Rechtbank Haarlem, 18-07-2011, ECLI:NL:RBHAA:2011:2700 BR2485, 10/4214

Zaaknummer: AWB 10/4214

Uitspraakdatum: 18 juli 2011

Uitspraak in het geding tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst/[P], verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Met dagtekening 13 november 2009 heeft verweerder aan eiser voor het jaar 2006 een aanslag (aanslagnummer [NUMMER A]) inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 97.392. Bij afzonderlijke beschikking is voorts een bedrag van € 5.506 aan heffingsrente in rekening gebracht.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 13 juli 2010 de aanslag en de beschikking heffingsrente gehandhaafd.

1.3. Eiser heeft daartegen beroep ingesteld. Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 31 mei 2011. Eiser en zijn gemachtigde zijn daar, met kennisgeving aan de rechtbank, niet verschenen. Namens verweerder is verschenen [B], vergezeld van [C].

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Eiser is eigenaar van de onroerende zaak [adres] (hierna: de woning). De woning is opgenomen in het register als bedoeld in artikel 6 van de Monumentenwet 1988.

2.2. Eiser heeft aangifte IB/PVV 2006 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 22.899. In de aangifte heeft eiser een bedrag van € 93.398 als uitgaven voor monumentenpanden opgevoerd. Na toepassing van de drempel van € 6.080 heeft hij een bedrag van € 87.318 op zijn inkomen in mindering gebracht.

2.3. Verweerder heeft tijdens de aanslagregeling taxateur [C] verzocht de kosten met betrekking tot de woning te onderzoeken. De taxateur heeft van zijn bevinden een verslag opgemaakt met dagtekening 6 februari 2008. Daarin concludeert hij dat in 2006 een deel van de kosten aftrekbaar is. Het gaat dan om herstelkosten van het dak (€ 3.867.50), een deel van het schilderwerk binnen (€ 729), het schilderwerk buiten (€ 6.750,15), het vervangen van dakramen (€ 938,25), het vervangen van twee gevelramen (€ 2.500) en het voegwerk van de gevel (€ 1.144) .

2.5. In beroep heeft eiser de aftrekbare kosten, waarvan een deel reeds bij de aanslagregeling in aftrek is toegestaan, als volgt gespecificeerd:

* Deze kosten zien op het uitvlakken van de vloer (exclusief nieuwe vloer), plaatsen van een nieuwe badkamer, herstellen van de voegen van de woning, aanleggen van een nieuwe elektrische installatie en het plaatsen van een nieuwe CV-ketel.

3. Geschil

3.1. In geschil is of eiser als persoonsgebonden aftrekpost uitgaven voor monumentenpanden recht heeft op aftrek van kosten van onderhoud van de woning voor zover verweerder deze kosten niet eerder in aftrek heeft toegestaan.

3.2. Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting.

4. Beoordeling van het geschil

4.1.1. Op grond van artikel 6.31, eerste lid, onderdeel a, van de Wet IB 2001 worden - voor zover thans van belang en geldend in 2006 - als uitgaven met betrekking tot een monumentenpand dat tevens een eigen woning is, in aanmerking genomen het bedrag van de kosten, lasten en afschrijvingen, verminderd met 0,8% van de eigenwoningwaarde.

4.1.2. Vaststaat dat de woning een monumentenpand is als hiervoor bedoeld en dat sprake is van een eigen woning in de zin van artikel 3.111 van de Wet IB 2001.

4.1.3. Ingevolge artikel 6.31, derde lid, Wet IB 2001 (tekst voor 2006) – voor zover hier van belang - zijn de kosten voor monumentenpanden de op de voordelen daaruit drukkende kosten voor zover zij zijn gemaakt tot behoud van die voordelen en in hun totale omvang niet overtreffen wat gebruikelijk is. Deze wettelijke eis brengt mee dat als persoongebonden aftrek bij een bestaande eigen (monumenten)woning uitsluitend in aanmerking kunnen worden genomen verbouwingskosten voor zover deze strekken tot instandhouding van de woning, dat wil zeggen voor het voorkomen en opheffen van ingetreden achteruitgang en verval en voor herstel in bruikbare staat. Indien bij verbouwingswerkzaamheden zowel herstel als vernieuwing plaatsvindt, moeten de verbouwingskosten worden gesplitst in (aftrekbare) onderhoudskosten en (niet-aftrekbare) kosten voor verbetering (in zoverre heeft de jurisprudentie van de Hoge Raad onder de oude Wet op de inkomstenbelasting 1964 over de vraag wanneer sprake is van dergelijke onderhoudskosten, zijn betekenis behouden; vgl. HR 2 september 1997, nr. 32756, BNB 1997/390 en HR 10 maart 1999, nr. 34348, BNB 1999/213). Daarbij moet tot uitgangspunt worden genomen dat alleen dan van (niet-aftrekbare) kosten tot verbetering in tegenstelling tot (aftrekbare) kosten van onderhoud kan worden gesproken, wanneer het betreft kosten besteed voor werkzaamheden die dienen om aan de woning, in vergelijking met de toestand, waarin deze zich bij de stichting en mogelijke latere veranderingen bevond, een wezenlijke verandering aan te brengen, waardoor deze naar inrichting, aard of omvang een wijziging ondergaat (vgl. HR 17 maart 1954, nr. 11676, BNB 1955/140).

4.2. In beginsel rust op eiser de bewijslast om, tegenover de gemotiveerde betwisting door verweerder, feiten en omstandigheden te stellen en aannemelijk te maken, waaruit geconcludeerd moet worden dat sprake is van onderhoudskosten in vorenbedoelde zin.

4.3. Eiser is daarin niet geslaagd. Alvorens in te gaan op de afzonderlijke aftrekposten, overweegt de rechtbank dat eiser behalve summier fotomateriaal geen ander bewijsmateriaal heeft aangedragen. Eiser heeft met name geen bewijs aangeleverd waaruit de rechtbank zich een (objectief) beeld kan vormen van de onderhoudstoestand van door hem aangepakte onderdelen van de woning bij aanvang van de werkzaamheden.

4.11. Tegen de beschikking heffingsrente heeft eiser geen afzonderlijke beroepsgronden aangevoerd. De rechtbank ziet geen grond die beschikking onjuist te achten.

4.12. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. T.A. de Hek, voorzitter, mr. R.H.M. Bruin en mr. R. van Scharrenburg, rechters, in tegenwoordigheid van mr. J. de Jong, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 18 juli 2011.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.