Rechtbank Haarlem, 14-06-2011, BR5517, 10/538, 10/539, 10/540, 10/541

Zaaknummers: AWB 10/538, 10/539, 10/540 en 10/541

Uitspraakdatum: 14 juni 2011

Uitspraak in de gedingen tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst/[P], verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1.1. Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2004 een aanslag (aanslagnummer [NUMMER A]) inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 55.730. Bij beschikking is heffingsrente in rekening gebracht. Verweerder heeft tegelijkertijd (impliciet) bij beschikking het verlies vastgesteld op nihil.

1.1.2. Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2005 een aanslag (aanslagnummer [NUMMER B]) IB/PVV opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 44.800 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 9.103. Bij beschikking is heffingsrente in rekening gebracht.

1.2.1. Verweerder heeft aan eiseres voor het jaar 2004 een navorderingsaanslag (aanslagnummer [NUMMER C]) IB/PVV opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 29.247. Bij beschikking is heffingsrente in rekening gebracht.

1.2.2. Verweerder heeft aan eiseres voor het jaar 2005 een aanslag (aanslagnummer [NUMMER D]) IB/PVV opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 36.431. Bij beschikking is heffingsrente in rekening gebracht.

1.3. Verweerder heeft bij uitspraken op bezwaar van 18 december 2009 de aanslagen en de beschikkingen heffingsrente genoemd onder 1.1.1 tot en met 1.2.2 en (impliciet) de verliesvaststellingsbeschikking van nihil gehandhaafd.

1.4. Eisers hebben daartegen beroep ingesteld. Verweerder heeft op de zaken betrekking hebbende stukken overgelegd en verweerschriften ingediend. De rechtbank heeft de beroepszaken betreffende de onder 1.1.1 tot en met 1.2.2 genoemde aanslagen geregistreerd onder respectievelijk AWB 10/538, 10/539, 10/540 en 10/541.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 29 maart 2011. Eiser is daar in persoon verschenen vergezeld door zijn gemachtigde die mede namens eiseres is verschenen. Namens verweerder is verschenen K.T. Kruijdenhof tot bijstand vergezeld van A.R. Stolker.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Eiser is in algehele gemeenschap van goederen gehuwd met eiseres. Eiser is aandeelhouder in [BEDRIJF A] Holding B.V. (hierna: de holding) met een belang van 98%. Eiseres heeft 2% van de aandelen in de holding. De holding heeft een 100%-belang in [BEDRIJF B] B.V.

2.2. Eisers hadden vanaf 1979 tot en met 22 december 2004 de onroe[ADRES]aan de [ADRES] (hierna ook: het pand) in eigendom. Het pand bestaat uit een winkel en een bovenwoning. Eisers verhuurden het winkelgedeelte van het pand aan de holding. De holding verhuurde deze winkel aan de vennootschap onder firma [BEDRIJF C]. De vof gebruikt het pand tezamen met[NUMMER]ADRES] en staat met nummer [NUMMER] ook in open verbinding. Het kantoor, de gang, het toilet en de werkkast van [ADRES] zijn gebouwd op het perceel van [ADRES].

2.3. De heffingsambtenaar van de gemeente heeft de waarde van het pand op grond van de Wet waardering onroerende zaken (hierna: de WOZ-waarde) voor het tijdvak 2001 tot en met 2004 en met waardepeildatum 1 januari 1999 vastgesteld op € 489.175.

2.4. Met ingang van 1 januari 2001 valt de verhuur van het winkelgedeelte van het pand onder de terbeschikkingstellingsregeling van artikel 3.92 van de Wet IB 2001. Het pand is geactiveerd op de openingsbalans per 1 januari 2001 voor een zogenaamde opstapwaarde. Eisers hebben de opstapwaarde per 1 januari 2001 gesteld op € 348.049. Verweerder heeft zich bij de vaststelling van de aanslag IB/PVV 2004 van eiser aangesloten bij deze opstapwaarde.

2.5. Eisers hebben thans de waarde bij beëindiging van de terbeschikkingstelling (hierna: de uitstapwaarde) op 22 december 2004 gesteld op € 113.070. Verweerder heeft de uitstapwaarde in de uitspraken op bezwaar met betrekking tot de aanslagen IB/PVV 2004 gesteld op € 325.000.

2.7. [D] (van [D] makelaars) heeft op 30 januari 2003 (rechtbank: bedoeld zal zijn 30 januari 2004) verklaard op 21 en 25 januari 2004 diverse objecten, waaronder [ADRES], te hebben gewaardeerd. De onderhandse verkoopwaarde van het pand heeft [D] daarin – kennelijk per ultimo januari 2004 - gesteld op € 425.000. Als uitgangspunt bij de taxatie heeft [D] de waarde van de winkel in verhuurde staat in aanmerking genomen en de bovenwoning vrij van huur en gebruik. [ADRES] heeft [D] gewaardeerd op € 250.000.

2.8. Op 15 juli 2004 hebben A.R. Stolker (als waardedeskundige verbonden aan de Belastingdienst) namens de Belastingdienst en [D] namens eiser gezamenlijk een taxatierapport uitgebracht. Daarin is de gezamenlijke onderhandse verkoopwaarde van het pand en [ADRES] per 1 juni 2004 bepaald op € 685.000.

2.9. Op 2 september 2005 heeft Stolker voornoemd, een afzonderlijk taxatierapport opgesteld waarin hij de waarde van het winkelgedeelte op 1 januari 2001 bepaalt op € 300.000 en per 24 december 2004 op € 325.000.

2.11. De WOZ-waarde voor 2005, met waardepeildatum 1 januari 2003, heeft de heffingsambtenaar van de gemeente voor de winkel vastgesteld op € 446.000, voor de woning op € 205.000, voor [ADRES] op € 107.000 en voor [ADRES] op € 232.000.

2.12. Zowel de holding als de vennootschap onder firma [BEDRIJF C] hebben in de winkel in het pand geïnvesteerd. De som van de boekwaardes van die huurdersinvesteringen op 1 januari 2001 bedraagt € 206.452 en op 22 december 2004 € 104.510.

3. Geschil

3.2. Eisers concluderen tot gegrondverklaring van de beroepen, vernietiging van de uitspraken op bezwaar en vermindering van de belastingaanslagen IB/PVV 2004 en 2005.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van de beroepen.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Eisers bepleiten thans een opstapwaarde van € 432.906. Als meest verstrekkend verweer heeft verweerder aangevoerd dat partijen de waarde van de winkel op de openingsbalans van de terbeschikkingstelling bij wijze van compromis hebben vastgesteld op € 348.049. Verweerder voert daartoe aan dat eisers die waarde aan deze aangiften en aangiften over eerdere jaren ten grondslag hebben gelegd en dat hij zich bij die waarde bij wijze van compromis heeft aangesloten. Dat partijen ter zake van de opstapwaarde bij wijze van compromis overeenstemming hadden bereikt heeft verweerder weliswaar gesteld, maar niet aannemelijk gemaakt. Alsdan moet er van worden uitgegaan dat partijen de discussie over de opstapwaarde hebben doorgeschoven naar het moment waarop de terbeschikkingstelling is beëindigd. Dat aanslagen over eerdere jaren op de lagere opstapwaarde zijn gebaseerd, maakt dit oordeel niet anders, omdat tussen partijen niet in geschil is dat een wijziging van de opstapwaarde op grond van de foutenleer ook in 2004 gevolgen kan hebben voor de vaststelling van de aanslagen IB/PVV 2004 (en 2005) van eisers.

4.2. Omdat eisers over 2004 een verlies in aanmerking wensen te nemen, rust, anders dan zij hebben aangevoerd, op hen de bewijslast om de op- en uitstapwaardes van de winkel op de balans op 1 januari 2001 en 23 december 2004 aannemelijk te maken. De rechtbank zal eerst onderzoeken of hetgeen eisers in dit verband hebben ingebracht doeltreffend is.

4.4. Eisers hebben ter onderbouwing van hun stelling over de opstapwaarde voorts een taxatierapport ingebracht van [A] van [BEDRIJF D] B.V. van 13 maart 2000 (hiervoor onder 2.6) waarin de waarde van het pand (going concern) per 13 maart 2000 wordt getaxeerd op € 476.469, maar een uitsplitsing van de waarde tussen de bovenwoning en het winkelgedeelte is daarin niet gemaakt. Die uitsplitsing wordt pas aangebracht in de brief gedagtekend 9 juli 2004 van [C] van Accountantskantoor [C]. Dat de deskundige [A] deze uitsplitsing heeft gemaakt, hebben eisers niet aannemelijk gemaakt nog daargelaten dat die uitsplitsing overigens niet is onderbouwd. Nu de waarde van de woning niet is onderbouwd heeft dat ook te gelden voor de daaruit afgeleide waarde van de winkel. Het rapport ziet bovendien niet op de voor onderhavige zaak relevante peildatum 1 januari 2001. Met het rapport van [A] hebben eisers het van hen te verlangen bewijs over de opstapwaarde daarom ook niet geleverd.

4.7. Voorts constateert de rechtbank in de onderbouwing van eisers een discrepantie tussen de berekening van de opstapwaarde en de uitstapwaarde. Eisers hebben namelijk bij de bepaling van de door hen voorgestane opstapwaarde van € 432.906 geen rekening gehouden met de boekwaarde van de huurdersinvesteringen, terwijl zij daarmee wel rekening hebben gehouden bij de uitstapwaarde van € 113.070. Eisers willen bij de bepaling van de opstapwaarde derhalve andere variabelen tot uitgangspunt nemen, dan bij de bepaling van de uitstapwaarde. Ook om die reden kunnen de door hen aangedragen bewijsmiddelen niet het van hen verlangde bewijs leveren.

4.8. Gezien het vorenoverwogene hebben eisers zowel de opstapwaarde als ook de uitstapwaarde niet aannemelijk gemaakt. Dat betekent dat zij ook niet aannemelijk hebben gemaakt dat het door hen bepleite verlies in aanmerking moet worden genomen.

4.9. Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat er geen aanleiding is, behoudens tot het door hem geaccepteerde bedrag van € 549, enig verlies in aanmerking te nemen. Verweerder heeft zowel schriftelijk als mondeling ter zitting de door hem vastgestelde opstapwaarde van de winkel op 1 januari 2001 van € 300.000 en de uitstapwaarde op 22 december 2004 van € 325.000 toegelicht. Verweerder heeft bij de vaststelling van de op- en uitstapwaarde de huur die eisers op beide data zelf in rekening brachten als uitgangspunt genomen. In hetgeen wederzijds is aangevoerd ziet de rechtbank geen aanleiding te veronderstellen dat die huurprijzen niet op zakelijke gronden tot stand zijn gekomen. Uit die gegevens volgt reeds dat het niet aannemelijk is dat voor het pand een waardedaling, zoals eisers in feite bepleiten, heeft plaatsgevonden. Voorts wordt de waarde die verweerder heeft toegekend aan het (gehele) pand op 22 december 2004 van € 415.000 ondersteund door de waarde van € 425.000 die [D] aan het pand heeft toegekend op 30 januari 2004. De rechtbank acht daarom de onderbouwde berekening van het waardeverloop van de winkel van verweerder voldoende aannemelijk. Aangezien op het pand in de jaren 2001 tot en met 2004 in totaal € 22.500 is afgeschreven is er in 2004 vanwege waardeverandering van de terbeschikkinggestelde winkel in het geheel geen verlies in aanmerking te nemen. Nu geen groter verlies in aanmerking kan worden genomen dan € 549 is er geen grond voor het oordeel dat de aanslagen IB/PVV 2004 en de aanslagen IB/PVV 2005, alsmede de daarbij vastgestelde heffingsrentebeschikkingen, tot te hoge bedragen zijn vastgesteld.

4.10. Gelet op het vorenoverwogene dienen de beroepen ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart de beroepen ongegrond.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.