegenwoordigheid van mr. S.A. Carter, griffier.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.