Rechtbank Haarlem, 07-04-2011, BR1329, 10-578

Zaaknummers: AWB 10/578 en 10/579

Uitspraakdatum: 7 april 2011

Uitspraak in de gedingen tussen

X, wonende te Z, eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te P, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft met dagtekening 10 december 2008 aan eiser voor het jaar 2004 een navorderingsaanslag (aanslagnummer 0000.00.000.H47) inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd naar een belastbaar inkomen van € 45.399, alsmede een navorderingsaanslag (aanslagnummer 0000.00.000.S47) premie Ziekenfondswet (hierna: ZFW). Gelijktijdig met beide navorderingsaanslagen zijn beschikkingen heffingsrente opgelegd alsmede boetebeschikkingen voor bedragen van € 5.340 respectievelijk € 88.

1.3. Eiser heeft tegen voornoemde uitspraken beroepen ingesteld. Verweerder heeft op de zaken betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 14 oktober 2010. Eiser is daar in persoon verschenen. Namens verweerder is Q verschenen. De beroepen zijn gelijktijdig behandeld met de zaken met de nummers AWB 10/580 en 10/581 van Y.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Eiser had in 2004 tezamen met Y in de vorm van een maatschap een administratiekantoor en belastingadviesbureau onder de naam X-Y.

2.3. Naar aanleiding van de aangifte IB/PVV 2005 ontstond bij verweerder het vermoeden dat de winst zoals vermeld in de aangifte IB/PVV 2004 niet juist was.

2.4. Bij brief van 28 februari 2008 heeft verweerder aan eiser verzocht om de aanvulling op de aangifte IB/PVV 2004 toe te zenden. In zijn brief van 14 april 2008 heeft eiser het volgende geantwoord:

2.5. Op 6 juli 2008 heeft de belastingdienst een onderzoek gedaan naar de administratie van X-Y. Op basis van dit onderzoek concludeerde verweerder dat de administratie wordt verwerkt in een tabellarisch kas-bank boek en dat op basis van die administratie over het jaar 2004 een winst van € 124.919 had kunnen worden genomen. Hiervan zou € 62.459 aan ieder van de maten kunnen worden toegerekend.

2.6. Op 7 november 2008 heeft verweerder de kennisgeving van de navorderingsaanslagen en de boetes aan eiser gestuurd. De mededeling van de boetes is op 28 november 2008 toegezonden.

3. Geschil

3.1. In geschil is of terecht aan eiser navorderingsaanslagen en boetebeschikkingen alsmede heffingsrentebeschikkingen zijn opgelegd. Zo ja, dan is voorts in geschil of de boetes op een juist bedrag zijn vastgesteld.

3.2. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraken op bezwaar en vernietiging van de navorderingsaanslagen, de boetbeschikkingen en de heffingsrentebeschikkingen.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. In artikel 16, lid 1, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen is bepaald:

4.2. Niet in geschil is dat de definitieve aanslagen IB/PVV en ZFW voor 2004 tot een te laag bedrag zijn vastgesteld zodat verweerder in beginsel de te weinig geheven belasting kan navorderen. Eiser stelt evenwel dat verweerder met die omstandigheid bekend was dan wel bekend had kunnen zijn. Daartoe verwijst eiser naar de in de aangifte onder het kopje “specificaties winstberekening” opgenomen opmerking.

4.3. Verweerder stelt zich op het standpunt dat hij niet hoefde te twijfelen aan de juistheid van de aangifte nu de betreffende passage is ingevuld in een rubriek die daarvoor niet is bedoeld en de aangifte afkomstig was van een betrouwbare en te goeder trouw bekend staande belastingadviseur. Volgens verweerder is sprake van een nieuw feit dan wel van kwade trouw aan de kant van eiser.

4.4. Het meest ver strekkende argument van verweerder is dat eiser te kwader trouw is. Dit argument zal de rechtbank als eerste behandelen. Van kwade trouw is sprake als eiser aan verweerder opzettelijk juiste inlichtingen heeft onthouden of opzettelijk onjuiste inlichtingen heeft verstrekt.

4.5. De rechtbank overweegt dat uit de in de aangifte opgenomen opmerking van eiser blijkt dat hij zich ten tijde van het doen van aangifte bewust was van de omstandigheid dat het in de aangifte vermelde bedrag aan winst uit onderneming van € 25.000 niet juist was, zodat eiser wist dan wel had moeten weten dat zijn aangifte niet alle informatie bevatte die nodig was om een juiste aanslag op te leggen.

4.6. Eiser heeft de in de aangifte gedane toezegging dat hij op korte termijn een juiste aangifte zou indienen, niet gestand gedaan. Bovendien heeft hij, nadat verweerder eiser in zijn brief van 28 februari 2008 had herinnerd aan zijn eerdere aankondiging om een aanvulling op de eerder ingediende aangifte IB/PVV 2004 in te dienen, geen actie ondernomen om alsnog de correcte gegevens te verstrekken maar zich op het standpunt gesteld dat aangezien de definitieve aanslag reeds vast stond, hij geen nadere gegevens behoefde te verstrekken.

4.7. Verder overweegt de rechtbank dat het door eiser bijgehouden kasboek compleet was en dat op het moment van het doen van aangifte daaruit de juiste winstbedragen konden worden afgeleid. Weliswaar heeft eiser ter zitting verklaard dat het kasboek nog moest worden opgeteld en dat hij daarvoor geen tijd had, maar dit laat onverlet dat eiser in staat was om de juiste omzet- en winstbedragen in de aangifte te vermelden.

4.8. Uit deze combinatie van omstandigheden concludeert de rechtbank dat eiser op het moment van het doen van aangifte wist dat die aangifte tot een te lage aanslag zou leiden en dat eiser in een later stadium dit willens en wetens niet heeft hersteld. Dat de letterlijke tekst van de toezegging in de aangifte van eiser duidt op de wil alle benodigde informatie te verstrekken doet er niet aan af dat de feitelijke gang van zaken anders is geweest. Daarmee is kwade trouw van eiser gegeven.

4.9. Eiser heeft zich erop beroepen dat hij zijn aangifte door zijn collega, Y, heeft laten afhandelen en dat zijn collega ten tijde van het doen van de aangifte onder grote emotionele druk stond ten gevolge van diverse sterfgevallen in zijn familie- en vriendenkring. Uitgaande van de juistheid van eisers stelling, oordeelt de rechtbank dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat die emotionele druk het Y dan wel eiser onmogelijk maakte om een juiste aangifte te doen dan wel de onjuiste aangifte op een later moment aan te vullen of te herstellen.

4.10. Onder deze omstandigheden komt de rechtbank tot het oordeel dat het door eiser opzettelijk vermelden van onjuiste omzet- en winstbedragen moet worden aangemerkt als het opzettelijk onthouden van de juiste inlichtingen aan verweerder. Nu voorts niet in geschil is dat de navorderingsaanslagen tot de juiste bedragen zijn vastgesteld is de rechtbank van oordeel dat de navorderingsaanslagen terecht zijn opgelegd. De overige stellingen van verweerder behoeven geen bespreking.

4.11. Ten aanzien van de boetes heeft eiser aangevoerd dat hij geheel te goeder trouw is geweest bij het indienen van de aangifte omdat hij duidelijke informatie over de onjuistheid van de aangifte heeft gegeven. Gelet op het vorenoverwogene acht de rechtbank echter aannemelijk gemaakt dat eiser bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat te weinig belasting zou worden geheven. Voorwaardelijk opzet acht de rechtbank dan ook bewezen. Anderzijds is gebleken dat de administratie van eiser geen gebreken vertoont. In verhouding tot de ernst van het feit en het bedrag van de navorderingsaanslag acht de rechtbank, anders dan verweerder, boetes van 25% uit een oogpunt van normhandhaving passend en geboden.

4.12. Voorts blijkt uit de gedingstukken dat verweerder met een brief van 7 november 2008 aan eiser een kennisgeving heeft gedaan van zijn voornemen de onderhavige boetes op te leggen. Thans wordt meer dan twee jaar na voormelde kennisgeving uitspraak gedaan. Nu voorts uit de gedingstukken niet blijkt dat sprake is van bijzondere omstandigheden die een zo lange duur van de behandeling van de zaak rechtvaardigen, heeft de behandeling van de zaak niet plaatsgevonden binnen een redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, lid 1, van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (hierna: EVRM). De rechtbank zal daarom de naar aanleiding van de navorderingsaanslag IB/PVV opgelegde boete verder verminderen met 20%. Aangezien de naar aanleiding van de navorderingsaanslag ZFW opgelegde boete minder dan € 200 bedraagt, zal hierop geen vermindering worden verleend en volstaat de rechtbank met de vaststelling dat inbreuk is gemaakt op artikel 6, lid 1, EVRM.

4.13. De slotsom met betrekking tot de boetes luidt dat de boete met betrekking tot de navorderingsaanslag IB/PVV dient te worden verminderd tot een bedrag van € 2.136 en die met betrekking tot de navorderingsaanslag ZFW tot een bedrag van € 44.

4.14. Het beroep tegen de beschikkingen heffingsrente heeft eiser niet afzonderlijk onderbouwd. Omdat de beroepsgronden tegen de navorderingsaanslagen geen doel treffen, zal het beroep tegen de beschikkingen heffingsrente eveneens ongegrond worden verklaard.

4.15. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen dienen de beroepen gegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank vindt aan¬lei¬ding verweerder te veroordelen in de kos¬ten die eiser in verband met de behande¬ling van de beroepen redelij¬kerwijs heeft moeten maken. Voor vergoeding komen op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht in aanmerking de reiskosten per openbaar vervoer tweede klasse die eiser heeft moeten maken om de zitting te kunnen bijwonen. De rechtbank stelt deze kosten op € 24.

6. Beslissing

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.