Rechtbank Haarlem, 13-12-2010, BQ1636, 09-6041

Zaaknummer: AWB 09/6041

Uitspraakdatum: 13 december 2010

Uitspraak in het geding tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst/P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft aan eiseres met dagtekening 23 januari 2009 een naheffingsaanslag (aanslagnummer x) overdrachtsbelasting opgelegd voor een bedrag van € 772.215. Verweerder heeft bij afzonderlijke beschikkingen een verzuimboete van € 4.537 opgelegd en heffingsrente ten bedrage van € 41.548 in rekening gebracht.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 16 november 2009 de naheffingsaanslag, verzuimboete en beschikking heffingsrente gehandhaafd.

1.3. Eiseres heeft daartegen beroep ingesteld.

1.4. Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5. Partijen hebben vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn telkens in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

1.6. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 12 november 2010. Namens eiseres is verschenen gemachtigde voornoemd. Namens verweerder zijn verschenen drs. B en C.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.2. Het perceel grond aan de a-weg 1 te F is door de gemeente F op 29 maart 1999 bij notariële akte aan D in erfpacht uitgegeven voor een periode van 25 jaar, telkens automatisch te verlengen met een periode van 25 jaar. De akte uitgifte in erfpacht vermeldt – voor zover hier van belang – het volgende:

2.3. Het perceel a-weg 1 is door D verhuurd aan G BV. De huurovereenkomst vermeldt – voor zover hier van belang – het volgende:

2.4. Eiseres heeft alleen het pand aan de y-straat bij de aankoop van de aandelen aangemerkt als onroerende zaak, welke wordt geëxploiteerd in de zin van artikel 4, eerste lid, letter a, van de Wet op belastingen van rechtsverkeer (hierna: Wbr). De waarde van dit pand maakt 44,3% van het balanstotaal van de vennootschap uit. Hiervan uitgaande heeft eiseres geen aangifte gedaan voor de overdrachtsbelasting omdat de activa niet voor minimaal 70% uit onroerende zaken bestonden.

2.5. Op 20 februari 2007 heeft eiseres de aandelen D doorverkocht aan H B.V. voor een verkoopprijs van € 13.121.367,41. Bij deze verkoop is om de onder 2.4 vermelde reden eveneens geen aangifte overdrachtsbelasting gedaan.

De verkoopprijs is gebaseerd op de volgende balans:

2.6. Verweerder heeft een boekenonderzoek ingesteld voor de overdrachtsbelasting. Het onderzoek betreft uitsluitend de verkrijging op 20 februari 2007 door eiseres van de aandelen D. Met name is onderzocht of deze verkrijging belast is op grond van artikel 4 van de Wbr. Naar aanleiding daarvan zijn aan eiseres de hiervoor onder 1.1 bedoelde naheffingsaanslag en beschikkingen opgelegd.

3. Geschil en standpunten van partijen

3.1. In geschil is of artikel 4, eerste lid, van de Wbr van toepassing is op de verkrijging van de aandelen D door eiseres. Meer specifiek draait het geschil om de vraag of het bedrag van € 5.870.255, dat in de balans onder 2.5 vermeld staat als waarde van ‘Pompstation a-weg 1, F’, geheel toegerekend moet worden aan het erfpachtrecht of dat een deel toegerekend moet worden aan een afzonderlijk te waarderen recht om een brandstofverkooppunt te mogen vestigen.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Ingevolge artikel 2, eerste lid, van de Wbr wordt onder de naam overdrachtsbelasting een belasting geheven ter zake van de verkrijging van in Nederland gelegen onroerende zaken of van rechten waaraan deze zijn onderworpen.

4.2. Ingevolge artikel 4, eerste lid, van de Wbr worden als zaken als bedoeld in artikel 2 van de Wbr mede aangemerkt fictieve onroerende zaken, zijnde aandelen in lichamen met een in aandelen verdeeld kapitaal, waarvan de bezittingen op het tijdstip van de verkrijging of op enig tijdstip in het daaraan voorafgaande jaar hoofdzakelijk (meer dan 70%) bestaan of hebben bestaan uit in Nederland gelegen onroerende zaken, mits deze onroerende zaken, als geheel genomen, op dat tijdstip geheel of hoofdzakelijk dienstbaar zijn of waren aan het verkrijgen, vervreemden of exploiteren van die onroerende zaken;

4.3. Ingevolge artikel 4, tweede lid, van de Wbr worden voor de toepassing van het eerste lid onder onroerende zaken mede verstaan fictieve onroerende zaken, rechten waaraan in Nederland gelegen onroerende zaken of fictieve onroerende zaken zijn onderworpen, alsmede de economische eigendom van deze zaken of rechten.

4.5. Tussen partijen is niet in geschil dat het erfpachtrecht aangemerkt moet worden als een onroerende zaak als bedoeld in artikel 2, eerste lid, van de Wbr in samenhang met artikel 4, eerste lid, onder a, en tweede lid, van de Wbr. Eiseres stelt echter dat het recht een brandstofverkooppunt te vestigen los moet worden gezien van het recht van erfpacht en dat het afzonderlijke recht om een pompstation te vestigen niet is aan te merken als een onroerende zaak als in vorenbedoelde zin.

4.7. Ter zitting heeft eiseres zich op het standpunt gesteld dat zelfs indien de erfpachtvoorwaarde rechtstreeks verband zou houden met het wezen van het erfpachtrecht er toch sprake is van een apart recht tot vestiging van een brandstofverkooppunt. Dit aparte recht is, aldus eiseres, nergens vastgelegd en heeft geen wettelijk kader, maar moet uit de omstandigheden worden afgeleid. De rechtbank volgt dit standpunt van eiseres niet, nu dit zoals eiseres zelf ook aangeeft, geen steun vindt in het recht.

4.8. Tussen partijen is niet in geschil dat nu het bedrag van € 5.870.255 moet worden toegerekend aan het erfpachtrecht, de bezittingen van D op het tijdstip van de verkrijging hoofdzakelijk bestaan uit in Nederland gelegen onroerende zaken en deze onroerende zaken, als geheel genomen, op dat tijdstip geheel of hoofdzakelijk dienstbaar zijn of waren aan het verkrijgen, vervreemden of exploiteren van die onroerende zaken. De aandelen D dienen derhalve aangemerkt te worden als fictieve onroerende zaak als bedoeld in artikel 4, eerste lid, van de Wbr. Verweerder heeft derhalve terecht de naheffingsaanslag aan eiseres opgelegd.

4.9. Het beroep tegen de beschikking heffingsrente heeft eiseres niet afzonderlijk onderbouwd. Omdat de beroepsgronden tegen de naheffingsaanslag geen doel treffen, zal het beroep tegen de beschikking heffingsrente eveneens ongegrond worden verklaard.

4.10. Ingevolge artikel 67c, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen vormt het niet, gedeeltelijk niet, dan wel niet binnen de in de belastingwet gestelde termijn betalen van belasting welke op aangifte moet worden voldaan of afgedragen een verzuim ter zake waarvan de inspecteur de belastingplichtige een boete van ten hoogste € 4.537 kan opleggen. Ingevolge paragraaf 24 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 legt de inspecteur, indien sprake is van het niet, gedeeltelijk niet dan wel niet tijdig betalen van belasting die op aangifte moet worden voldaan een verzuimboete op van 10 procent van de verschuldigde belasting met een maximum van € 4.537.

4.11. De verzuimboete heeft tot doel een gebod tot nakoming van fiscale verplichtingen in te scherpen. Voor het opleggen van een dergelijke boete is niet vereist dat er sprake is van opzet of grove schuld. Bijzondere omstandigheden of afwezigheid van alle schuld kunnen aanleiding zijn tot matiging of het achterwegen laten van de boete. Deze zijn echter niet gesteld of gebleken, zodat moet worden geoordeeld dat de boete passend en geboden is.

4.12. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is vastgesteld door mr. A.E. Keulemans, voorzitter, mr. M.H.L.C. Bijvoet en mr. M.C. van As, rechters, in tegenwoordigheid van mr. E.P. van der Zalm, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 13 december 2010.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.