Rechtbank Haarlem, 08-06-2011, ECLI:NL:RBHAA:2011:6802, AWB 10/812, 10/1552 en 10/1707

Ten aanzien van de correcties in het algemeen stelt eiseres zich op het standpunt dat verweerder, gelet op de gang van zaken tijdens het boekenonderzoek, het recht heeft verspeeld correcties aan te brengen. De behandelend ambtenaren hebben zich niet correct gedragen, zij hebben om informatie gevraagd die ze al hadden dan wel niet mochten vragen, zij wilden niet luisteren naar de uitleg van eiseres en haar gemachtigde en kwamen telkens hun afspraken niet na. Verweerder bestrijdt dit standpunt. Het boekenonderzoek is weliswaar moeizaam verlopen, maar de controlerend ambtenaren hebben zich correct gedragen.

De rechtbank verwerpt het standpunt van eiseres. Hoewel eiseres moet worden toegegeven dat de behandeling van de zaken tot aan het indienen van het beroep bij de rechtbank veel tijd heeft gekost, kan dit niet tot vernietiging van de naheffingsaanslagen en de beschikkingen leiden. De rechtbank heeft in het omvangrijke dossier geen aanwijzingen gevonden dat de behandelend ambtenaren misbruik zouden hebben gemaakt van hun bevoegdheden of zich op een dermate ongepaste wijze zouden hebben gedragen dat de door eiseres bepleite consequentie zou moeten worden getrokken. Schending van enig ander algemeen beginsel van behoorlijk bestuur is evenmin gebleken.

Verweerder stelt zich op het standpunt dat voor alle onderhavige jaren de bewijslast dient te worden omgekeerd en verzwaard omdat eiseres niet desgevraagd de gegevens en inlichtingen heeft verstrekt die voor de belastingheffing te haren aanzien van belang kunnen zijn. Voor wat betreft het jaar 2006 stelt verweerder zich bovendien op het standpunt dat de vereiste aangifte niet is gedaan zodat voor dit jaar om die reden de bewijslast dient te worden omgekeerd en verzwaard. Nu aan de omkering op grond artikel 47 Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) voor alle jaren een zelfde feitencomplex ten grondslag ligt, zal de rechtbank dat bespreken. Eiseres bestrijdt het standpunt van verweerder. Zij heeft de vragen die zijn gesteld over de onder 2.3 bedoelde renseignementen en de onder 2.4 bedoelde inkopen wel beantwoord, maar de antwoorden bij een notaris gedeponeerd. Eiseres verwijst naar de onder 2.8 bedoelde depotakte.

De rechtbank is van oordeel dat het deponeren van door de inspecteur gevraagde inlichtingen en gegevens niet op één lijn is te stellen met de in artikel 47, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de AWR opgenomen verplichting van een ieder om desgevraagd aan de inspecteur de gegevens en inlichtingen te verstrekken welke voor de belastingheffing te zijnen aanzien van belang kunnen zijn. De laatste twee woorden impliceren tevens dat de verplichting zich ook kan uitstrekken tot gegevens en inlichtingen die (later) niet daadwerkelijk van belang blijken te zijn voor de belastingheffing. Het is derhalve niet aan de belastingplichtige, in casu eiseres, om te bepalen welke gegevens en inlichtingen hij wel en welke hij niet wenst te verstrekken. Uit de tekst van voornoemde bepaling blijkt dat de gegevens en inlichtingen aan de inspecteur moeten worden verstrekt. Deponering bij een notaris is niet voldoende. Verweerder heeft derhalve terecht de bewijslast omgekeerd en verzwaard. De rechtbank zal op grond van artikel 27e van de AWR het beroep ongegrond verklaren, tenzij eiseres doet blijken dat en in hoeverre de uitspraken op bezwaar onjuist zijn. Gelet op dit oordeel over de bewijslastverdeling en de aard van de in geding zijnde correcties behoeft hetgeen verweerder in dit kader overigens heeft aangevoerd geen bespreking. Voorts behoeft geen bespreking of de bewijslast voor het jaar 2006 dient te worden omgekeerd op grond van het feit dat de vereiste aangifte niet is gedaan nu dat niet tot andere rechtsgevolgen kan leiden.

Verweerder stelt zich op het standpunt dat eiseres niet alle omzet in haar administratie heeft verantwoord. Uit renseigementen van verzekeringsmaatschappijen en uit de inkopen die eiseres heeft gedaan leidt verweerder af dat eiseres meer reparatiewerkzaamheden en verkopen moet hebben gehad dan zij heeft verantwoord. De antwoorden die voor het jaar 2005 zijn gegeven, zijn niet voldoende. Verweerder verwijst naar hetgeen is vermeld in het controlerapport. Eiseres bestrijdt dit standpunt. Voor alle door verweerder genoemde verschillen bestaat een aannemelijke verklaring, die deels tijdens het boekenonderzoek is gegeven. Voor 2005 zijn alle vragen beantwoord. Ter zitting heeft eiseres voor een aantal renseignementen op bijlage A een verklaring gegeven.

Zoals de rechtbank onder 4.4 heeft overwogen, heeft verweerder terecht de omkering en verzwaring van de bewijslast toegepast. Het is ook in deze procedure derhalve aan eiseres om te doen blijken dat en in hoeverre de door verweerder aangebrachte omzetcorrecties ten onrechte zijn toegepast. Met hetgeen eiseres heeft aangevoerd, is zij niet in deze verzwaarde bewijslast geslaagd. De rechtbank stelt voorop dat de verklaringen waarvan eiseres stelt dat deze bij de notaris zijn gedeponeerd, niet kunnen worden geaccepteerd omdat deze niet kunnen worden gecontroleerd. Dit betekent dat uitsluitend de tijdens het boekenonderzoek voor 2005 en de ter zitting gegeven antwoorden kunnen worden beoordeeld. De rechtbank is het met verweerder eens dat de tijdens het boekenonderzoek gegeven antwoorden te vaag en te algemeen zijn om de vermoedens over de verzwegen omzet te weerleggen. Ter zitting heeft eiseres een aantal voorbeelden aangehaald en hierover een verklaring afgelegd. Nu eiseres heeft verzuimd de door haar genoemde stukken te overleggen, zijn die verklaringen niet meer dan een blote stelling en kunnen ze niet op waarheid worden getoetst. De rechtbank verwerpt deze verklaringen dan ook.

De toepassing van de regel over de verzwaarde bewijslast ontslaat verweerder niet van zijn verplichting om een redelijke schatting te maken van de verzwegen omzet. De rechtbank acht de gemaakte schattingen redelijk doch constateert dat er mogelijk dubbeltellingen zijn geweest. Na vergelijking van de renseignementen op bijlage A en paragraaf 6.1.3 in het onder 2.3 bedoelde controlerapport komt de rechtbank tot de conclusie dat de mogelijkheid niet valt uit te sluiten dat een aantal renseignementen op bijlage A betrekking heeft op inkopen van materialen die in de verkoopadministratie van eiseres niet voorkomen. De rechtbank houdt met deze mogelijke dubbeltelling rekening door de omzet als volgt te corrigeren:

Verweerder stelt zich op het standpunt dat de factuur van [H] ten bedrage van € 12.500 gefingeerd is en dat eiseres deze factuur zelf heeft opgesteld en gebruikt om een verbouwing te activeren en hierop af te schrijven. Eiseres bestrijdt dit standpunt. De controlerend ambtenaren zouden zelf hebben gezien dat de verbouwing werd uitgevoerd en het bedrag is per kas voldaan. De factuur is niet vals. Uit onderzoek dat [B] bij [H] heeft gedaan, zou zijn gebleken dat laatstbedoeld bedrijf de factuur wel heeft uitgereikt. Eiseres heeft ter zitting een getuigenbewijsaanbod gedaan, namelijk dat [H] verklaart dat hij de factuur heeft opgesteld.

De rechtbank is van oordeel dat nu verweerder de uitvoering van de verbouwingswerkzaamheden niet heeft weersproken, de correctie ten onrechte is aangebracht nu in een zakelijke relatie dergelijke werkzaamheden vergoed dienen te worden. Niet in geschil is dat het bedrag van € 12.500 voor dergelijke werkzaamheden een zakelijke vergoeding zou zijn. Dat het bedrag per kas is betaald, doet aan dit oordeel niet af. Mede gelet op hetgeen is komen vast te staan over de relaties tussen eiseres en [H] gaat de rechtbank ervan uit dat [H] de verbouwing heeft uitgevoerd. De vraag of de factuur vals is of niet behoeft, gelet op dit oordeel, in deze zaak niet te worden beantwoord. Het gelijk is op dit punt aan eiseres.

Verweerder stelt zich op het standpunt dat eiseres te veel brandstofkosten heeft opgevoerd. Eiseres bestrijdt dit standpunt. Alle brandstofkosten zijn voor bedrijfsdoeleinden gemaakt, aldus eiseres.

Tot slot is voor het jaar 2006 in geschil of verweerder rekening had behoren te houden met de in de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen van [A] verwerkte correcties wegens gebruikelijk loon, rente op de rekening-courant tussen eiseres en [A] en de huurwaarde van de onroerende zaken die [A] aan eiseres ter beschikking stelt. Eiseres stelt zich op het standpunt dat deze correcties dienen te worden toegepast, terwijl verweerder heeft verklaard ambtshalve de correcties toe te passen zodra de aanslag voor 2006 ten name van [A] definitief vaststaat.

Nu de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen van [A] voor het jaar 2006 niet ter beoordeling aan de rechtbank voorligt en gelet op de standpunten die [A] met betrekking tot deze correcties heeft ingenomen in de procedures voor de jaren 2003 en 2005, zal de rechtbank het standpunt van eiseres in dezen niet volgen. Dit betekent dat de rechtbank de gevraagde correcties niet zal aanbrengen. Het is aan verweerder om, zodra meer zekerheid bestaat over de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen van [A] voor het jaar 2006, de gevraagde correcties ambtshalve te verlenen indien en voor zover hiertoe aanleiding ontstaat.

Ingevolge artikel 67a, eerste lid, van de AWR, kan de inspecteur – voor zover hier van belang – indien de aangifte niet wordt gedaan een boete opleggen van ten hoogste € 1.134. Dit kan de inspecteur alleen doen indien hij alvorens de boete op te leggen de belanghebbende heeft uitgenodigd tot het doen van aangifte, alsmede deze een aanmaning tot het doen van aangifte heeft gezonden. Eiseres heeft de stelling van verweerder dat zij – ondanks een aan haar gezonden aanmaning – nog steeds geen aangifte heeft gedaan, niet weersproken. De rechtbank verwerpt het standpunt van eiseres dat zij geen aangifte voor het jaar 2006 kon indienen, omdat zij het controlerapport en het eindgesprek nodig had. Dit soort omstandigheden ontslaat de belastingplichtige niet van zijn plicht om tijdig aangifte te doen. Gelet hierop is de verzuimboete terecht opgelegd.

Aangezien uit hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat de belastingaanslag moet worden verlaagd, slaagt ook het beroep tegen de beschikking heffingsrente. De rechtbank zal de beschikking dienovereenkomstig aanpassen.

Gelet op het vorenoverwogene dienen de beroepen gegrond te worden verklaard. De belastbare winst over het jaar 2004 bedraagt (€ 2.353 - € 3.100 =) € 747 negatief. De rechtbank zal dit verlies vaststellen. De belastbare winst over het jaar 2005 bedraagt € 33.766. De belastbare winst over het jaar 2006 bedraagt € 141.652.